|
Jan XV
Jan XV (łac. Ioannes XV, ur. w Rzymie, zm. w marcu 996 tamże[1]) – papież w okresie od sierpnia 985 do marca 996[2]. ŻyciorysUrodził się w Rzymie, był synem kapłana Leona; przed wyborem na papieża był kardynałem-prezbiterem od św. Witalisa[1]. Został papieżem po śmierci antypapieża Bonifacego VII, w wyniku nominacji Jana Krescencjusza, głowy arystokratycznego rodu[1]. 1 marca 991 roku podjął się mediacji i doprowadził do pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu pomiędzy Etelredem II, a Ryszardem I[1]. W 992 roku Mieszko I oddał państwo polskie pod opiekę Państwa Kościelnego, w celu zapewnienia mu lepszej obrony przed Niemcami i Czechami[2]. Na synodzie laterańskim, Jan kanonizował Ulryka z Augsburga – był to pierwszy przypadek w historii, gdy papież dokonał kanonizacji[1]. W czerwcu 991 odbył synod w Verzy, na którym papież interweniował w sprawie odwołania biskupa Reims Arnulfa i powołania na jego miejsce Gerberta z Aurillac (późniejszego papieża Sylwestra II)[1]. Mimo sprzeciwu biskupów francuskich i króla Hugona Kapeta, Jan odwołał Gerberta w 995 roku[1]. Po śmierci regentki Teofany w 991 i Jana Krescencjusza w 998 roku, władzę nad papiestwem przejął tyraniczny Krescencjusz II Nomentanus[1]. Stłamszony i znienawidzony Jan musiał uciekać do Sutri i prosić małoletniego cesarza Ottona III o pomoc[2]. Wiadomość ta skłoniła Krescencjusza II i arystokrację do pojednania z papieżem, który wrócił do Rzymu i został tam przyjęty z honorami[1]. Wkrótce potem Otton III postanowił przyjechać do Rzymu, lecz zanim tam dotarł Jan XV zmarł na febrę[1]. Jan XV był oskarżany o chciwość, a ponieważ otaczał się wyłącznie arystokratami i ulegał nepotyzmowi, faworyzując swoich krewnych, wzbudził niechęć duchowieństwa i ludu rzymskiego[2]. Związek z PolskąPapież Jan XV wymieniony jest w dokumencie Dagome iudex, przypisywanym Mieszkowi I. PrzypisyBibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Information related to Jan XV |
||||||||||||||||||||||||||||||||
