Las fòrmas ancianas son Fontanges, en 1277, Fontangiœ, en 1278, Fontages de la Jordane, en 1535, Fontaiges, en 1691 [1]. Lo nom actual seriá Fontanjas[2], mas la fòrma de 1277, s'es en occitan, fariá supausar pusleu *Fontanges. Dauzat explica Fontanjas per fontana, derivat del latin fons, « fònt », amb lo sufixe -ica[3], inaccentuat. L'evolucion es identica a la dels noms amb lo sufixe -anicum/-anica, que dona -ange/-anja en Auvèrnhe (-argues o -argas mai al sud). Los Féniés explican lo nom autrament, per un nom de proprietari latin Fontanus e lo sufixe -anicos (-anicum) o -anicas[4]. Notem que *Fontanànicas supausa una aplologia (aicí, i a doàs sillabas -an- e una s'amudís, dispareis), perqué *Fontànicas sufiriá a explicar una evolucion en Fontanjas. La prononciacion notada a Chaucinac (a quicòm coma 20 km) es [fun'tɔnʒɔ] [5].
Istòria
Fontanjas perdèt de territòri per lo decret del 1èir de julhet 1870, quand se creèt la comuna del Fau[6].
Fontanjas
Salèrn (2,8 km)
.svg){kind=small}
