Anatol Vieru (ur. 8 czerwca 1926 w Jassach, zm. 9 października 1998 w Bukareszcie) – rumuński kompozytor, dyrygent i muzykolog.

W latach 1946–1951 studiował w konserwatorium w Bukareszcie, a następnie w Konserwatorium Moskiewskim pod kierunkiem Arama Chaczaturiana^[1][2] .

Był dyrygentem w Teatrze Narodowym w Bukareszcie (1947–1950), a także redaktorem naczelnym "Muzica", dziennika Związku Kompozytorów Rumuńskich (do 1951). Od 1955 z przerwami do 1998 wykładał orkiestrację i kompozycję w konserwatorium w Bukareszcie. Na przestrzeni blisko 30 lat (1970–1997) wykładał też w znanych zagranicznych uczelniach muzycznych, m.in. Sarah Lawrence College w Yonkers, nowojorskiej Juilliard School oraz w konserwatoriach w Moskwie i Jerozolimie. Jako egzaminator brał udział w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt^[2] .

Pod koniec lat 90. Vieru był najbardziej znanym rumuńskim kompozytorem na arenie międzynarodowej^[2] . Jego muzyka przeszła niezwykły progres od pieśni patriotycznych i wielkich form chóralno-wokalnych w czasach stalinowskich (1950–1955), poprzez poszukiwania awangardowe w latach 60. i 70., aż po tendencje neoklasycystyczne w latach 80.^[2] 

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2] )

• 1949 – Rumuńska Nagroda Państwowa
• 1962 – nagroda kompozytorska w Konkursie im. królowej Marie-José (Genewa)
• 1966 – nagroda Fundacji im. S. Kusewickiego (Nowy Jork)
• 1967 – nagroda im. G. Enescu, za całokształ pracy twórczej
• 1986 – nagroda im. Herdera (Wiedeń)

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2] )

A także utwory sceniczne (w tym opery), wokalne (w tym oratorium i kantata), elektroniczne oraz muzyka filmowa.

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• Corneliu Dan Georgescu: Vieru, Anatol. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. V. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• Anatol Vieru w bazie AllMusic (ang.) (ang.)
• Anatol Vieru w bazie IMDb (ang.)
• Anatol Vieru w bazie Discogs.com (ang.)