Strażnica Straży Granicznej w Dźwirzynie – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 16 komendy odcinka Trzebiatów jako 80 strażnica WOP[2] (Grzybów[3] (Grubow/Grzybów) o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[4]. Sformowane strażnice morskiego oddziału OP nie przystąpiły bezpośrednio do objęcia ochrony granicy morskiej. Odcinek dawnej granicy polsko-niemieckiej sprzed 1939 od Piaśnicy, aż do lewego styku z 4 Oddziałem OP ochraniany był przez radziecką straż graniczną wydzieloną ze składu wojsk marszałka Rokossowskiego. Pozostały odcinek granicy od rzeki Piaśnica, aż po granicę z ZSRR zabezpieczała Morska Milicja Obywatelska[5].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[c]. Strażnica WOP Dźwierzęcino II kategorii otrzymała numer 77 w skali kraju[7][8].
W 1955 dowódca WOP rozkazał przejść 15 Brygadzie WOP na etat ćwiczebny. Rozwiązane zostały dowództwa i sztaby batalionów. Z dniem 15 listopada 1955 kierowanie strażnicą przejął sztab brygady[9].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica II kategorii Dźwirzyno była 4. w 15 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[10]. W 1960, po kolejnej zmianie numeracji, strażnica posiadała numer 14 i zakwalifikowana była do kategorii IV w 15 Bałtyckiej Brygadzie WOP[11]. W 1964 Strażnica WOP nr 12 Dźwirzyno uzyskała status strażnicy nadmorskiej i zaliczona została do I kategorii[12].
Wiosną 1968 zreorganizowano strażnicę WOP Dźwirzyno[d].
Zarządzeniem nr 017 z dnia 12 marca 1992 komendant główny Straży Granicznej rozformował Bałtycki Oddział Straży Granicznej, przekazując w podporządkowanie Morskiemu Oddziałowi SG ochraniany dotychczas odcinek granicy państwowej na środkowym wybrzeżu od Łeby do Dźwirzyna[e][15].
W 2000 rozpoczęła się reorganizacja struktur Straży Granicznej związana z przygotowaniem Polski do wstąpienia do Unii Europejskiej i przystąpieniem do Traktatu z Schengen. Podczas restrukturyzacji wprowadzono kompleksową ochronę granicy już na najniższym szczeblu organizacyjnym tj. strażnica i graniczna placówka kontrolna. Wprowadzona całościowa ochrona granicy zniosła podział na graniczne jednostki organizacyjne ochraniające tylko tzw. „zieloną granicę” i prowadzące tylko kontrole ruchu granicznego. W wyniku tego, 2 stycznia 2003 Strażnica SG w Dźwirzynie i GPK SG w Kołobrzegu w ramach Morskiego Oddziału Straży Granicznej zostały połączone w jeden organizm pod nazwą Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Kołobrzegu[f][16].
Ochrona granicy
W kwietniu 1946 strażnica zaczęła przyjmować pod ochronę wybrzeże morskie. Jeszcze w czerwcu 1946, wobec sprzeciwu dowódców radzieckich, strażnica mogła wysyłać patrole jedynie w dzień i tylko na podstawie jednorazowych przepustek[17].
W 1956 na odcinku strażnicy funkcjonowały punkty kontroli ruchu rybackiego (PKRR), w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:
W pierwszej połowie lat 60. POWT WOP posiadały na swoim wyposażeniu stacje r./lok. polskiej konstrukcji (początkowo t. RO–231 a następnie RN–231), a także lunety i środki łączności przewodowej. Na odcinku od Dziwnowa do Ustki wieże obserwacyjne były konstrukcji stalowej[18].
Strażnica WOP Dźwirzyno w 1969 miała na swoim odcinku 3 POWT WOP wykorzystywane do ochrony granicy państwowej[g].
Wykaz punktów obserwacji wzrokowo-technicznej[h] na odcinku strażnicy WOP Dźwirzyno wg stanu z 1990[i]:
POWT nr 15 Dźwirzyno (bliski/daleki dozór – 16 Mm)[j]
POWT nr 15 Dźwirzyno (bliski/daleki dozór – 16 Mm)
POWT nr 16 Grzybowo (bliski dozór – 4 Mm).
Wydarzenia
1976 – 3 sierpnia ok. godz. 2:00 dwaj ob. narodowości polskiej odbili od brzegu morskiego w odległości 2 km na wschód od POWT–14 z odcinka ochranianego przez strażnicę WOP w Dźwirzynie. Do tego celu wykorzystali kajak t. „GRYF”, przy pomocy którego dokonali udanego nielegalnego przekroczenia granicy. Przyczyną tego było złe pełnienie służby przez załogę POWT–14. Uciekinierzy zostali zatrzymani w morzu, w tym samym dniu o godz. 5:15 w odległości 7 Mm na północ od Dźwirzyna, przez załogę łodzi rybackiej „DŹWI–31”[20].
1982 – 6 marca st. szer. Wojciech Widuto pełnił służbę na POWT w Dźwirzynie. Około godziny 23:30 zauważył nierozpoznany cel na morzu. Niezwłocznie o tym fakcie powiadomił dowódcę strażnicy mjr. Jana Kiełbowicza. Celem okazała się łódka, która płynęła w kierunku północno-wschodnim. We wskazany rejon plaży w Dźwirzynie, w okolicach Ośrodka Wypoczynkowego „Włókniarz”, udał się siedmioosobowy patrol pogotowia, dowodzony przez kpr. Edwarda Tabisza. Po przybyciu na miejsce wopiści zauważyli łódź z dwuosobową załogą, kierującą się w stronę brzegu. Około godziny 1:20, z chwilą dobicia łódki do plaży, patrol WOP zatrzymał dwie osoby: Henryka Piątka i Barbarę Kalską. W czasie składania wyjaśnień przyznali, że planowali przedostać się na duńską wyspę Bornholm[21].
mjr Jan Kiełbowicz (był w 1965–był 06.03.1982[21])
por. Krzysztof Flis
kpt. Roman Łochocki (do 03.1989)
ppor./por. Henryk Korżel (03.1989–15.05.1991)
Komendanci strażnicy SG:
por. SG/mjr SG Henryk Korżel (16.05.1991[22]–lato 1999)[m]
kpt. SG Ireneusz Dźwirzyński (od lata 1999)
mjr SG Roman Biernacki (był w 2002[23]–01.01.2003) – do rozformowania.
Uwagi
↑Budynek wybudowano w 1889 na wysokiej wydmie otoczonej lasem sosnowym w małej odległości od morza. Zadaniem obiektu było umożliwienie leczenia dzieci klimatem nadmorskim. W 1942 podjęto decyzję o przekształceniu obiektu z kliniki klimatycznej na obiekt szkolny i od tego do wszystkich miejscowości nadmorskich wysyłano młodzież z miejsc bombardowanych przez aliantów. Budynek pełnił funkcję szkoły i internatu do 1945. W kwietniu 2021 prywatny właściciel rozebrał całkowicie budynek.
↑Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[6].
↑Zarządzenie Szefa WOP nr 05 z 8.02.1968 w sprawie zmian etatowych.
↑Morski Oddział Straży Granicznej przeformowano na nowy etat. Zorganizowano go na bazie istniejącego już oddziału oraz sił i środków rozformowanych oddziałów SG: Kaszubskiego w Gdańsku i Bałtyckiego w Koszalinie oraz części Pomorskiego w Szczecinie.
↑Zarządzenie nr 058 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 13.12.2002 zmieniające zarządzenie w sprawie organizacji wchodzących w skład Straży Granicznej komend, strażnic, granicznych placówek kontrolnych, dywizjonów, pododdziałów odwodowych oraz ośrodków szkolenia w ramach III etapu realizacji programu dostosowania Straży Granicznej do standardów Schengen, polegającą na włączeniu wytypowanych strażnic w struktury gpk. W wyniku przeprowadzonej reorganizacji we wszystkich oddziałach SG 62 strażnice zostały włączone w struktury gpk.
↑AMW w Gdyni, Akta DMBOP, sygn. nr 3541/75, t. 120, Zał. nr 1 do Instrukcji o współdziałaniu MW z WOP z 1969 (Bieniecki 2011 ↓, s. 116 cz. III).
↑Każdy POWT posiadał 2 stanowiska bojowe, na których pełniono służbę: SB-1 i SB-2. Pierwsze z nich wyposażone w aparaturę r./lok. było stanowiskiem obserwacji technicznej. Z drugiego stanowiska bojowego, znajdującego się na wieży o wysokości ok. 18 m, w ciągu dnia prowadzono obserwację wzrokową za pomocą lunety lub lornetki (Bieniecki 2011 ↓, s. 105 cz. III). Do pełnienia służby na POWT WOP kierowano żołnierzy służby zasadniczej po przeszkoleniu w Ośrodku Szkolenia Podoficerów i Młodszych Specjalistów BBWOP w Koszalinie (Bieniecki 2011 ↓, s. 107 cz. III).
↑Biblioteka MOSG w Gdańsku, Przepisy o pływaniu i postoju okrętów Marynarki Wojennej (wydawnictwo DMW), Gdynia 1972, s. 52–53; oraz ASG w Szczecinie, Akta DWOP, sygn. nr 2884, t. 251, Opracowanie DWOP z 12.10.1990 r., s. 1 (Bieniecki 2011 ↓, s. 117 cz. III).
↑Wyposażone w radary t. ORS–754, które pracowały na podstawowym zakresie 16 Mm (Bieniecki 2011 ↓, s. 106 cz. III).
↑Wyposażone w radary nowej generacji t. ORS–754 pracujące w zakresie 4 Mm (Bieniecki 2011 ↓, s. 106 cz. III).
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
Grzegorz Goryński: Morski Oddział Straży Granicznej im. płk. Karola Bacza w Gdańsku. W: Leszek Elas [patronat]: Straż Graniczna w dwudziestoleciu 1991–2011. Materiały poseminaryjne – Tom II. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, 2011. ISBN 978-83-909484-4-7.
Andrzej Skorek. Zabezpieczenie wybrzeża środkowego po II wojnie światowej. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/97, 1997. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN1429-2505.
Julian Rymaszewski. Wpływ zmieniających się celów i metod szkolenia na ewolucję struktur organizacyjnych. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/02, 2002. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN1429-2505.
Ireneusz Bieniecki. Obserwacja i radiolokacyjny dozór Wojsk Ochrony Pogranicza na polskim wybrzeżu morskim w latach 1960–1991 (powstanie – rozwój – organizacja). Część I – lata 60., Część II – lata 70., Część III – lata 80.. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. Cz. I, Cz. II, Cz. III 1–2/12, 2011. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN1429-2505.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/7. Historia Bałtyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1960. Koszalin 1961.
ASGr., Historia Kaszubskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Gdańsk 1965.
Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
Archiwum Straży Granicznej. Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.