La prononciacion es [mũmmada’le] [2]. Las fòrmas ancianas son Montmadalet en 1273, Mont Magdalès, al sègle XV, Montanea de Momagdalès en 1465, Mons Magdalesius en 1475, Mons Madalesius en 1554, Sainte-Madelaine de Monmadalais al sègle XVIII [3]. Segon Chantal Tanet e Tristan Hordé, las fòrmas en Magd- son degudas a l'atraccion del nom del priorat, vodat a Senta Magdalena, mès Magdalena es pas a l'origina del nom. La primièra sillaba es lo mot occitan mont, del latin mons; per la seguda, malsegura, los autors prepausan lo nom germanic d'òme Madalenus o un radical preceltic *mat-, « tuca » [3]. Dauzat e Rostaing aiman mai lo preceltic *mat-, « tuca » qu'un derivat de Magdala[4] (nom supausat del luèc d'origina de Maria Magdalena). Lo site de las comunas de Dordonha fai venir lo nom benlèu de l'occitan mont Magdalés, « lo mont de la vila ebraïca de Magdala » o de mont *madalensem, que seriá un diminutiu (?) del preceltic *mat-, « tuca » [2].
Comunas de Dordonha en Guiana (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
