Alemaña é unha república parlamentariafederal constituída por dezaseis estados (en alemán: Bundesländer). A capital e principal cidade do país é Berlín. É membro das Nacións Unidas, a OTAN, o G8 e o G4, e tamén asinou o protocolo de Kyoto. O país constitúe a quinta maior economía por PIB e o principal país exportador no ano 2007. En termos absolutos, é o segundo país do mundo cunha maior dotación orzamentaria para a cooperación co desenvolvemento,[2] e o sexto en gasto militar.[3] O país desenvolveu un alto nivel de vida e estableceu un complexo sistema de seguridade social. Posúe unha posición chave nos asuntos exteriores europeos e mantén diversos acordos de colaboración internacionalmente. Alemaña está recoñecida como un líder científico e tecnolóxico en diversos eidos.[4][5]
Etimoloxía
O termo "Alemaña" deriva do francésAllemagne (terra dos alamáns), en referencia ao pobo xermánico de mesmo nome que vivía na actual rexión fronteiriza entre Francia e Alemaña, e que durante o século V cruzou o Río Rin e invadiu a Galia.[6] O país tamén é coñecido por Xermania, que deriva do latínGermania (terra dos xermanos).[7]
Debido á súa situación xeográfica no centro de Europa e á súa longa historia coma rexión formada por variados tribos e estados, hai unha gran variedade de nomes do país, probablemente máis que calquera outra rexión europea. Así, en xeral, os nomes de Alemaña pódense clasificar en seis grupos diferentes:
Por orde do emperador Augusto, o xeneral romano Publius Quinctilius Varus comezou a invadir Xermania (termo usado polos romanos para definir un territorio que comezaba no río Rin e ía até os Urais), e foi neste período cando as tribos xermánicas se familiarizaron coas tácticas de guerra romanas, mantendo porén a súa identidade tribal. No 9 d. C., tres lexións romanas lideradas por Varo foron derrotadas polo líder queruscoArminio na batalla da fraga de Teutoburgo. O territorio da actual Alemaña, así como os vales dos ríos Rin e Danubio, permaneceron fóra do Imperio Romano. No ano 100 d. C., na época do libro Xermania de Publio Cornelio Tácito, as tribos xermánicas asentadas ao longo do Rin e do Danúbio (a Limes Germanicus ou fronteira xermánica) ocupaban a maior parte da área da actual Alemaña. O século III viu o xurdir dun gran número de tribos xermánicas occidentais: alamáns, francos, chatti, saxóns, frisios, anglos, suevos, visigodos, vándalos, godos, ostrogodos, longobardos, sicambres e turinxios. Ao redor do 260, os pobos xermánicos romperon as súas fronteiras do Danubio e expandiron a limes cara ás terras romanas.
No ano 723 o territorio da Xermania central foi obxecto da predicación do apóstolo inglésWynfrith, que adoptou o nome latino co que foi canonizado de Bonifacio. A conversión dos saxóns do norte deuse só durante o imperio carolinxio (comezos do século IX), coa súa conversión Carlomagno ao final puido civilizar a súa rexión, unificando culturalmente a Alemaña, como os romanos fixeran na Galia.
O 25 de decembro de 800 foi fundado o Imperio Carolínxio, o cal foi dividido en 843. O imperio medieval xurdiu coa porción oriental deste, existindo en diversas formas dende 962 até 1806. Estendíase dende o Río Eider, ao norte do país, até o Mediterráneo, no litoral sur. Moitas veces referido coma o Sacro Imperio Romano (ou o Antigo Imperio), foi oficialmente chamado Sacro Imperio Romano da Nación Alemá (en latín: "Sacro Romanum Imperium Nationis Germanicæ") a partir de 1448, para axustar o nome para o seu territorio de entón.
Co colapso do poder imperial en 1250, debido ao constante batallar coa Igrexa católica, fíxose necesario a creación dun novo sistema de escolla do emperador. Creouse así, o consello dos sete príncipes-electores, que tiñan o poder de escoller o comandante do Sacro Imperio. Durante ese período, as cidades comerciais uníronse para protexer os seus intereses comúns; sendo a máis coñecida delas a Liga Hanseática, que reunía poderosas cidades do norte alemán como Hamburgo e Bremen. A partir do século XV, os emperadores foron elixidos case exclusivamente a partir da dinastía Habsburgo de Austria.
O monxe Martiño Lutero publicou as súas 95 Teses en 1517, desafiando as prácticas da Igrexa católica, e dando inicio á Reforma protestante. O luteranismo tornouse a relixión oficial de moitos estados alemáns tras 1530 o que levou a conflitos relixiosos resultantes da división relixiosa no imperio, que xeraron a guerra dos Trinta Anos (1618-1648) que devastou os territorios alemáns. A Paz de Westfalia (1648) acabou coa guerra relixiosa entre os estados alemáns, mais o imperio estaba de facto dividido en moitos principados independentes. De 1740 en diante, o dualismo entre a Monarquía austríaca dos Habsburgo e o Reino de Prusia dominou a historia alemá. En 1806, o Imperium foi disolto como resultado das guerras napoleónicas.
Desentendementos coa restauración política proposta polo Congreso de Viena, parcialmente levou ao xurdir de movementos liberais, esixindo unidade e a liberdade. Estes, porén, foron reprimidos con novas medidas de represión por parte do estadista austríaco Metternich. A Zollverein, unha unión aduaneira, procuraba unha unión económica dos estados alemáns. Durante esta época, moitos alemáns foran axitados cos ideais da Revolución Francesa, e o nacionalismo pasou a ser unha forza máis significativa, especialmente entre os mozos intelectuais. Por primeira vez, o negro, o vermello e o dourado foron escollidos para representar o movemento, os cales máis tarde se tornaron as cores da bandeira de Alemaña.
O estado coñecido como Alemaña foi unificado como un moderno Estado-nación en 1871, cando o imperio alemán foi creado co Reino de Prusia, o seu principal constituínte. Trala derrota francesa na guerra franco-prusiana, o Imperio alemán foi proclamado en Versalles o 18 de xaneiro de 1871. A Casa de Hohenzollern de Prusia declarou o novo imperio, con capital en Berlín. O imperio, coñecido como Segundo Reich era unha unificación de tódalas partes de Alemaña, agás Austria, a Kleindeutschland ("Pequena Alemaña"). A partir de 1884, o país comezou a estabelecer colonias fóra de Europa, primeiro por iniciativa privada e despois co aval estatal. Durante ese período experimentou un gran crecemento económico, cunha forte industrialización, especialmente das industrias mineira e metalúrxica, e das derivadas das enxeñarías eléctrica, mecánica e química.
No Gründerzeit, período posterior á unificación, a política externa de Guillerme I garantiu a posición do Imperio Alemán mediante alianzas comerciais e políticas con outros países europeos. Deste xeito, foi illando a Francia por medios diplomáticos, a través de acordos secretos. A unificación foi consolidada con Rusia como principal aliada.
Con todo, o káiser Guillerme II, como outras potencias europeas, tomou un curso imperialista debido á fricción cos países veciños. A maior parte das alianzas que Alemaña tiña non foron renovadas, e as novas alianzas excluían o país. Especificamente, Francia estabeleceu novas relacións coa sinatura da entente cordiale co Reino Unido e garantiu os lazos co Imperio Ruso. Alén dos contactos con Austria-Hungría, Alemaña tornouse cada vez máis illada. Tivo inicio o período armamentista, a Paz Armada.
O 27 de febreiro de 1933 produciuse o incendio do Reichstag. Como consecuencia, algúns dereitos democráticos fundamentais foron rapidamente revogados por un decreto de emerxencia. Unha Lei de plenos poderes deulle a Hitler o poder lexislativo absoluto. Só o Partido Socialdemócrata votou en contra. O Partido Comunista de Alemaña non foi quen de presentar oposición, pois os seus membros foran asasinados ou presos. A centralización totalitaria estatal foi estabelecida por unha serie de decretos políticos, e Alemaña tornouse nun Estado de partido único.
Houbo queimas de libros de autores considerados "inimigos da nación" e persecucións a artistas e científicos, polo que moitos emigraron, principalmente cara aos Estados Unidos de América. A industria foi fortemente regulamentada con cotas e requirimentos, para mudar a economía a unha base produtiva de guerra. En 1936 as tropas alemás entraron na desmilitarizada Renania, e as políticas de acougo do primeiro ministro do Reino UnidoNeville Chamberlain resultaron insuficientes. Entusiasmado, Hitler seguiu adiante dende 1938 co seu plan de crear a Großdeutschland, a Grande Alemaña. En marzo deste ano comezou coa Anschluss, a anexión de Austria. Para evitar unha guerra de dúas frontes, Hitler concluíu o Pacto Molotov-Ribbentrop coa Unión Soviética, un pacto que el mesmo rompería máis tarde.
En 1939, as tensións de nacionalismo, militarismo, e cuestións territoriais levaron ao Terceiro Reich á blitzkrieg, a "guerra lóstrego", o 1 de setembro contra Polonia. Dous días despois, o Reino Unido e Francia fixeron cadansúa declaración de guerra, o que supuxo o inicio da Segunda guerra mundial. Alemaña rapidamente logrou control directo ou indirecto da maioría de Europa.
No que foi coñecido posteriormente como o Holocausto, o Terceiro Reich elaborou políticas que subxugaban directamente moitos colectivos, entre eles a comunidade xudía, o pobo xitano, persoas homosexuais, membros da disidencia política ou persoas con discapacidade. Durante este período, calcúlase que preto de once millóns de persoas foron asasinadas, incluídas as vítimas dos campos de concentración e exterminio. No total, a segunda guerra mundial e o xenocidio nazi foron responsábeis duns 35 millóns de vítimas mortais en Europa.
A guerra supuxo, entre outros, a morte de case dez millóns de soldados alemáns e civís, a expulsión duns 15 millóns de alemáns dos territorios orientais e doutros países e a destrución de varias cidades. O resto do territorio nacional foi dividido coa ocupación militar das potencias aliadas. Berlín, así mesmo, ficou dividida en catro zonas.
Pola súa parte, a Alemaña Oriental foi un estado do bloque do leste baixo control político e militar da Unión Soviética a través do Pacto de Varsovia. O poder político foi executado exclusivamente polo Politburo, os principais membros do Partido Socialista Unificado de Alemaña. O seu poder foi asegurado polo Stasi, un servizo secreto, e unha variedade de sub-organizacións que controlaban tódolos aspectos da sociedade. Á súa vez, as necesidades básicas da poboación foron cubertas por custos baixos polo Estado. A economía planificada foi implantada, e máis tarde a RDA pasou a ser un estado do COMECON. O Muro de Berlín, construído en 1961 para impedir a fuga para Alemaña Occidental, tornouse nun símbolo da coñecida como guerra fría.
Por mor dunha crecente migración do Leste para Alemaña Occidental a través de Hungría e de manifestacións en masa durante o verán de 1989, as autoridades do Leste alemán facilitaron as condicións fronteirizas en novembro, e permitiron o tránsito do Leste cara ao Occidente. A medida foi orixinalmente concibida como un método de presión para manter a Alemaña Oriental como un estado. Porén, a abertura da fronteira acelerou o proceso de reforma na Alemaña Oriental. Este finalmente concluíu co Tratado Dous Máis Catro o 12 de setembro de 1990 e a reunificación alemá ocorreu en 3 de outubro de 1990. Segundo os termos do tratado, as catro potencias ocupantes renunciaban aos seus dereitos, e Alemaña recuperaba a plena soberanía do territorio.
Con base na Lei Bonn-Berlín, aprobada polo parlamento o 10 de marzo de 1994, a capital do Estado unificado pasou a ser Berlín. Bonn obtiña o status único de Bundesstadt (cidade federal) e retivo algúns ministerios federais. A mudanza do goberno foi concluída en 1999.
Dende a reunificación, Alemaña vén tendo un rol de liderado na Unión Europea e na OTAN. Participou no exército que garantiu a estabilidade nos Balcáns durante as guerras neses territorios. Así mesmo, enviou tropas a Afganistán como parte da OTAN, co obxectivo de "proporcionar seguranza neste país". Estes desprazamentos foron controvertidos, debido a que trala guerra, Alemaña estaba obrigada por lei a manter unicamente tropas de defensa. Estas incursións foron entendidas como alleas á lei de defensa. Porén, a votación parlamentaria sobre a cuestión legalizou a acción nun contexto de "mantemento da paz".
O territorio de Alemaña cobre 357.021 km², sendo 349.223 km² de terra e 7.798 km² de auga. É o sétimo maior país por área de Europa e o 63° maior do mundo. Esténdese dende as altas montañas dos Alpes (o punto máis elevado é o Zugspitze con 2.962 m) no sur ata as costas do mar do Norte (Nordsee) e do mar Báltico (Otsee) no norte. Entre os dous está presente un bosque que liga as terras altas do centro ás terras baixas do norte, sendo o punto máis baixo o Neuendorfer/Wilstermarsch a 3,54 m baixo o nivel do mar, atravesadas por algúns dos maiores ríos de Europa como o Rin, o Danubio e o Elba.
En Alemaña distínguense tres grandes rexións fisiográficas: unha chaira de terras baixas ao norte que forma parte da chaira noreuropea, unha área de mesetas no centro denominada a Alemaña Media, e unha rexión montañosa ao sur. As terras baixas, que conforman a chaira de Alemaña do Norte, teñen un relevo variado que engloba diversos vales fluviais e un gran terreo poboado de breixos.
A rexión central, cuxos límites aproximados están entre a cidade de Hannover ao norte e o río Main ao sur, abrangue un territorio composto de suaves montañas, vales fluviais, ríos e concas ben definidas.
En microescala, a superficie alemá está a sufrir cambios de altitude, en particular na cunca do Ruhr, baixando o nivel da súa superficie nesa zona ata 5 mm/ano.[8]
A continuación enuméranse os maiores ríos de Alemaña, coa súa lonxitude total, a lonxitude do tramo que atravesa Alemaña, e a cidade maior que atravesa a súa conca fluvial.
Gran parte de Alemaña ten un clima temperado no cal predominan os ventos húmidos occidentais. O clima é moderado pola Corrente Norte-Atlántica, a extensión norte da Corrente do Golfo. As augas quentes traídas por esa corrente afectan as áreas litorais do Mar do Norte incluíndo a península da Xutlandia e a área ao longo do Rin, que corre en dirección ao Mar do Norte.
Consecuentemente no noroeste e no norte, o clima é oceánico; as choivas sucédense durante todo o ano tendo o seu punto culminante no verán. Os invernos son suaves e os veráns frescos, aínda que as temperaturas poden exceder os 30 °C por períodos prolongados. No leste, o clima é máis continental; os invernos poden ser moi rigorosos, os veráns moi quentes, e teñen sido rexistrados longos períodos de seca. O centro e o sur de Alemaña son rexións de transición que varían entre os climas oceánico moderado e o continental. A temperatura máxima tamén pode exceder os 30 °C no verán.
Fitoxeograficamente, Alemaña está dividida entre as provincias do Atlántico Europeo e Centro Europeo da Rexión Circumboreal dentro do Reino boreal. O seu territorio pode ser subdividido en catro rexións bioxeográficas: os remanentes forestais do Atlántico, os bosques mixtos do Báltico, os bosques mixtos da Europa Central e os bosques de anxiospermas da Europa Occidental. A maior parte de Alemaña está cuberta por terras arables (33%) ou bosques e fragas (31%). Só o 15% do territorio está cuberto por pastos permanentes.
Alemaña é coñecida polos seus moitos xardíns zoolóxicos, parques nacionais, parques de animais salvaxes, acuarios e parques de aves. Máis de 400 zoolóxicos e parques de animais rexistrados operan en territorio xermano.
Medio ambiente
O maior parque eólico do mundo está instalado en Alemaña.
A Alemaña é coñecida pola súa consciencia ambiental. Os alemáns consideran que o home é unha das principais causas do quecemento global. O país está comprometido co Protocolo de Kyoto e varios outros tratados para promover a biodiversidade, os baixos padróns de emisións, a reciclaxe, a utilización de enerxías renovábeis e apoia o desenvolvemento sustentábel a nivel global.
As emisións a partir de produción de enerxía proveniente da queima de carbón e as industrias contribúen para a polución do ar. A choiva ácida, resultante das emisións de óxidos de nitróxeno e xofre, é prexudicial para os bosques. A polución no Mar Báltico a partir de refugallo bruto e efluentes industriais nos ríos na antiga Alemaña Oriental foron reducidas. O goberno do ex-chancelerSchröder anunciou a intención de acabar co uso da produción de electricidade a partir de enerxía nuclear. Alemaña está traballando para cumprir o compromiso da Unión Europea de identificar áreas de preservación natural de acordo coa directiva de Flora, Fauna e Hábitats da UE. Os perigos naturais son as enchentes fluviais na primavera e os fortes ventos que ocorren en tódalas rexións.
Alemaña é unha república federal, democrática, representativa e parlamentaria. O sistema político alemán opera baixo un marco establecido no documento constitucional de 1949 coñecido como a Grundgesetz (Lei Fundamental). Ao chamar o documento Grundgesetz, no canto de Verfassung (constitución), os autores expresaron a intención de que sería substituído por unha constitución axeitada unha vez que Alemaña fose reunificada como un só estado. As emendas á Grundgesetz xeralmente requiren unha maioría de dous terzos de ámbalas dúas cámaras do parlamento; os artigos que garanten os dereitos fundamentais, a separación de poderes, a estrutura federal, e o dereito de resistir aos intentos de derrocar a constitución son válidos en perpetuidade e non poden ser modificados. Malia a intención inicial, a Grundgesetz segue en vigor logo da reunificación alemá en 1990, aínda que con algunhas modificacións.
Frank-Walter Steinmeier, presidente federal dende 2017
O xefe de Estado alemán é o Bundespräsident (presidente) elixido pola Bundesversammlung (convención federal), unha institución integrada polos membros do Bundestag e un número igual de delegados estatais enviados polos parlamentos do Länder (Landtage). Frank-Walter Steinmeier é o actual presidente dende 2017, cando sucedeu a Joachim Gauck. O segundo funcionario alemán máis alto na orde de precedencia é o Bundestagspräsident (presidente do Bundestag), que é elixido polo Bundestag, sendo responsable de supervisar as sesións do corpo. O terceiro, e máis alto oficial da Xefatura do goberno é o chanceler, que é designado polo Bundespräsident logo de ser elixido polo Bundestag. O chanceler pódese mudar de xeito construtivo a través dunha moción de non confianza por parte do Bundestag, onde simultaneamente se elixe un sucesor. O brazo xudicial inclúe o Tribunal Constitucional, chamado Bundesverfassungsgericht, que pode bloquear calquera acto de lexislación ou administración se estes foren considerados inconstitucionais.
O Tribunal de Xustiza é independente do poder executivo e o lexislativo. Ten un estatuto civil que se basea no dereito romano con algunhas referencias ao dereito xermánico. O Bundesverfassungsgericht (Tribunal Constitucional Federal), con sede en Karlsruhe, é o Tribunal Supremo alemán responsable de asuntos constitucionais, co poder de realizar procesos de revisión xudicial. Actúa como a máis alta autoridade xurídica e asegúrase de que as prácticas dos poderes lexislativo e xudicial axústanse á práctica a Lei Fundamental para a República Federal de Alemaña (Lei Fundamental). Actúa con independencia dos outros órganos do Estado, pero non pode actuar no seu propio nome.
O sistema do tribunal supremo, chamado Oberste Gerichtshöfe des Bundes, conta con dependencias especializadas. Para as causas civís e penais, o máis alto tribunal de apelación é o Tribunal Federal de Xustiza, con sede en Karlsruhe e Leipzig. A sala é de estilo inquisitorial. Outros tribunais federais son o Tribunal Federal do Traballo en Érfurt, o Tribunal Social Federal de Kassel, o Tribunal Federal de Facenda en Múnic e o Tribunal Administrativo Federal en Leipzig.
O dereito penal e dereito privado están codificados no plano nacional no Strafgesetzbuch e o Bürgerliches Gesetzbuch, respectivamente. O sistema penal diríxese cara á rehabilitación do criminal, o seu obxectivo secundario é a protección do público en xeral. Para lograr este último, o condenado penal pode ser posto en prisión preventiva (Sicherheitsverwahrung), ademais de regular a pena se se lle considera unha ameaza para o público en xeral. O Völkerstrafgesetzbuch regula as consecuencias dos crimes de lesa humanidade, xenocidio e crimes de guerra.
O poder lexislativo está dividido entre a federación e os estados. A lei fundamental estipula que os estados deben seguir as disposicións do poder lexislativo a nivel estatal, agás casos designados pola propia lei fundamental. A lei federal prevalece sobre a lei de cada estado, xa que o poder lexislativo reside no nivel federal. O Bundesrat é o órgano federal a través do cal os estados participan na lexislación nacional. Cada estado ten os seus propios tribunais constitucionais.
Dereitos humanos
En materia de dereitos humanos, respecto á pertenza nos sete organismos da Carta Internacional de Dereitos Humanos, que inclúen o Comité de Dereitos Humanos (HRC), Alemaña firmou ou ratificou:
Firmado e ratificado, firmado pero non ratificado, nin firmado nin ratificado, sen información, accedeu a firmar e ratificar o órgano en cuestión, pero tamén recoñece a competencia de recibir e procesar comunicacións individuais por parte dos órganos competentes.
Francia é o máis importante socio comercial de Alemaña e viceversa. En 2005, Francia cun 10,2%, volveu ser o principal destino das exportacións alemás e a orixe do 8,7% das importacións. En 2006, máis do 14 % das exportacións francesas tiveron como destino a Alemaña e preto do 17 % do total das importacións francesas proveu de Alemaña. Os países da Unión Europea son os principais compradores dos produtos alemáns (Reino Unido o 7,8% e Italia o 6,9% en 2005). O principal socio comercial de Alemaña fóra de Europa son os Estados Unidos, país ao que en 2005 realizou o 8,8% das súas exportacións e do que recibiu o 6,6% das súas importacións. O Deutsche Bundesbank e o Banco Central Europeo (BCE) teñen a súa sede central na cidade de Frankfurt.
Porén, a crise económica exerce tamén a súa influencia sobre Alemaña, afectándoa en dous modos diferentes. Por un lado, a crise de débeda que afecta fundamentalmente os países mediterráneos ten permitido ao país teutón conseguir financiamento nos mercados internacionais a un interese practicamente nulo, ao preferir os especuladores mercar débeda alemá escasamente rendible a expoñerse a unha perda de capital mediante a adquisición de débeda soberana de países insolventes.[14]. Pero por outro lado, a dependencia do comercio alemán con respecto aos outros países da Unión Europea provocou unha desaceleración na evolución do seu PIB en 2012[15] e unha caída dos pedidos industriais.[16] En conxunto, durante a actual crise económica o PIB alemán recuou un 4,7 %, como consecuencia do descenso das súas exportacións, aínda que este dato non se reflectiu nun aumento do desemprego, grazas principalmente a un mercado de traballo fortemente regulado, coa participación dos traballadores nos equipos de dirección das empresas, con escasa marxe para a flexibilidade laboral.[17]
Dende que nos anos 1930 a Alemaña nazi iniciase a construción da primeira rede de autoestradas en grande escala no mundo, o país dispón de vías de comunicación rápidas (Autobahnen) que suman preto de 12.000 km cubrindo a totalidade do territorio. Ademais conta con máis de 40.000 km de estradas, o que o converte no país con maior densidade de vías para vehículos. A totalidade de autoestradas do país son gratuítas para vehículos particulares; dende 2005, os camións de carga deben pagar unha peaxe que se desconta automaticamente vía satélite, unha vez que o camión deixa a ruta, e que é porcentual ao número de quilómetros percorridos.
Alemaña é líder mundial tamén na construción de canles. Esta clase de construción milenaria tomou renovado impulso a partir do século XIX. A Canle de Kiel, que une o mar do Norte co mar Báltico, é unha das máis impoñentes. Numerosas canles fluviais, como a Rin-Main-Danubio, o Dortmund-Ems ou o Elba-Seitenkanal, dotan ao país dunha completa rede de canles.
Por outra banda, as enerxías renovables representan un papel crecente no desenvolvemento do país, especialmente dende que o partido político Alianza 90 - Os Verdes formou parte do goberno central. Cidades como Friburgo dispoñen de modernas instalacións para o aproveitamento da enerxía solar. As grandes rexións industriais, como conca do Ruhr, rexión Rin-Main ou Colonia, desenvolveron un dinamismo económico que mantén a súa base industrial e que ademais soubo implementarse na área dos servizos.
Con 82 millóns de habitantes é o primeiro país da Unión Europea e o segundo de Europa en poboación, superado tan só por Rusia. A afluencia á zona occidental de alemáns doutros puntos do país e de inmigrantes de diferentes nacionalidades, así como a tendencia ao estancamento do crecemento vexetativo, teñen sido as principais características da evolución demográfica.
A maior parte da poboación descende de diversos grupos xermánicos que se estabeleceran na rexión centroeuropea no primeiro milenio antes da era cristiá. Eses grupos compartían a mesma lingua, aínda expresada en moitos dialectos, mais presentaban características étnicas heteroxéneas que se acentuaron ao longo da historia como consecuencia da fusión con outros pobos, como os celtas e os eslavos. Na moderna Alemaña, as diferenzas humanas e lingüísticas das distintas rexións téñense atenuado, aínda que a prolongada división política teña xerado certas peculiaridades culturais que distinguen ós alemáns do leste daqueles do oeste.
A chegada de inmigrantes á Alemaña occidental na segunda metade do século XX compensou as perdas humanas ocasionadas pola segunda guerra mundial, estimadas en cerca de tres millóns de persoas, na maioría xente nova do sexo masculino. Ademais da poboación de orixe xermánica, conviven na antiga Alemaña occidental diversas minorías étnicas de nacionalidade alemá, como xudeus, eslavos e dinamarqueses, así como franceses descendentes dos hugonotes fuxidos do seu país a finais do século XVII.
Na Alemaña Oriental, que constituíu un país autónomo entre 1949 a 1990, as perdas humanas provocadas pola guerra foron compensadas co ingreso de varios millóns de alemáns expulsados de Polonia, de Checoslovaquia e de Hungría. Con todo, as dificultades económicas derivadas do pagamento das indemnizacións de guerra e da política de coletivización estimularon o movemento migratorio para a Alemaña Occidental, calculado en 1,7 millóns de persoas.
A interrupción do crecemento da poboación e mesmo a redución desta inclúense entre as características máis notábeis da evolución do país nas últimas décadas do século XX, tanto na zona occidental como na oriental.
Iso tradúcese nun envellecemento da poboación, isto é, no aumento dos grupos de idade máis alta en relación á poboación nova, como consecuencia dos baixos niveis de natalidade e do prolongamento da expectativa de vida.
Cunha taxa de fertilidade de 1,41 (2008) por muller, Alemaña posúe unha das taxas máis baixas do mundo,[19] aínda que esta cifra constitúe unha mellora fronte aos 1,39 fillos do ano 2006. As estatísticas federais estiman que a poboación do país diminuirá ata estancarse entre os 69 e 74 millóns no ano 2050 (69 millóns asumindo unha inmigración neta de +100.000 por ano; 74 asumindo unha inmigración de +200.000 por ano).[20]
No censo do ano 2004, Alemaña contaba con sete millóns de cidadáns estranxeiros rexistrados, así mesmo, o 19% da poboación tiña a súa orixe total ou parcialmente nun país estranxeiro. O maior grupo de estranxeiros, con 2,3 millóns, provén de Turquía, o resto provén na súa maioría do continente europeo, sendo os países que máis estranxeiros achegan Italia, Serbia, Grecia, Polonia e Croacia. Como consecuencia das restricións das antigas leis de inmigración e petición de asilo, o número de inmigrantes que buscan asilo ou reclaman a nacionalidade alemá (a maioría da antiga Unión Soviética) está sufrindo un retroceso dende o ano 2000.
As principais confesións relixiosas en Alemaña son o luteranismo e o catolicismo, respectivamente, con 32,9% e 32,3% de fieis.[21] Preto do 24,9% de alemáns se declararon non relixiosos ou ateos. Seguen como minorías, o islamismo (4%), seguido polo xudaísmo e o budismo (ambos con 0,25%). O hinduísmo ten só 90.000 seguidores (0,1%), mentres outras relixións corresponden a 50 mil persoas ou o 0,05% da poboación alemá.
Dende Martiño Lutero, e a Reforma protestante, Alemaña foi escenario de conflitos relixiosos entre os seguidores de Lutero, posteriormente chamados luteranos, xeralmente máis numerosos no norte, e os católicos, por regra xeral máis fortes no sur. No entanto, a distribución das relixións está lonxe de ser homoxénea.
Zonas cunha poboación predominantemente católica son Baviera (onde precisamente naceu o papa Bieito XVI) e Renania. Zonas cunha poboación predominantemente luterana son os estados do leste e do norte. No norte, ao longo da fronteira cos Países Baixos, hai tamén presenza de calvinistas. En canto aos non relixiosos, incluíndo ateos e agnósticos, son crecentes en número e proporción, unha tendencia constatada tanto en Alemaña canto noutros países europeos. En Alemaña concéntranse principalmente na antiga Alemaña Oriental e nas áreas metropolitanas.
Educación
A Técnica de Múnic, segunda mellor universidade alemá segundo QS World University Rankings.
A responsabilidade da supervisión educativa recae principalmente nos estados federais a título individual, mentres que o goberno só ten un papel secundario. O xardín de infancia é de carácter opcional, e imparte educación para todos os nenos entre tres e seis anos, despois, a escolarización é obrigatoria polo menos durante dez anos. A educación primaria adoita durar catro anos e as escolas públicas non están estratificados nesta etapa. En contraste, a educación secundaria inclúe catro tipos de escolas sobre a base da capacidade do alumno segundo o determinado polas recomendacións do profesorado: o Gymnasium, que inclúe a maioría de nenos considerados máis aptos para o estudo, prepara aos estudantes para os estudos universitarios e a asistencia dura oito ou nove anos, dependendo do estado; o Realschule ten unha gama máis ampla de especial interese para estudantes intermedios e dura seis anos; o Hauptschule prepara alumnos para o ensino profesional, e o Gesamtschule combina o tres enfoques.
A Universidade de Heidelberg é a máis antiga de Alemaña.
O Informe PISA, avalía as habilidades dos estudantes de 15 anos de idade nos países da Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico e unha serie de países socios. En 2006, os escolares alemáns melloraron a súa posición con respecto a anos anteriores, clasificándose (estatisticamente) nun nivel superior de forma significativa á media (rango 13) nas ciencias, e non de modo significativo por encima ou por baixo da media en matemáticas (rango 20) e habilidades de lectura (rango 18). As diferenzas socio-económicas son elevadas, e o rendemento dos alumnos é máis dependente deste factor que na maioría doutros países.
Neste sentido, e sobre todo tras os malos resultados dos informes PISA 2000 e 2003, existen elementos do sistema educativo alemán fortemente criticados. A Comisión de Dereitos Humanos da ONU criticou a falta dunha igualdade real de oportunidades por mor da selección excesivamente temperá dos escolares, que desaproveitaría o potencial do 44% dos escolares.[22] A integración dos alumnos estranxeiros, o papel da Hauptschule como escola das capas inferiores, a falta de creatividade e a escaseza de horas lectivas son outros puntos polémicos.[23]
Para entrar nunha universidade, os estudantes de secundaria necesitan aprobar o exame Abitur, aínda que tamén é posible entrar na universidade cun Fachabitur, o cal é un Abitur especializado, por exemplo, en economía. Os estudantes que posúan un diploma dunha escola de formación profesional poden entrar nunha Universidade de Ciencias Aplicadas. A maioría das universidades alemás son de propiedade estatal. En todas as universidades hai que pagar os impostos administrativos, os cales son entre 50 e 200 euros. Nalgúns Estados ademais hai que pagar por dereitos de matrícula que ascenden até os 500 euros por semestre.
As universidades son recoñecidas a escala internacional. Na clasificación THES 2006, dez universidades alemás foron clasificadas entre as primeiras duascentas do mundo.
Alemaña realizou en 2006 a campaña de mercadotecnia «Terra das ideas» co fin de promoverse durante a fase final da Copa Mundial de Fútbol. En 2008 retomouse o proxecto. «Terra das ideas» céntrase nas innovacións recentes nas institucións públicas e privadas, nas universidades e institutos de investigación, nas empresas e inclusive en proxectossociais e culturais. Dende a celebracións do Mundial de fútbol de 2006, a percepción interna e externa da imaxe do país cambiou. Nas enquisas realizadas a nivel mundial coñecidas como Índice de GMI Anholt, o país ocupou a segunda posición. Tomáronse en conta criterios económicos, a reputación do país en termos de cultura, política, os seus cidadáns e o seu atractivo turístico.
Alemaña é tanto legalmente como culturalmente un país tolerante cos homosexuais. As unións de homosexuais permitíronse dende o ano 2001, aínda que estas non teñen todos os dereitos dun matrimonio heterosexual perante a lei. Gays e lesbianas poden adoptar legalmente aos fillos da súa parella.
Durante a última década do século XX, Alemaña cambiou considerablemente a súa actitude en relación aos inmigrantes. A pesar de que aproximadamente o 10% da poboación era estranxeira, até mediados dos anos noventa, a opinión pública era que Alemaña non era un país de inmigración. Con todo, as leis de asilo endurecéronse considerablemente nesa década para evitar o seu abuso.
O actual contexto de crise económica nos países do sur de Europa converte o país alemán nun atractivo foco de destino de xente nova cualificada procedente de España, Portugal, Italia e Grecia, o que ten sido considerado por algúns sectores do país de xeito positivo.[24] Porén, algunha medidas do goberno alemán, como a limitación imposta aos estranxeiros á hora de cobrar axudas non contributivas, teñen sido interpretadas como un freo á inmigración da Europa meridional.[25].
Segundo datos de 2011, Turquía, con 1 607 161 persoas censadas, é a orixe maioritaria dos inmigrantes establecidos en Alemaña. Séguenlle Italia (520 159 persoas), Polonia (468 481 persoas), os antigos estados integrantes da ex-Iugoslavia, Serbia e Montenegro (404.690 persoas) e Grecia (283.684 persoas).
Os alemáns investiron 58 000 millóns de euros en viaxes internacionais en 2005, o cal os converte en campións mundiais en viaxar. Os destinos máis populares foron Austria, España, Italia e Francia.
O alemán é a lingua oficial e predominante de Alemaña.[26] A lingua alemá é unha das vinte e tres linguas oficiais da Unión Europea e unha das tres linguas de traballo da Comisión Europea xunto co inglés o e francés. Ademais do alemán, no país están recoñecidas como linguas das minorías o baixo alemán, o dinamarqués, o frisón o sorabo e o romaní. As principais linguas dos inmigrantes son o turco, o polaco, o ruso e as linguas dos balcáns. O alemán estándar é unha lingua xermánica occidental relacionada co inglés, neerlandés e sueco. A meirande parte do vocabulario do alemán provén da póla xermánica das Linguas indoeuropeas. A lingua xermana posúe numerosos empréstitos do latín, grego, e con menor medida do francés e do inglés.
Dende o século XIV, a escrita gótica foi substituída durante o Renacemento en toda Europa; con todo, en Alemaña, a letra gótica continuou vixente até ser finalmente abolida en 1945, trala fin da segunda guerra mundial. Por este motivo ás veces a letra é chamada estilo gótico alemán. Hoxe, o alemán escríbese empregando o alfabeto latino. Xunto ás vinte e seis letras estándar, ten tres vogais máis con diérese ou Umlaut (ä, ö e ü), ademais da letra Eszett ou (SZ/ese-zeta): ß, ás veces representada como ss.
Os dialectos do alemán varían en diferentes graos do alemán estándar. Estes dialectos proveñen das diferentes variedades locais das antigas tribos alemás. Moitos deles son dificilmente inintelixibles para os falantes da lingua estándar, xa que moitos se diferencian na sintaxe, fonoloxía e léxico. Un exemplo disto é o bávaro, arredor da cal existe un debate lingüístico arredor da súa entidade. Hai quen a clasifica como un dos diversos dialectos do alemán e hai quen a considera propiamente unha lingua.
En todo o mundo, o alemán é falado por 100 millóns de falantes nativos (na súa maioría en Europa) e 80 millóns de non nativos. A lingua alemá e a lingua nai de 90 millóns de persoas (18%) na Unión Europea. Canto ao coñecemento de linguas estranxeiras, o 67% dos alemáns son quen de falar unha lingua estranxeira, mentres que o 27% di poder falar dúas.[27]
Alemaña é a miúdo chamado Das Land der Dichter und Denker (a terra dos poetas e dos pensadores).[28] A cultura alemá comezou moito antes do xurdimento de Alemaña como nación-estado e abranguiu toda a zona de fala alemá. Dende os seus alicerces, a cultura en Alemaña formouse polas principais correntes intelectuais e populares en Europa, tanto relixiosas como laicas. Como resultado, é difícil identificar unha determinada tradición alemá separada do marco máis amplo da cultura europea. Outra consecuencia destas circunstancias é o feito de que algunhas figuras históricas, tales como Wolfgang Amadeus Mozart e Nicolás Copérnico, entre outras, aínda que non foron cidadáns de Alemaña no sentido moderno, deben ser considerados no contexto do eido cultural alemán para comprender o seu traballo.
Importantes institucións de investigación son a Sociedade Max Planck,[37] o Helmholtz-Gemeinschaft e a Sociedade Fraunhofer. Estas traballan de xeito independente ou vencelladas externamente ao sistema universitario contribuíndo nunha medida considerable á produción científica. O prestixioso premio Gottfried Wilhelm Leibniz concédese a 10 científicos e académicos cada ano. Cunha adxudicación máxima de 2,5 millóns de euros, é un dos premios de investigación máis altamente dotados no mundo.
Alemaña é o mercado de televisión maior de Europa, cuns 34 millóns de fogares que dispón de televisión. As numerosas cadeas públicas rexionais e nacionais organízanse de acordo coa estrutura política federal. Ao redor do 90% dos fogares alemáns teñen cable ou televisión por satélite, e os telespectadores poden elixir de entre unha variedade de libre acceso pública e as canles comerciais.
O país é o fogar dalgúns dos maiores conglomerados de medios de comunicación, incluíndo Bertelsmann e a editorial Axel Springer.
Durante o período 1970-1980 directores como Volker Schlöndorff, Werner Herzog, Wim Wenders, Rainer Werner Fassbinder colocaron o cine alemán de volta na escena internacional coas súas películas a miúdo provocadoras. Máis recentemente, películas como Das Boot (1981), Lola rennt (1998), Good Bye, Lenin! (2003), Gegen die Wand (2004), Der Untergang (2004) e Das Leben der Anderen (2007) gozaron de éxito internacional.
Recentemente, o austríaco nado en Múnic Michael Haneke tense perfilado coma un dos mellores cineastas do cine europeo. Obras coma Das Weiße Band (2009), Palma de Ouro no Festival de Cannes e Globo de Ouro á mellor película estranxeira, e Amour (2012), que engadiu aos premios anteriores o Óscar á mellor película de fala non inglesa, foron mundialmente recoñecidas.
O Festival de Cine de Berlín, celebrado anualmente dende 1951, é un dos festivais de cine máis prestixiosos. A cerimonia anual dos Premios do Cine Europeo celébrase cada dous anos na cidade de Berlín, onde se atopa a Academia do Cine Europeo. Os estudos Babelsberg, en Potsdam, son os máis antigos de grande escala no mundo e constitúen un centro internacional para a produción de películas.
A participación de Alemaña nos Xogos Olímpicos é unha das máis destacadas dende que se realiza este evento. O país organizou os Xogos Olímpicos de Verán en 1936 en Berlín, e en 1972Alemaña Occidental fixo o propio en Múnic. A Federación Alemá de Deportes (DSB) conta con preto de 27 millóns de membros en ao redor de 91.000 clubs.[38] Segundo datos desta organización, aproximadamente a terceira parte da poboación do país realiza a práctica deportiva a través dun club ou asociación nalgunha das preto de 127.000 instalacións de carácter deportivo que existen no territorio.
A nivel de clubs destacan equipos como o Bayern Múnic, o máis laureado do país e á súa vez, un dos clubs maiores de Europa. O seu maior fito foi o gañar tres Copas de Europa de xeito consecutivo (1974, 1975 e 1976. Posteriormente gañaría no ano 2001). Tamén están o Hamburger SV, o Borussia Dortmund, clubs que tamén gañaron a Copa de Europa, en 1983 e 1997, respectivamente; á parte doutros campións europeos como o Bayer Leverkusen, Borussia Mönchengladbach, Werder Bremen e Schalke 04.
En canto ao automobilismo, Alemaña é unha das nacións principais a nivel mundial. Con numerosos automóbiles gañadores de carreiras como condutores alemáns. Precisamente o condutor con máis éxito da Fórmula 1 na historia é o alemán Michael Schumacher, sete veces Campión do Mundo e un dos deportistas mellor pagados da historia.[39]
Tamén o ciclismo é un deporte popular en Alemaña e un dos mellores ciclistas dos tempos recentes, Jan Ullrich, gañou o Tour de Francia en 1997 e finalizou segundo en cinco ocasións. O país obtivo dúas medallas de ouro en Campionatos masculinos de hóckey herba en 2002 e 2006 e na categoría feminina ostenta dúas medallas de ouro nos torneos de 1976 e 1981. Outros deportes destacados a nivel de público son o balonmán (disciplina na que o país destaca tanto a nivel de clubs como de seleccións, proclamándose campioa do mundo, de Europa e olímpica en diversas ocasións, así como numerosos segundos e terceiros postos), tenis, baloncesto (destacando a figura de Dirk Nowitzki), hóckey sobre xeo, así como o bíatlon ou o esquí alpino.
A cociña alemá varía enormemente dunha rexión a outra. As rexións do sur de Baviera e Suabia, por exemplo, comparten unha cultura culinaria con Suíza e Austria. Carne de porco, carne de vacún, e aves de curral son as principais variedades da carne consumida en Alemaña, coa carne de porco como a máis popular. Ao longo de todas as rexións, a carne adoitase comer en forma de salchicha. Máis de 1.500 diferentes tipos de salchichas prodúcense en Alemaña. Os chamados alimentos orgánicos teñen unha cota de mercado no país de ao redor do 3,0% e estímase que sexa unha tendencia crecente.[40]
Un dito popular en Alemaña é: «Almorzar como un emperador, comer como un rei e cear como un esmoleiro». O almorzo é usualmente unha selección de cereais e mel ou marmelada con pan. Algúns alemáns comen embutidos ou queixo con pan para o almorzo. Máis de 300 tipos de pans son coñecidos en todo o país.
Ao ser un país de inmigrantes, Alemaña adoptou moitos pratos internacionais. Pratos italianos como a pizza e a pasta, ou turcos e árabes como o kebab están ben establecidos, sobre todo nas cidades maiores. Os restaurantes chineses e gregos están tamén considerablemente espallados ao longo do país.
Aínda que o viño é cada vez máis popular en moitas partes de Alemaña, a bebida nacional é a cervexa. De feito o coñecido festival Oktoberfest está adicado a esta bebida. En Alemaña o consumo de cervexa por persoa está diminuíndo, pero con 116 litros por ano está aínda entre os máis altos do mundo. De 18 países occidentais enquisados, o consumo per cápita de refrescos resultou ser inferior á media (14ª na lista), mentres que o consumo de mollo de froitas é un dos máis altos (terceiro na lista).
Festividades
Celebración do día da Reunificación alemá en Bremen.
↑Benigno Fernández Salgado, ed. (2004). Dicionario Galaxia de usos e dificultades da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1303. ISBN9788482887524. Alemaña
DarwiniusRentang fosil: Eocene, 47 jtyl PreЄ Є O S D C P T J K Pg N ↓ Klasifikasi ilmiah Kerajaan: Animalia Filum: Chordata Kelas: Mammalia Ordo: Primates Famili: Notharctidae Subfamili: Cercamoniinae Genus: Darwinius Spesies: D. masillae Nama binomial Darwinius masillaeFranzen et al., 2009 Darwinius adalah genus adalah primata yang hidup pada masa Eosen, sekitar 47 juta tahun yang lalu. Hanya terdapat satu spesies yang telah ditemukan, yaitu Darwinius masillae. Nama Darwin...
Grega ŽemljaKebangsaan SloveniaTempat tinggalKranj, SloveniaLahir29 September 1986 (umur 37)Jesenice, SloveniaTinggi183 m (600 ft 4+1⁄2 in)Tipe pemainTangan kanan (backhand dua tangan)Total hadiah$662,963TunggalRekor (M–K)33–25Gelar05 Challenger, 9 FuturesPeringkat tertinggiNo. 50 (22 Oktober 2012)Peringkat saat iniNo. 55 (31 Desember 2012)Hasil terbaik di Grand Slam (tunggal)Australia TerbukaP1 (2010, 2011)Prancis TerbukaP2 (2010)WimbledonP2 (2011, 20...
Relief ukir Azizos Allat) mengendarai seekor unta arab, dari kawasan Tell Halaf dan Harran (abad ke-1 sampai ke-3 Masehi) Dalam mitologi Syam kuno, Azizos atau Aziz adalah dewa bintang fajar Arab Tadmur.[1] Ia digambarkan mengendarai seekor unta dengan saudara kembarnya Arsu, meskipun sebuah sumber menyatakan bahwa Azizos digambarkan sebagai pengendara kuda, sementara Arşu adalah pengendara unta.[2] Referensi ^ Drijvers, H. J. W. (2015). Cults and Beliefs at Edessa. Brill Pub...
ورستبورو الإحداثيات 41°34′38″N 74°29′04″W / 41.5772°N 74.4844°W / 41.5772; -74.4844 [1] تقسيم إداري البلد الولايات المتحدة[2] التقسيم الأعلى مقاطعة سوليفان خصائص جغرافية المساحة 3.235324 كيلومتر مربع3.279682 كيلومتر مربع (1 أبريل 2010) ارتفاع 176 متر عدد ...
American politician Thomas J. JarvisUnited States Senatorfrom North CarolinaIn officeApril 19, 1894 – January 23, 1895Appointed byElias CarrPreceded byZebulon Baird VanceSucceeded byJeter C. Pritchard16th United States Minister to BrazilIn officeJuly 11, 1885 – November 19, 1888PresidentGrover ClevelandPreceded byThomas A. OsbornSucceeded byRobert Adams, Jr.44th Governor of North CarolinaIn officeFebruary 5, 1879 – January 21, 1885LieutenantJames L. Ro...
Yazid Fanani Ketua STIK Lemdiklat PolriMasa jabatan1 Mei 2020 – 27 Maret 2023 PendahuluAris BudimanPenggantiNico AfintaKepala Kepolisian Daerah Kalimantan SelatanMasa jabatan13 Agustus 2018 – 1 Mei 2020 PendahuluRachmat MulyanaPenggantiNico AfintaKepala Kepolisian Daerah JambiMasa jabatan27 Mei 2016 – 18 April 2017 PendahuluMusyafakPenggantiPriyo Widyanto Informasi pribadiLahir29 April 1965 (umur 58)Kediri, Jawa TimurSuami/istriBrigjen Pol. Hj. Dr. Rinny ...
ايكون كرينز (بالألمانية: Egon Rudi Ernst Krenz) معلومات شخصية الميلاد 19 مارس 1937 (العمر 87 سنة)كووبجك مواطنة ألمانيا ألمانيا الشرقية عضو في اللجنة المركزية لحزب الاتحاد الاشتراكي في ألمانيا [لغات أخرى] مناصب رئيس ألمانيا الشرقية[1] في المنصب17 أكتوبر 1989 ...
Public Investment FundDidirikan17 Agustus 1971; 52 tahun lalu (1971-08-17)PendiriFaisal dari Arab SaudiKantorpusatRiyadh, Arab SaudiTokohkunciMohammad bin Salman (Ketua) Yasir Al-Rumayyan (Gubernur)AUM$500 miliar[1]Situs webwww.pif.gov.sa Public Investment Fund (PIF; Arab: صندوق الإستثمارات العامةcode: ar is deprecated ) adalah yayasan kekayaan kedaulatan Arab Saudi. Yayasan tersebut adalah salah satu yayasan kekayaan kedaulatan terbesar di dunia dengan tota...
1964 film by Burt Kennedy Mail Order BrideDirected byBurt KennedyScreenplay byBurt KennedyBased onMail Order Bride1952 story in The Saturday Evening Postby Van CortProduced byRichard E. LyonsStarringBuddy EbsenKeir DulleaLois NettletonWarren OatesCinematographyPaul C. VogelEdited byFrank SantilloMusic byGeorge BassmanColor processMetrocolorProductioncompanyMetro-Goldwyn-MayerDistributed byMetro-Goldwyn-MayerRelease date March 11, 1964 (1964-03-11) Running time83 minutesCountryU...
Keladi Caladium bicolor 'Florida Sweetheart' Klasifikasi ilmiah Kerajaan: Plantae (tanpa takson): Tracheophyta (tanpa takson): Angiospermae (tanpa takson): Monokotil Ordo: Alismatales Famili: Araceae Genus: CaladiumVent. Spesies Lihat teks. Keladi merupakan sekelompok tumbuhan dari genus Caladium, suku talas-talasan (Araceae). Dalam bahasa sehari-hari keladi kerap juga dipakai untuk menyebut beberapa tumbuhan lain yang masih sekerabat namun tidak termasuk Caladium, seperti talas (Colocasia)....
Serbian cultural institution Matica srpskaМатица српскаOfficial logoFormation1 June 1826; 197 years ago (1826-06-01)TypeCultural institution, Nonprofit and Non-governmental organizationLegal statusActivePurposeCultural studiesHeadquartersNovi Sad, SerbiaLocationSerbiaCoordinates45°15′33″N 19°50′42″E / 45.259281°N 19.8451362°E / 45.259281; 19.8451362Membership 3.000Presidentprof. dr. Dragan StanićWebsitewww.maticasrpska.org.rs ...
Christian doctrine that God is three persons Several terms redirect here. For other uses, see Holy Trinity (disambiguation), Trinity (disambiguation), and God in Three Persons (album). A compact diagram of the Trinity, known as the Shield of Trinity. The Shield is generally not intended to be a schematic diagram of the structure of God, but it presents a series of statements about the correlation between the persons of the Trinity. Part of a series onChristianity JesusChrist N...
Turkish diplomat and politician Öztürk YılmazDeputy Leader of the Republican People's PartyIn office25 January 2016 – 20 November 2018LeaderKemal KılıçdaroğluMember of the Grand National AssemblyIn office1 November 2015 – 14 May 2023ConstituencyArdahan (Nov 2015, 2018) Personal detailsBorn (1970-09-19) 19 September 1970 (age 53)Ardahan, TurkeyPolitical partyRepublican People's Party (2015-2018) Independent (2018-2020)Innovation Party(2020-present)Alma materMi...
American baseball player This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Sam Agnew – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (January 2021) (Learn how and when to remove this message) Baseball player Sam AgnewCatcherBorn: (1887-04-12)April 12, 1887Farmington, Missouri, U.S.Died: July 19, 1951(1951-07-19)...
Chemical compound BOHClinical dataOther names3,4-methylenedioxy-β-methoxyphenethylamineMedlinePlusa609035Routes ofadministrationOralATC codenoneLegal statusLegal status US: Schedule I (isomer of MDOH) In general: uncontrolled Identifiers IUPAC name 2-(1,3-Benzodioxol-5-yl)-2-methoxyethanamine CAS Number73304-06-0 NPubChem CID44719487ChemSpider21106264 YUNIIW7KI9V2RCECompTox Dashboard (EPA)DTXSID10660351 Chemical and physical dataFormulaC10H13NO3Molar mass195.218 g·m...
تزيرميادون تقسيم إداري البلد اليونان [1] خصائص جغرافية إحداثيات 35°11′54″N 25°29′24″E / 35.198333333333°N 25.49°E / 35.198333333333; 25.49 الارتفاع 840 متر السكان التعداد السكاني 609 (resident population of Greece) (2021)762 (resident population of Greece) (2001)875 (resident population of Greece) (1991)637 (resident population of Greece) (2...
Duché de Silésie(pl) Księstwo śląskie 1138–1335 Blason du duché de Silésie Les duchés silésiens pendant les années 1249 à 1273 : Breslau (Wrocław) (en orange), Opole et Ratibor (jaune), Liegnitz (violet), Glogau (vert) et Opava (bleu)Informations générales Statut Duché Capitale Breslau Religion Catholicisme Histoire et événements 1138 Création du duché 1173 Premier partage du duché entre les fils de Ladislas le Banni 1249 Nouvelle partition entre les fils d'He...
.jpg)
.svg&lang=gl)
.png)
_workshop_-_Martin_Luther_(Uffizi).jpg)
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
_and_Great_St._Martin_Church_right-hand_in_Cologne,_Germany_PNr%C2%B00162.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
