Jan X (łac. Ioannes X, ur. w Borgo Tossignano, zm. w maju 929 w Rzymie) – papież w okresie od marca 914 do maja 928[1].
Życiorys
W 905 został wybrany na biskupa Bolonii, a później na arcybiskupa Rawenny[2]. Za wstawiennictwem Teodory Starszej wybrany został papieżem.
W grudniu 915 po pokonaniu Saracenów pod Garigliano, koronował na cesarza Berengara I w bazylice św. Piotra[1]. W rok później posłał legatów na synod biskupów wschodniofrankońskich. W 928 roku wziął pod opiekę Stolicy Apostolskiej opactwo benedyktynów w Cluny[1]. Poparł kandydaturę Karola Prostaka na króla zachodniofrankońskiego, a także podtrzymał tron Konrada I poprzez decyzje podjęte na synodzie w Hohenaltheim[1]. Odnowił kontakty z kościołem wschodnim, które zostały zerwane na skutek reakcji Anastazego III, który uznał czwarte małżeństwo Leona VI[1].
Próby uwolnienia spod władzy rzymskich rodów doprowadziły do nasłania złoczyńców, którzy zamordowawszy jego brata Piotra na oczach papieża (927), zmusili go do rezygnacji[2]. Na skutek intryg Marozji, Jan został wtrącony do więzienia przez Gwidona z Toskanii, męża Marozji[1]. W maju 929 roku został uduszony poduszką w Zamku św. Anioła[1].
Przypisy
Bibliografia
- Pope John X. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).