Las fòrmas ancianas son Lo Falgos, en 1333, Los Faugoux, en 1589, Le Fougoux, en 1634, Le Falgous, en 1640, Le Folgoutz, en 1651, Le Fourgoux, en 1662, Le Furgoux, en 1682, Le Faulgoux, en 1683, Le Foulgoux, en 1685, Le Faugous, en 1717, Le Falgoux, en 1784[2]. Quauques còps, las fòrmas ancianas donan l'impression que -l- foguèt vocalizat (-l- > -u-), quauques còps que foguèt rotacizat (-l- > -r-). Lo sens del nom, que data probablament del segond millenari a causa de l'article, e doncas d'epòca occitana, es eiretèir del latin filicosus (filex, « fougeira »); lo sens es « luòc cobèrt de fougeiras » [3],[4]. La prononciacion es [lu fu'gu], notada al Faugós [5]. La vocalizacion de -l après vocala e la realizacion [u'] de au- pretonic son regularas en auvernhàs.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}