PROFILPELAJAR.COM

Robert Beyer
Data i miejsce urodzenia	1901 ; Wittlich
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	1989 ; Düsseldorf
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka elektroniczna
Zawód	inżynier dźwięku, kompozytor

Robert Beyer (ur. 1901 w Wittlich, zm. 1989 w Düsseldorfie) – niemiecki inżynier dźwięku i kompozytor.

Życiorys

Studiował w Halle, Berlinie i na Uniwersytecie Muzycznym w Kolonii. W latach 1928–1934 pracował jako inżynier dźwięku w wytwórni filmowej Tobis, gdzie zajmował się elektroakustyką. Od 1946 był inżynierem dźwięku w radiu kolońskim NWDR (późniejszym WDR)^[1]^[2]^[3].

Interesował się możliwością muzycznego zastosowania technologii elektronicznej. Już w 1928 opublikował w periodyku „Die Musik” artykuł Das Problem der «kommenden Musik», w którym omówił wykorzystanie instrumentów elektronicznych w kompozycji muzycznej^[3].

W 1949 Beyer był uczestnikiem wykładu na temat wytwarzania dźwięku elektronicznego, wygłoszonego przez Wernera Meyer-Epplera w North West German Music Academy w Detmold^[3]. Odtąd zaczęła się współpraca obu naukowców, która w 1950 zaowocowała wykładami pod nazwą "Klangwelt der elektronische Musik" na Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie^[1]^[2]^[4]. Beyer skoncentrował się na zasadach projektowania stosowanych przy konstruowaniu elektronicznych instrumentów muzycznych, a Meyer-Eppler przedstawił stan badań w dziedzinie syntezy mowy^[3]. Rok później obaj wrócili do Darmstadt z cyklem wykładów na temat możliwości elektronicznego wytwarzania dźwięku oraz związków muzyki z technologią^[2]^[4].

W 1951 wraz z Herbertem Eimertem i Meyer-Epplerem założył przy radiu kolońskim NWDR Studio muzyki elektronicznej (WDR)(inne języki). Było to pierwsze tego rodzaju studio poświęcone muzyce wykorzystującej dźwięki generowane elektronicznie^[1]^[4]. Pierwszymi utworami powstałymi w Kolonii były cztery etiudy dźwiękowe (4 Stücke na taśmę), skomponowane wspólnie przez Eimerta i Beyera w latach 1951–1953. Były one prezentowane bez większego sukcesu podczas festiwalu Neues Musikfest w Kolonii w 1953. Ale już kolejny koncert kolońskiego studia, który odbył się rok później, spotkał się z szerokim oddźwiękiem w niemieckiej prasie^[1].

Publikacje

Das Problem der kommenden Musik, „Die Musik”, 9, 1928, s. 861–866
Musik und Tonfilm, „Kunst und Technik”, 1930, s. 365–396

Kompozycje

4 Stücke na taśmę, razem z H. Eimertem (1952–1953)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Muzyka elektroakustyczna w Polsce [online], Culture.pl, 8 marca 2007 [dostęp 2021-01-17] (pol.).
↑ ^a ^b ^c MartinM. Iddon MartinM., New Music at Darmstadt: Nono, Stockhausen, Cage, and Boulez, Cambridge: Cambridge University Press, 2013, s. 65–67, ISBN 978-1-107-03329-0, Google Books (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d PeterP. Manning PeterP., Electronic and Computer Music, Oxford Scholarship Online, wrzesień 2013, DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199746392.001.0001, via Oxford University Press [dostęp 2021-01-18] (ang.).
↑ ^a ^b ^c INART 55. History of Electroacoustic Music [online], Pennsylvania State University [dostęp 2021-01-17] (ang.).