Mauricio Kagel
Mauricio Raúl Kagel (ur. 24 grudnia 1931 w Buenos Aires , zm. 18 września 2008 w Kolonii ) – argentyńsko-niemiecki kompozytor , dyrygent , librecista i reżyser .
Życiorys
Twórca teatru instrumentalnego. Współpracował z Ensemble 70 (m.in. z polskim reżyserem Marianem Czurą ).
Odznaczony Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1975) oraz komandorią francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1995)[1] . Laureat Nagrody Erazma (1998) i Nagrody Rolfa Schocka (2005)[1] .
Kompozycje
Utwory sceniczne
Staatstheater – Szenische Komposition (1967/7 0)
Mare nostrum. Entdeckung, Befriedung und Konversion des Mittelmeerraums durch einen Stamm aus Amazonien – szenisches Spiel für Countertenor, Bariton, Flöte, Oboe, Gitarre, Harfe, Violoncello und Schlagzeug (1975)
Kantrimiusik – Pastorale für Stimmen und Instrumente (1975)
Die Erschöpfung der Welt – Szenische Illusion in einem Aufzug (1980)
Aus Deutschland. Eine Liederoper (1981)
Der mündliche Verrat (La Trahison orale) – Ein Musikepos über den Teufel für 3 Sprecher/Darsteller und 7 Instrumentalisten (1981-1983)
Tantz-Schul – Ballet d'action (1988)
Utwory instrumentalne i wokalne
Dos piezas – na orkiestrę (1952)
Heterophonie – na instrumenty pozaeuropejskie (1961)
Der Schall – dla pięciu wykonawców (1968)
Exotica – na instrumenty pozaeuropejskie (1971/72)
Klangwölfe – na skrzypce i fortepian (1979)
Zehn Märsche, um den Sieg zu verfehlen (Dziesięć marszów [skomponowanych tak], aby nie dojść do zwycięstwa) (1979)
Prinz Igor – msza żałobna za Igora Strawinskiego (1982)
Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1985)
Sankt-Bach-Passion – dla solistów, chóru i wielkiej orkiestry (1985)
Ein Brief (List) – scena koncertowa dla mezzosopranu i orkiestry (1986)
Quodlibet – kantata na głos i orkiestrę (1988)
Liturgien – dla solistów, chóru i orkiestry symfonicznej (1989/90)
Verstümmelte Verräte – na baryton i instrumenty (1992)
Schattenklänge – trzy utwory na klarnet basowy (1995)
Opus 1991 – na wielką orkiestrę (1991)
Konzertstück na perkusję i orkiestrę (1990-92)
Fanfanfaren dla 4 trąbek (1993)
Orchestrion-Straat – na zespół kameralny (1996)
Die Stücke der Windrose – na orkiestrę salonową
Drei Etüden – na wielką orkiestrę
Art bruit – dla perkusisty i asystenta (1994/95)
A Deux Mains – Impromptu na fortepian (1995)
Duodramen – na sopran, baryton i orkiestrę (1997/98)
Schwarzes Madrigal – na chór, trąbkę, tubę i dwie perskusje (1998/99)
Entführung im Konzertsaal – opera estradowa (2000)
Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2001)
Broken Chords – na orkiestrę (2000/01)
Das Konzert – na flet, harfę, perkusję i smyczki (2001/02)
Fremde Töne & Widerhall – na orkiestrę (2005)
Divertimento? – farsa na zespół (2005/2006)
Słuchowiska radiowe
Ein Aufnahmezustand, WDR 1970 (Karl-Sczuka-Preis).
Guten Morgen, WDR 1971
Soundtrack, WDR 1975.
Die Umkehrung Amerikas, WDR 1976.
Der Tribun, WDR 1979 (Hörspielpreis der Kriegsblinden).
Rrrrrrr... – Eine Radiophantasie, WDR 1982.
Nach einer Lektüre von Orwell, WDR/RB 1984.
Der mündliche Verrat, WDR 1987.
Nah und fern, WDR 1994 (Karl-Sczuka-Preis).
Vorzeitiger Schlussverkauf – Unvollendete Memoiren eines Toningenieurs, WDR 2004.
Filmy
Ludwig van (1970)
Anti-These
Blue's Blue
Ex-Position
Publikacje
Mauricio Kagel: Worte über Musik. Gespräche, Aufsätze, Reden, Hörspiele, Piper-Schott, München, ISBN 3-492-18320-4
Dieter Schnebel: Mauricio Kagel. Musik, Theater, Film, DuMont Schauberg, Köln, 1970
Tamtam. Monologe und Dialoge zur Musik, 1975
Klaus Schöning (Hg.): Das Buch der Hörspiele – Mauricio Kagel zum fünfzigsten Geburtstag, Suhrkamp Verlag, 1981
Werner Klüppelholz: Mauricio Kagel 1970-1980, DuMont Buchverlag, Köln, 1981, ISBN 3-7701-1246-6
Werner Klüppelholz: Kagel..../1991, DuMont Buchverlag, Köln, 1991, ISBN 3-7701-2813-3
Werner Klüppelholz: Kagel. Dialoge, Monologe, Köln 2001, ISBN 3-7701-5267-0
Przypisy
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029