Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 45 komendy odcinka Jastrzębie Zdrój jako 205 strażnica WOP (Cieszyn)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
Pierwszą siedzibą strażnicy do jesieni 1949 był zamek w Cieszynie[c], kiedy to strażnica została przeniesiona do koszar na ul. Parkowej (później WOP, a obecnie Wojska Polskiego).
Od 15 marca 1954 w Wojskach Ochrony Pogranicza wprowadzono nową numerację strażnic[d], a strażnica WOP Cieszyn I kategorii otrzymała nr 211 w skali kraju[4].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica specjalna Cieszyn była 1 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza w Gliwicach[5].
31 grudnia 1959 była jako 25 strażnica WOP I kategorii Cieszyn. 1 stycznia 1964 była jako 26 strażnica WOP lądowa I kategorii Cieszyn[6].
W 1976, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia, strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach[7].
13 grudnia 1981 po wprowadzeniu stanu wojennego na terytorium kraju, dowódca GB WOP wewnętrznym rozkazem w miejscu stacjonowania poszczególnych batalionów, utworzył tzw. „wysunięte stanowiska dowodzenia” (zalążek przyszłych batalionów granicznych), którym podporządkował strażnice znajdujące się na odcinkach dawnych batalionów granicznych. Brygada wykonywała zadania ochrony granicy i bezpieczeństwa państwa wynikające z dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[8].
Od 1989 stopniowo, po odejściu żołnierzy służby zasadniczej do rezerwy, strażnicę rozwiniętą przekształcano w strażnicę na czas „P” kadrową i funkcjonowała do 15 maja 1991. Żołnierze służby zasadniczej WOP z ostatnich poborów nadal pełnili służbę w strażnicy już po utworzeniu Straży Granicznej, równolegle z przyjętymi do służby kandydackiej funkcjonariuszami SG.
Straż Graniczna:
15 maja 1991 po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, 16 maja 1991 strażnica w Cieszynie przejęta została przez Beskidzki Oddział Straży Granicznej[e][10] w Cieszynie i przyjęła nazwę Strażnica Straży Granicznej w Cieszynie (Strażnica SG w Cieszynie).
W 2000 rozpoczęła się reorganizacja struktur Straży Granicznej związana z przygotowaniem Polski do wstąpienia, do Unii Europejskiej i przystąpieniem do Traktatu z Schengen. Podczas restrukturyzacji wprowadzono kompleksową ochronę granicy już na najniższym szczeblu organizacyjnym tj. strażnica i graniczna placówka kontrolna. Wprowadzona całościowa ochrona granicy zniosła podział na graniczne jednostki organizacyjne ochraniające tylko tzw. „zieloną granicę” i prowadzące tylko kontrole ruchu granicznego. W wyniku tego, 15 października 2002 nastąpiło zniesie Strażnicy SG w Cieszynie. Ochraniany przez strażnicę odcinek granicy państwowej wraz z obsadą etatową, przejęła Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Cieszynie (GPK SG w Cieszynie)[11].
Ochrona granicy
W październiku 1945[12] w ramach tworzących się Wojsk Ochrony Pogranicza na odcinku strażnicy został utworzony Przejściowy Punkt Kontrolny Cieszyn – drogowy III kategorii[13], którego załoga wykonywała kontrolę graniczną osób, towarów oraz środków transportu w przejściu granicznym:
W 1947 na całym odcinku strażnicy wprowadzono zapory w miejscach dogodnych do przekroczenia granicy[14].
Od lat 60.[15] do połowy lat 80. na odcinku strażnicy w miejscowości Cieszyn do pełnienia służby w ochronie granicy, wykorzystywane były metalowe wieże obserwacyjne[g].
Do lutego 1976 Strażnica WOP Cieszyn, ochraniała odcinek granicy państwowej:
Włącznie znak graniczny nr III/275, wyłącznie znak gran. nr 292/1.
W lutym 1976 odcinek strażnicy został skrócony po przekazaniu części odcinka granicy Strażnicy WOP Leszna Górna, tj. od znaku gran. nr III/275 do wyłącznie znaku gran. nr III/279.
Do 31 grudnia 1989, rozwinięta strażnica lądowa WOP Cieszyn I kategorii, a od 1 stycznia 1990 do 15 maja 1991 kadrowa Strażnica WOP Cieszyn, ochraniała odcinek granicy państwowej[2]:
Włącznie znak gran. nr III/279, wyłącznie znak gran. nr 292/1 (W tym odcinek granicy: lądowej od znaku gran. nr III/279 do znaku gran. nr III/281a, rzeką Olzą od znaku gran. nr III/281a do znaku gran. nr 292/1).
W okresie zimowym pas śnieżny sprawdzany był minimum: na głównym kierunku dwukrotnie, na pozostałym raz w ciągu doby:
W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.
Straż Graniczna:
W latach 16 maja 1991–31 stycznia 2001, Strażnica SG w Cieszynie ochraniała odcinek granicy państwowej:
Włącznie znak gran. nr I/79, wyłącznie do znaku gran. nr 92/1 (W tym odcinek granicy: lądowej od znaku gran. nr I/79 do znaku gran. nr I/81a, rzeką Olzą od znaku gran. nr I/81a do znaku gran. nr 92/1.
1 lutego 2001, odcinek strażnicy został wydłużony po przejęciu części odcinka granicy po rozformowanej Strażnicy SG w Pogwizdowie, tj. od znaku gran. nr 92/1, wyłącznie do znaku gran. nr I/104/3 tj. odcinek w granicach gminy miejskiej Cieszyn.
W latach 1 lutego 2001–15 października 2002, Strażnica SG w Cieszynie ochraniała odcinek granicy państwowej:
Włącznie znak gran. nr I/79, wyłącznie znak gran. nr I/104/3.
Komendant strażnicy współdziałał w zabezpieczeniu granicy państwowej z placówkami po stronie czeskiej cizinecké policie RCPP.
Wydarzenia
1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[16]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[17].
1960 – na odcinku strażnicy wprowadzono żołnierzy służby N (niemundurowej) – w ubraniach cywilnych. Przy ich pomocy zabezpieczano miasto Cieszyn[15].
1973 – w strażnicy wprowadzono do służby granicznej noktowizory[18].
13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną, zamknięte zostały szlaki turystyczne. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[19].
por. SG/mjr SG Krzysztof Sulej (9.1993–15.10.2002) – do rozformowania.
Upamiętnienie
17 czerwca 2015 w Cieszynie miało miejsce uroczyste odsłonięcie Tablicy Pamięci żołnierzy, funkcjonariuszy, pracowników polskich formacji granicznych na Śląsku Cieszyńskim. Tablica zawisła na froncie budynku dawnych koszar przy ul. Wojska Polskiego 5[30].
↑Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[3].
↑Zarządzenie nr 021 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 07.05.1991 utworzono Beskidzki OSG według etatu nr 44/06.
↑Decyzja nr 34 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 05.08.1998 w sprawie powołania zespołów do spraw nadzoru nad likwidacją Beskidzkiego OSG oraz rodzajów czynności likwidacyjnych. Polecił w niej przekazać podległe jednostki organizacyjne, majątek i sprzęt komendantom Karpackiego OSG i Śląskiego OSG.
↑Obserwację na wieży obserwacyjnej prowadzi się w warunkach dobrej widoczności w celu ochrony wyznaczonego odcinka granicy. Każda wieża obserwacyjna powinna być wyposażona w:
szkic terenu znajdującego się w zasięgu obserwacji z wyraźnie oznaczonym ochranianym odcinkiem granicy;
łączność ze strażnicą i sąsiednimi wieżami obserwacyjnymi;
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
SławomirS.ŻurawlowSławomirS., Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 20 sierpnia 1967, s. 39.
Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
Archiwum SG., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum SG., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.