Jan Baptysta Wenecjanin^[1], znany także jako Jan Baptysta z Wenecji (ur. ok. 1492, zm. 1567) – architekt renesansowy.

Tworzył w duchu renesansu włoskiego, połączonego z tradycyjnymi formami miejscowego późnogotyckiego budownictwa ceglanego.

W Polsce pojawił się w latach 20. XVI w. w wawelskim warsztacie Bartłomieja Berrecciego, następnie wraz z Bernardinem Gianottim w latach 1531–1535 budował renesansową katedrę w Płocku. Przyjął obywatelstwo miasta Płocka i przez następne trzydziestolecie prowadził warsztat budowlany, który wznosił i przebudowywał na Mazowszu kościoły sklepione charakterystyczną ornamentowaną kolebką, określane jako tzw. grupa pułtuska.

• renesansowa przebudowa fary (1540) i katedry (1557–1563) w Płocku
• Barbakan w Warszawie ok. 1548
• kościół obronny w Brochowie (1551–1561)
• kolegiata Zwiastowania NMP w Pułtusku (1560) z kaplicą biskupa Andrzeja Noskowskiego (1554)
• kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku
• kościół św. Doroty w Cieksynie
• kościół św. Andrzeja Apostoła w Broku (1544–1560)
• kościół Przemienienia Pańskiego w Dobromilu (Ukraina)
• przebudowa kościoła w Głogowcu po 1560
• przebudowa kościoła pw. św. Michała Archanioła w Chruślinie.