Na obszarze śląskim województwa można wyróżnić przede wszystkim dawniej prusko-niemiecki Górny Śląsk, oraz dawniej austriacki Śląsk Cieszyński (1009 km² czyli ok. 8% powierzchni), którego mieszkańcy identyfikują się ze Śląskiem, ale niekoniecznie z Górnym Śląskiem. Wyraźną specyfikę ma położony na południe od Raciborza niewielki obszar dawnej diecezji ołomunieckiej, tj. dystryktu kietrzańskiego, historycznie mającego z Polską piastowską (jak np. diecezja wrocławska) najmniej wspólnego, a więcej z Morawami, np. językowo posługującego się dawniej gwarami laskimi. Obecnie znajdująca się na tym obszarze gmina Krzanowice okazała się gminą z największym odsetkiem mieszkańców deklarujących narodowość niemiecką (ponad 20%) w całym województwie. Najdłuższy związek z dawną stolicą Polski – Krakowem, wykazywał natomiast do XIX wieku obszar dawnej diecezji krakowskiej, tj. dekanatu bytomskiego i pszczyńskiego. Na terenie tym leżą dziś obecnie miasta konurbacji katowickiej na wschód od Gliwic najściślej dziś kojarzone ze stereotypem Śląska, ze stolicą województwa włącznie. Powierzchnia tego obszaru wynosi z grubsza 1750 km² lub 14% powierzchni województwa.
W podobny sposób co Bytom i Pszczyna ze Śląskiem związane były w 1177 lub 1179 roku ziemie dawnych księstw oświęcimskiego z Żywiecczyzną (ponad 1300 km²) i siewierskiego (679 km²). Ich łączny obszar stanowi około 16% powierzchni województwa. Powróciły one jednak do I Rzeczypospolitej, co w roku 1494 ostatecznie ustaliło granicę między Śląskiem a Małopolską. Przed rozbiorami obszar księstwa oświęcimskiego znalazł się jednak w specyficznym powiecie śląskim województwa krakowskiego, a w czasach austriackich niemieccy mieszkańcy bielsko-bialskiej wyspy językowej kilkukrotnie próbowali przyłączyć ten obszar do Śląska Austriackiego, podczas gdy polscy aktywiści ze Śląska Cieszyńskiego wysuwali też postulat przyłączenia powiatów bielskiego, cieszyńskiego i frysztackiego do Galicji. Po drugiej wojnie światowej region ten konsolidował się w pewnym stopniu jako tzw. Podbeskidzie. Księstwo siewierskie do województwa krakowskiego włączone zostało dopiero w 1790, a wcześniej funkcjonowało w dużej mierze jako prywatna własność biskupów krakowskich. W rękach tychże biskupów znajdował się również klucz sławkowski, którego historia stanowi ważne przedindustrialne tło dziejów Zagłębia Dąbrowskiego, w granicach którego znajdowała się większa jego część (mniejszy kawałek należał do księstwa siewierskiego). Mało znanym faktem jest, że dużo z dzisiejszych dzielnic Sosnowca podlegało do 1810 roku parafii miejskiej śląskich Mysłowic. Podobnie graniczną Brynicę przekraczały parafie w Czeladzi i Kamieniu, a do dekanatu bytomskiego przez stulecia należały dwie parafie: w Ciągowicach i Będzinie. Być może do Śląska przejściowo należała w XIII wieku większa część dzisiejszego Jaworzna, związana ze śląską parafią w Lędzinach. Koło Lędzin, po śląskiej stronie Przemszy leżą natomiast trzy miejscowości: Kosztowy, Imielin i Chełm Śląski, które do XVIII wieku stanowiły tzw. polską eksklawę. Pozostałą część przedrozbiorowego województwa krakowskiego stanowi przede wszystkim dawny powiat lelowski, dawniej niejako półwysep ziemi krakowskiej wciśnięty pomiędzy Śląsk i Ziemię Wieluńsko-Sieradzką. Duża jego część została w trzecim rozbiorze Polski przyłączona do Królestwa Prus jako tzw. Nowy Śląsk (Neuschlesien). W Nowym Śląsku powstał zalążek przemysłowego Zagłębia Dąbrowskiego, który wykrystalizował się w czasach jego przynależności do Rosji. W XIX wieku Trójkąt Trzech Cesarzy oddzielał Zagłębie Dąbrowskie nie tylko od pruskiego Śląska ale też od galicyjskiego Zagłębia Krakowskiego, dawniej części Wolnego Miasta Krakowa. Powstałe wówczas trzy silnie zurbanizowane regiony przemysłowe nie łączyło do 1918 roku wiele powiązań gospodarczych, co było efektem polityki wrogich sobie mocarstw rozbiorowych[3]. Te zaczęły powstawać na dobre dopiero po pierwszej wojnie światowej,
Po I wojnie światowej
Ewolucja terytorialna województwa śląskiego (katowickiego) od 1920 rokuWschodni Górny Śląsk podczas II wojny światowej: 1 – dawniej pruska część polskiego województwa śląskiego 2 – polski Śląsk Cieszyński 3 – czeskosłowacki Śląsk Cieszyński (Zaolzie) 4 – nowy „Wschodni Górny Śląsk“, przed 1939 części województw krakowskiego i kieleckiego
W następstwie agresji nazistowskich Niemiec na Polskę (Kampania wrześniowa) ukazał się dekret Hitlera O podziale i zarządzie terenów wschodnich, wydany 8 października 1939 roku. Utworzono prowincję śląską (Gau Schlesien), z siedzibą we Wrocławiu. Składała się ona z czterech okręgów rejencyjnych: katowickiego, opolskiego, wrocławskiego i legnickiego.
W skład rejencji katowickiej weszły powiaty: katowicki, chorzowski, tarnogórski, bytomski, zabrski, gliwicki, frysztacki, cieszyński, bielski, bialski, żywiecki, pszczyński, sosnowiecki, będziński oraz część powiatów chrzanowskiego, olkuskiego, rybnickiego i wadowickiego. Natomiast zgodnie z dekretem Hitlera z 12 października 1939 roku o powołaniu Generalnego Gubernatorstwa (Generalgouvernement), Częstochowa należała do GG.
W 1941 r. nastąpił podział administracyjny Prowincji Śląsk (Provinz Schlesien), w wyniku którego utworzono Prowincję Górny Śląsk (Provinz Oberschlesien):
Rejencja Katowice (Regierungsbezirk Kattowitz) – całe województwo śląskie bez powiatu lublinieckiego, powiat będziński i część olkuskiego z województwa kieleckiego oraz powiaty bialski, żywiecki i część powiatów chrzanowskiego i wadowickiego z województwa krakowskiego
Rejencja Opole (Regierungsbezirk Oppeln) – powiat lubliniecki województwa śląskiego oraz część powiatów częstochowskiego i zawierciańskiego z województwa kieleckiego.
Po wojnie, w latach 1945–1950 istniało województwo śląskie (potocznie określane jako województwo śląsko-dąbrowskie, dlatego że przyłączono do niego Zagłębie Dąbrowskie), które obejmowało zdecydowaną większość terytorium dzisiejszego województwa śląskiego (gł. bez okolic Częstochowy, Żywca i Jaworzna) oraz województwa opolskiego (bez Brzegu i Namysłowa). W 1950 roku województwo śląsko-dąbrowskie podzielono na województwa opolskie i katowickie. Dopiero to ostatnie posiadało granice zbliżone do współczesnych.
Współczesne województwo
Gospodarcze związki stanowiły, pośród innych, główne uzasadnienie powstania województwa śląskiego w obecnych granicach. Już jednak projekty utworzenia województwa śląskiego obejmującego w znacznej części obszary, których mieszkańcy nie identyfikowali się ze Śląskiem wywoływało kontrowersje. Podobnie jest z herbem, który nawiązuje jedynie do herbów byłych księstw śląskich.
Obecne województwo śląskie zostało utworzone w 1999 z województw poprzedniego podziału administracyjnego:
W wymiarze północ-południe województwo rozciąga się na długości 189 km, to jest 1°42′19″. W wymiarze wschód-zachód rozpiętość województwa wynosi 138 km, co w mierze kątowej daje 1°56′20″.
W województwie śląskim są 74 miasta, w tym 19 miast na prawach powiatów. W województwie tym jest najwięcej miast powyżej 100 tys. mieszkańców.
Jest to jedyne województwo w Polsce, w którym mniej jest powiatów (17) niż miast na prawach powiatu (19). Większość powiatów jest silnie zurbanizowana – nie pełnią one funkcji rolniczych, a często są „sypialniami” lub terenami rekreacyjnymi dla mieszkańców dużych miast.
Demografia
Dane o ludności z 30 czerwca 2014:
Opis
Ogółem
Kobiety
Mężczyźni
Jednostka
osób
%
osób
%
osób
%
Populacja
4 593 358
100
2 376 764
51,74
2 216 594
48,26
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat)
773 596
16,84
377 583
8,22
396 013
8,62
Wiek produkcyjny (18–65 lat)
2 916 981
63,5
1 382 014
30,09
1 534 967
33,42
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat)
902 781
19,65
617 167
13,44
285 614
6,22
Według danych z 30 czerwca 2014 r. województwo śląskie miało 4 593 358 mieszkańców, co stanowiło niemal 12% ludności Polski. Województwo śląskie jest drugim województwem pod względem liczby ludności w Polsce (po województwie mazowieckim).
Gęstość zaludnienia wynosi 372 os./km² i jest najwyższa w Polsce. Najgęściej zaludniony jest centralny obszar województwa – ponad 1000 osób na km². Na terenie województwa leżą Świętochłowice – do niedawna najgęściej zaludnione miasto w Polsce (obecnie trzecie, po Legionowie i Piastowie) oraz drugi spośród najgęściej zaludnionych powiatów w Polsce – powiat wodzisławski (552,1 osób/km²). Na 100 mężczyzn przypada 107 kobiet.
Województwo charakteryzuje się znacznym udziałem mniejszości narodowych. W województwie żyje (według danych ze spisu powszechnego) 20 tys. Niemców (co stanowi 0,43% ogółu populacji w tym województwie – głównie w pow. raciborskim, gliwickim w większych miastach) oraz mniej liczni przedstawiciele innych narodowości, a także mniejszość czeska i morawska. W województwie śląskim mieszka najwięcej osób deklarujących przynależność do narodowości śląskiej, lub do śląskiej grupy etnicznej. W spisie powszechnym z 2011 r. było 318 tys. (ok. 7% ogółu populacji w województwie śląskim) deklaracji wyłącznie śląskich oraz 382 tys. deklaracji podwójnej identyfikacji (w tym 370 tys. identyfikacji śląsko-polskich)[11].
Piramida wieku mieszkańców W. śląskiego w 2014 roku[12].
W 2012 r. produkcja sprzedana przemysłu w województwie śląskim wynosiła 200,8 mld zł, co stanowiło 17,0% produkcji przemysłu Polski. Sprzedaż produkcji budowlano-montażowej w śląskim wynosiła 21,2 mld zł, co stanowiło 12,4% sprzedaży Polski[14].
Głównymi gałęziami gospodarki woj. śląskiego są usługi i przemysł. Najmniej ludności pracuje w rolnictwie i leśnictwie.
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie mieszkańca woj. śląskiego w 3. kwartale 2013 r. wynosiło 4002,29 zł, co lokowało je na 2. miejscu względem wszystkich województw[15].
Pod koniec sierpnia 2014 r. liczba zarejestrowanych bezrobotnych w województwie wynosiła 181,5 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 9,9%[16].
Według danych z 2012 r. 4,5% mieszkańców w gospodarstwach domowych woj. śląskiego miało wydatki poniżej granicy ubóstwa skrajnego (tzn. znajdowało się poniżej minimum egzystencji)[17].
Pracujący woj. śląskiego według miejsca pracy i rodzaju działalności w 2012 r.[18]
Działalność i miejsce pracy
Liczba pracujących [tys.]
Ilość pracujących
Rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo
102,1
6,22%
Przemysł
488,7
29,75%
Budownictwo
113,5
6,91%
Handel; naprawa pojazdów samochodowych
268,7
16,36%
Transport i gospodarka magazynowa
95,2
5,80%
Zakwaterowanie i gastronomia
29,7
1,81%
Informacja i komunikacja
26,6
1,62%
Działalność finansowa i ubezpieczeniowa
38,2
2,32%
Obsługa rynku nieruchomości
25,6
1,56%
Działalność profesjonalna, naukowa i techniczna
60,7
3,69%
Administrowanie i działalność wspierająca
60,1
3,66%
Administracja publiczna i obrona narodowa; obowiązkowe zabezpieczenia społeczne
62,5
3,81%
Edukacja
125,0
7,61%
Opieka zdrowotna i pomoc społeczna
99,7
6,07%
Działalność związana z kulturą, rozrywką i rekreacją
Woj. śląskie posiada największy odsetek osób pracujących w przemyśle tj. 488,7 tys. osób (w 2012 r.), co stanowiło 17,1% ogółem przeciętnego zatrudnienia w przemyśle w Polsce[19].
Znajdujący się w centralnej części województwa GOP jest najsilniej uprzemysłowionym obszarem w Polsce. Niewiele ustępuje mu ROW, położony na południowym zachodzie.
Na terenie województwa do zakładów przemysłowych należą kopalnie węgla kamiennego, huty oraz elektrownie. Przemysł lekki skupiony głównie w okolicach Częstochowy i Lublińca.
Rolnictwo
Na terenach wiejskich województwa żyje blisko 998 tys. osób, tj. ponad 21% mieszkańców regionu i 6,8% ludności wiejskiej Polski. Powierzchnia użytków rolnych wynosi 486 tys. ha, co stanowi 39,4% powierzchni województwa.
Średnia wielkość gospodarstw wynosi 4,5 ha, co sprawia, że rolnictwo województwa śląskiego należy do najbardziej rozdrobnionych w kraju.
Największy obszar użytków rolnych posiada subregion północny (rejon Lublińca, Kłobucka i Częstochowy) – 54% powierzchni, drugi pod względem wielkości jest subregion zachodni (szczególnie rejon Raciborza i Wodzisławia) – 49% powierzchni. W pozostałych dwóch subregionach – centralnym i południowym – udział powierzchni użytków rolnych do ogólnej powierzchni wynosi nieco ponad 36%[20].
W województwie śląskim znajduje się 1978 km eksploatowanych linii kolejowych (1. miejsce w kraju), z czego 921 km to linie jednotorowe, natomiast 1057 km – dwu- i więcej torowe. 1734 km linii kolejowych jest zelektryfikowanych (stan na dzień 31 grudnia 2013)[23]. W 2017 roku statystyczny mieszkaniec województwa śląskiego jechał 4,5 raza pociągiem[24].
Od 9 grudnia 2012 wszystkie wewnątrz wojewódzkie połączenie kolejowe są realizowane przez Koleje Śląskie, których województwo śląskie jest jedynym udziałowcem. Połączenia z ościennymi województwami są wykonywane przez Koleje Śląskie oraz Przewozy Regionalne, a połączenie dalekobieżne przez PKP Intercity.
W 2015 roku dotacja dla Kolei Śląskich wyniosła 140 mln zł, a dla Przewozów Regionalnych 34 mln zł[25].
Mapa połączeń kolejowych w województwie śląskim w rozkładzie jazdy 2015/2016 stacja na której zatrzymują się pociągi ekspresowe (EIP, EIC i EC) stacje i przystanki na których zatrzymują się pociągi pośpieszne (TLK i IC) stacje i przystanki na których zatrzymują się wyłącznie pociągi osobowe stacje i przystanki nieobsługiwane przez pociągi pasażerskie
W odległości około 30 km na północ od centrum Katowic znajduje się międzynarodowy port lotniczy Katowice-Pyrzowice. Po rozbudowie i oddaniu do użytkowania trzeciego terminala posiada on roczną przepustowość ok. 5,5 mln pasażerów. W 2017 obsłużono 3,8 mln pasażerów. Ma trzy terminale pasażerskie oraz terminal cargo W planach jest budowa czwartego terminala pasażerskiego. Obsługuje stałe połączenia rejsowe z ponad czterdziestoma lotniskami. Jest liderem wśród regionalnych portów lotniczych w lotach charterowych.
Najbliższym czynnym lądowiskiem w Częstochowie jest lądowisko Częstochowa-Rudniki, oddalone od centrum miasta o 15 km. Jest ono lądowiskiem powojskowym w prywatnych rękach, z zastosowaniem sportowym – na części jego terenu operuje Aeroklub Częstochowski. Nie jest ono przystosowane do obsługi dużych samolotów, istnieje możliwość lądowania tylko małych samolotów pasażerskich. Ostatni raz lotnisko zostało użyte przez linie lotnicze w 1983 – przez jeden sezon Polskie Linie Lotnicze LOT oferowały z niego połączenia.
Port Gliwice obecnie wraz ze stacją kolejową, terminalem celnym, wolnym obszarem celnym w Gliwicach, bazą magazynową, parkingami i biurami jest jednym z elementów Śląskiego Centrum Logistyki. Port w Gliwicach uważany jest za najnowocześniejszy i najbardziej uniwersalny port śródlądowy w kraju, z uwagi na swój kształt, linie i konstrukcje nabrzeży portowych, układ basenów, powierzchnię akwatorium. W porcie znajdują się urządzenia przeładunkowe o maksymalnym udźwigu 20 ton. Roczna zdolność przeładunkowa portu wynosi około 2 milionów ton. Port Gliwice stanowi początek Kanału Gliwickiego łączącego miasta GOP z Odrą (Odrzańska Droga Wodna), a za jej pośrednictwem z siecią śródlądowych kanałów Europy Zachodniej oraz Morzem Bałtyckim.
Media
Telewizja
W województwie śląskim nadaje ośrodek telewizyjny TVP3 Katowice oraz stacja regionalna TVSilesia. Ośrodek telewizyjny TVP Katowice wystartował 3 grudnia 1957 roku. Siedziba główna stacji znajduje się na terenie Siemianowic jednak adres to Katowice ul. Telewizyjna 1 (na granicy z Siemianowicami i Chorzowem). Telewizja Katowice posiada terenowe w Bielsku-Białej, Częstochowie i Rybniku. 29 marca 2008 roku została stworzona konkurencja dla TVP Katowice. Stacja TVS to pierwsza polskojęzyczna, regionalna stacja telewizyjna o profilu informacyjno-rozrywkowym. Siedziba główna znajduje się w Katowicach. Telewizja TVN24 i Polsat News mają swoje ośrodki regionalne w Katowicach.
Szeroką działalność kulturalną i edukacyjną umożliwia silna baza kulturalna, na którą składa się 1349 instytucji i placówek kultury należących do 185 jednostek samorządu terytorialnego województwa śląskiego[43].
Rozwojem śląskiej kinematografii zajmuje się Instytucja Filmowa „Silesia-Film”. W jej ramach funkcjonuje Filmoteka Śląska, będąca jedyną regionalną filmoteką w Polsce, Śląski Fundusz Filmowy, Silesia Film Commission wspierająca filmowców pod względem organizacyjnym oraz pięć kin studyjnych w Katowicach, Raciborzu i Żywcu, w tym Kino Kosmos będące ekranem premierowym dla śląskich produkcji.
Województwo śląskie przyznaje dwustopniowe odznaczenie regionalne Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego, która nadawana jest osobom fizycznym i innym podmiotom, które całokształtem działalności, względnie realizacją swoich zadań na terenie województwa śląskiego przyczyniły się do gospodarczego, kulturalnego i społecznego rozwoju województwa.
Obecnie dla utrzymania lasów narażonych na silne działanie emisji przemysłowych prowadzi się przebudowę drzewostanów. W miejsce drzew mało odpornych na zanieczyszczenia, sadzi się gatunki drzew mniej wrażliwych na emisje przemysłowe.[potrzebny przypis]
Jednym z najważniejszych przyrodniczych miejsc w woj. śląskim jest rezerwat Wielikąt położony w powiecie wodzisławskim. Na jego terenie występują lub mają lęgowiska ptaki gatunki zagrożone w skali globalnej, europejskiej i krajowej m.in.: orzeł bielik, kropiatka, krwawodziób, zimorodek, podróżniczek, brzęczka. Wiele z tych gatunków ptaków występuje w południowej Polsce wyłącznie w rezerwacie Wielikąt[45].
Rezerwat Żubrów „Żubrowisko” w Jankowicach koło Pszczyny
W latach 1992–2021 działało Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska – jedyna w Polsce samorządowa jednostka, powołana w celu badania, dokumentowania, ochrony oraz prognozowania stanu przyrody Górnego Śląska (województwa śląskie i opolskie).
Na terenie województwa znajdują się 34 szkoły wyższe oraz 25 jednostek zamiejscowych[46]. Niemniej jednak, aż do lat 60. województwo śląskie nie posiadało uniwersytetu.
Do największych uczelni w województwie[47] (według liczby studentów, stan na 30.11.2016 r.) należały:
Aż 10 spośród 35 klubów biathlonowych zrzeszonych w Polskim Związku Biathlonu działa w województwie śląskim. Śląskie jest drugim w kraju województwem z największą liczbą klubów biathlonowych. Więcej klubów biathlonowych (12) działa tylko w województwie dolnośląskim[49]. Na terenie województwa śląskiego działają dwa spośród trzech w Polsce Biathlonowych Ośrodków Szkolenia Sportowego Młodzieży (BOSSM) mieszczące się w Wodzisławiu Śląskim i Żywcu[50]. Z województwa śląskiego pochodzi mistrz świata i Europy oraz wicemistrz olimpijski w biathlonie Tomasz Sikora.
Futbol amerykański
W województwie śląskim popularną dyscypliną staje się futbol amerykański. Działa tu już kilka drużyn: Tychy Falcons, Hammers Łaziska Górne czy Silesia Rebels.
Dowodem jakie znaczenie dla mieszkańców Śląska ma piłka nożna jest fakt że ma on swoją własną reprezentację piłkarską. W skład Reprezentacji Śląska wchodzą wyłącznie zawodnicy grający na co dzień w górnośląskich klubach piłkarskich.
W województwie śląskim popularny jest również żużel. Najbardziej znane drużyny żużlowe województwa śląskiego to RKM Rybnik i Włókniarz Częstochowa, należące do czołowych polskich drużyn.
Organem stanowiącym jest Sejmik Województwa Śląskiego, składający się z 45 radnych. Siedzibą sejmiku województwa są Katowice.
Sejmik wybiera organ wykonawczy samorządu, którym jest zarząd województwa, składający się z 5 członków z przewodniczącym mu marszałkiem.
Budżet województwa śląskiego w 2013 r. zamknął się wydatkami w wysokości 1705,5 mln zł oraz dochodami w wysokości 1592,9 mln zł. Zadłużenie samorządu na koniec 2013 r. wyniosło 500,1 mln zł, co stanowiło 31,4% wartości wykonanych dochodów[9].
Młodzieżowy Sejmik Województwa Śląskiego
Młodzieżowy Sejmik Województwa Śląskiego jest on organem kolegialnym, mającym charakter konsultacyjny, doradczy i inicjatywny. Składa się z 45 przedstawicieli młodzieży w wieku od lat 15 do 24 z terenu województwa śląskiego[51].
Organem administracji rządowej jest Wojewoda Śląski, wyznaczany przez Prezesa Rady Ministrów. Siedzibą wojewody są Katowice[52], gdzie znajduje się Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach. W ramach urzędu działają także 2 delegatury: w Bielsku-Białej i w Częstochowie.
Delegatury urzędu wojewódzkiego obejmują swoim zasięgiem działania:
delegatura w Bielsku-Białej powiaty: bielski, cieszyński i żywiecki oraz miasto Bielsko-Biała.
delegatura w Częstochowie powiaty: częstochowski, kłobucki, myszkowski oraz miasto Częstochowa[53].
↑ abObwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 września 2014 r. ws. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju oraz na obszarze powiatów (M.P. z 2014 r. poz. 853).
↑ abcMapy ogólne. W: Ryszard Stankiewicz, Marcin Stiasny: Atlas Linii Kolejowych Polski 2011. Wyd. pierwsze. Rybnik: Eurosprinter, 2011, s. H6. ISBN 978-83-931006-4-4.
↑Mapy ogólne. W: Ryszard Stankiewicz, Marcin Stiasny: Atlas Linii Kolejowych Polski 2011. Wyd. pierwsze. Rybnik: Eurosprinter, 2011, s. H7. ISBN 978-83-931006-4-4.
↑Zespoły trakcyjne 14WE i tzw. Pociąg Papieski. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 245, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4.
↑(§ 3. Statut ŚUW w Katowicach) Zarządzenie Nr 149/09 Wojewody Śląskiego z dnia 4 czerwca 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego z 2009 r., Nr 104, poz. 2317).
.svg)
_COA.svg){kind=small}
.jpg)
.JPG)
