Leon III (papież)

Święty
Leon
Czczony przez	Kościół katolicki
Kanonizacja	1673; przez Klemensa X
Wspomnienie	12 czerwca

Leon III
Leo Tertius
	Papież; Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	750 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 816 ; brak danych
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
	Papież
Okres sprawowania	26 grudnia 795–12 czerwca 816
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	26 grudnia 795
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leon III, (ur. w 750 w Rzymie^[1], zm. 12 czerwca 816) – święty Kościoła katolickiego, 96. papież w okresie od 26 grudnia 795 do 12 czerwca 816^[2].

Życiorys

Pochodził z biednej, mieszczańskiej rodziny południowoitalskiej; w momencie wyboru był kardynałem prezbiterem^[3]. Po swoim wyborze wysłał klucze od grobowca św. Piotra Karolowi Wielkiemu co miało oznaczać uznanie władzy króla nad państwem kościelnym^[2]. Karol Wielki odpowiedział, że będzie bronić Kościoła i papieża. Postępowanie papieża nie spodobało się części wpływowych arystokratycznych rodów rzymskich (m.in. kuzyna Hadriana I – Paschalisa – oraz skarbnika Campulusa), które zawiązały spisek i 25 kwietnia 799 zaatakowały Leona, próbując obciąć mu język i pozbawić oczu, a następnie pozbawiły urzędu oraz uwięziły w klasztorze^[3].

Leon III uciekł i udał się do Karola Wielkiego do Paderborn, gdzie znalazł schronienie; jednak jego przeciwnicy oskarżyli go przed Karolem o cudzołóstwo i wiarołomstwo^[3]. Król Franków odesłał z eskortą papieża do Rzymu, gdzie dotarł 29 listopada. 1 grudnia 800 roku Karol Wielki wziął udział w synodzie, mającym na celu zbadanie oskarżeń względem Leona^[3]. 23 grudnia tego samego roku papież oczyścił się z zarzutów składając uroczystą przysięgę na Ewangelię w bazylice św. Piotra, a jego oskarżycieli skazano na śmierć, zamienioną potem na wygnanie^[3].

25 grudnia 800 Leon koronował Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego, po czym złożył hołd nowemu cesarzowi, przyklękając przed nim^[3]. Był to jedyny taki przypadek w dziejach papiestwa i w konsekwencji, według niektórych protestanckich historyków, doprowadził do podziału Kościoła na wschodni i zachodni, gdyż Karol, mając nieograniczoną władzę polityczną nad zachodnią częścią Kościoła, zezwolił w 810 roku na wprowadzenie do modlitw mszalnych nowego Credo (Filioque), opartego na pismach Augustyna i Ojców łacińskich, różnego w warstwie dosłownej od nicejskiego wyznania wiary, i to stało się trzy wieki później jednym z powodów rozdarcia Kościoła^[3]. Ponadto frankijski król wymógł na Leonie wyniesienie Salzburga do statusu metropolii (798 rok), a także potępienie adopcjanizmu Feliksa, biskupa Urgel^[3].

W kontaktach z Kościołem w Anglii Leon pomagał królowi Eardwulfowi z Nortumbrii w odzyskaniu tronu, pozbawił paliusza biskupa Lichfield i rozstrzygał spory pomiędzy arcybiskupami Canterbury i Yorku^[3]. Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku papież wykrył spisek mający na celu zdjęcie go z urzędu i przeprowadził proces, czego efektem było skazanie wielu osób na śmierć^[3].

Papież Leon III został pochowany w bazylice św. Piotra, a dzień jego pamięci liturgicznej jest obchodzony 12 czerwca^[2]. Został kanonizowany w 1673 przez Klemensa X.

Zobacz też

Przypisy

↑ Leo III.. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2012-10-15]. (niem.).
↑ ^a ^b ^c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 50-51. ISBN 83-7006-437-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 138-140. ISBN 83-06-02633-0.