Po śmierci Leona I Wielkiego na papieża wybrano Hilarego.
W czasie pontyfikatu Hilarego, w Italii rządził germański wódz Rycymer, który mimo protestów papieża założył w Rzymie gminę ariańską. Papież Hilary przeciwstawił się napływowi sekt do Rzymu i zajął się organizacją Kościoła[1]. Hilary potwierdził z wielkim przekonaniem prymat biskupa Rzymu. Hilary wybudował w Rzymie m.in. Bazylikę św. Wawrzyńca za murami.
Hilary zwołał na 19 listopada 465 r. synod w Rzymie[2]. Odbył się on w kościele S. Maria Maggiore i dotyczył sporów jurysdykcyjnych biskupów. Papież zakazał biskupom naznaczania swoich następców[2].
Często starał się budować autorytet Rzymu poprzez interwencje w Galii i Hiszpanii[2]. Hilary żywił głęboką wiarę w interwencję św. Jana Ewangelisty podczas „synodu zbójeckiego”, skąd ledwie uszedł z życiem. Na jego cześć wybudował kaplicę przylegającą do laterańskiego baptysterium. Wybudował również kaplicę ku czci św. Jana Chrzciciela, kaplicę Świętego Krzyża i Bazylikę św. Wawrzyńca za Murami[2]. Hilary zmarł w Rzymie i został pochowany w klasztorze, który ufundował w pobliżu kościoła S. Lorenzo fuori le Mura.
