Las fòrmas ancianas son Celos, al sègle XIV, Celloux, en 1401, Cellouze, en 1556, Esclous (sic), en 1724, Celoux (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII) [1]. Dauzat plaça Celós amb Celhós e Celhac, que explica per un nom latin d'òme Cœlius[2]. Mas Celós mòstra pas traça de -iòd-, en tot cas en prenent al seriós las fòrmas ancianas; chaldriá supausar, çò que Dauzat ditz pas, una varianta Cœlus ? Per Celhac e d'autres luòcs, Xavier Delamarre los explica per un nom gallés d'òme Cellios; mas aquò val pas per Celós, per la mesma rason d'abséncia de -i-. Delamarre evòca pasmens un tèma cello-, « martèl o tustaire », que poiriá convenir [3],[4]; demorariá, per Celós, se lo nom es celtic, a trobar un sufixe, de preferéncia autre que lo latin -osus (lo sufixe gallés -sco-[5], espandit pasmens mai a l'èst, convendriá, mas supausariá un passatge, anterior a l'epòca de l'atestacion delh sègle XIV, de la finala -òs(c) a la finala pus productiva -ós : *Celòs(c) > Celós, suposicion un pauc conjecturala). Lo problèma principal es que la prononciacion actuala, [sœl] (a Lastic e a Solatge) [6] sembla incompatibla amb las fòrmas ancianas. L'auvernhàs pòt pas prononciar de letras coma o o i e doncas [sœl] pòt representar *'s-lo-, siá amb una accentuacion d'origina, siá per reculament d'accent. Mas coma escriure lo nom ?
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}