Biblioteca Nacional do Brasil

Biblioteca Nacional do Brasil
Logo
Tipobiblioteca nacional, biblioteca, biblioteca pública e organización
Data de fundación1810
Director/aRamiz Galvão, João de Saldanha da Gama, Manuel Cícero Peregrino da Silva, Affonso Romano de Sant'Anna, Pedro Corrêa do Lago, Raul Pompeia, Rubens Borba de Moraes, Januário da Cunha Barbosa, José de Assis Alves Branco Muniz Barreto, Rodolfo Garcia, Francisco Leite de Bittencourt Sampaio, Teixeira de Melo, Francisco Antonio de Arrábida, Luís Joaquim dos Santos Marrocos, Josué Montello, Adonias Filho, Jannice de Mello Monte-Mór, Plínio Doyle, Maria Alice Barroso, Celso Ferreira da Cunha, Eugénio Gomes, Felisberto Antônio Pereira Delgado, Francisco Vieira Goulart, Antônio Fernandes da Silveira, Camilo de Monserrate, Antônio Jansen do Paço, Basílio de Magalhães e José Honório Rodrigues
Organización matrizMinistério da Cultura (Brasil)
Localización
EnderezoAvenida Rio Branco, 219, Centro, Rio de Janeiro
EnRío de Xaneiro e Centro
PaísBrasil
22°54′35″S 43°10′32″O / -22.909723, -43.175501
Na rede
https://www.gov.br/bn/pt-br
BNE: XX93278
editar datos en Wikidata ]

A Biblioteca Nacional do Brasil[1], cuxo nome oficial institucional é Fundación Biblioteca Nacional, é o depositario do patrimonio bibliográfico e documental en Brasil. Ten a súa sede en Río de Xaneiro.

Características

Considerada pola UNESCO unha das dez bibliotecas nacionais máis grandes do mundo e a máis grande de América Latina.[2] Entre as súas diversas responsabilidades está a de conservar, actualizar e dar a coñecer unha colección con máis de nove millóns de pezas, que comezou coa chegada da Real Biblioteca de Portugal ao Brasil e crece constantemente, a través de doazóns, adquisicións e co depósito legal.

Entre os obxectos que deberían acompañar a familia real na súa viaxe ao Brasil había caixas de libros e documentos da Biblioteca Nacional da Ajuda, en Lisboa, cunha colección de arredor de 60.000 pezas. Axiña, as caixas foron abandonadas no porto e só en 1810 comezou a ser trasladada a Brasil. Coa colección reunida de novo, o príncipe rexente Xoán VI de Portugal fundou a Biblioteca Nacional Real. Ata 1814, só os estudosos puideron consultar a biblioteca e, aínda así, con autorización real. Despois desa data, o acceso foi lanzado ao público.[3]

Notas

  1. George Ermakoff. Bibliotecas Brasileiras, tradução de Luis Brown. Rio de Janeiro: George Ermakoff Casa Editorial, 2015. ISBN 978-85-98815-33-6
  2. "Histórico da Biblioteca no sítio da Fundação Biblioteca Nacional". Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2020. Consultado o 12 de xullo de 2020. 
  3. MORAES, Rubens Borba de. e AZEVEDO, Elisa de Mello Kerr. (Novembro de 2017). "Livros e Bibliotecas no Brasil Colonial. 2 ed. Brasília: Briquet de Lemos/ Livros, 2006, p. 20. p.60." (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 09 de maio de 2016. Consultado o 19 de novembro de 2017. 

Véxase tamén