Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 8 komendy odcinka Cybinka jako 39 strażnica WOP[2] (Busch Flf.). Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3].
Rozkazem Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 077/Org. z 13 lutego 1947 rozformowano 8 komendę odcinka Cybinka, a 39 strażnica WOP Przyrzecze kat. IV z siedzibą przy ul. Odrzańska 8 weszła w struktury 9 komendy odcinka Słubice. W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 strażnica została włączona w struktury 34 batalionu Ochrony Pogranicza (W 1950 dowódca batalionu proponował przeniesienie strażnicy z Przyrzecza do folwarku), a 1 stycznia 1951 93 batalionu WOP.
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[b], a strażnica WOP Przyrzecze III kategorii otrzymała nr 41 w skali kraju[5].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica WOP Przyrzecze II kategorii była 14. w 9 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[6].
1 stycznia 1960 występowała już jako 8 strażnica WOP IV kategorii Odra w strukturach 93 batalionu WOP, a 1 stycznia 1964 jako 7 strażnica WOP lądowa IV kategorii Odra ww. batalionu[7]. W marcu 1968 będąca w strukturach batalionu rzecznego WOP Słubice, była jako Strażnica WOP rzeczna nr 7 Odra.
W 1975 Strażnica WOP Odra była strażnicą ćwiczebną.
Ochrona granicy
W 1960 8 strażnica WOP Odra IV kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 8 500 m:
Wykaz dowódców strażnicy poniżej podano za Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1989. Ludzie – wydarzenia. s. 4.
ppor. Ignacy Zyta
ppor. Teodor Papis
ppor. Mróz
por. Jan Zawadzki.
Uwagi
↑Pełnienie służby granicznej jest wykonywaniem zadania bojowego w ochronie granicy państwowej. Służbę ochrony granicy państwowej żołnierz WOP powinien pełnić z całkowitym poświęceniem i oddaniem, nie szczędząc swych sił, wiedzy i umiejętności fachowych, a nawet życia. Granica państwa musi być ochraniana zawsze bez względu na porę, doby i warunki (Rozdział V, Obowiązki żołnierza WOP, pkt 70)[1].
↑Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[4].
↑Jan Woś. W hołdzie żołnierzom Wojsk Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszom Straży Granicznej. „Biuletyn nr 5 (2012)”. Problemy Ochrony Granic, s. 198–199, 2012. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN1429-2505.
Bibliografia
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1989. Ludzie – wydarzenia. Krosno Odrzańskie: Drukarnia Dem-druk w Lubsku, 2005.
ASGr.Historia Lubuskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Krosno Odrzańskie 1965.
Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 1968, s. 24.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.