Biblioteca Nacional do Brasil
Biblioteca Nacional do Brasil |
---|
| | Tipo | biblioteca nacional, biblioteca, biblioteca pública e organización |
---|
Data de fundación | 1810 |
---|
Director/a | Ramiz Galvão, João de Saldanha da Gama, Manuel Cícero Peregrino da Silva, Affonso Romano de Sant'Anna, Pedro Corrêa do Lago, Raul Pompeia, Rubens Borba de Moraes, Januário da Cunha Barbosa, José de Assis Alves Branco Muniz Barreto, Rodolfo Garcia, Francisco Leite de Bittencourt Sampaio, Teixeira de Melo, Francisco Antonio de Arrábida, Luís Joaquim dos Santos Marrocos, Josué Montello, Adonias Filho, Jannice de Mello Monte-Mór, Plínio Doyle, Maria Alice Barroso, Celso Ferreira da Cunha, Eugénio Gomes, Felisberto Antônio Pereira Delgado, Francisco Vieira Goulart, Antônio Fernandes da Silveira, Camilo de Monserrate, Antônio Jansen do Paço, Basílio de Magalhães e José Honório Rodrigues |
---|
Organización matriz | Ministério da Cultura (Brasil) |
---|
Localización |
---|
Enderezo | Avenida Rio Branco, 219, Centro, Rio de Janeiro |
---|
En | Río de Xaneiro e Centro |
---|
País | Brasil |
---|
22°54′35″S 43°10′32″O / -22.909723, -43.175501 | Na rede |
---|
https://www.gov.br/bn/pt-br | | [ editar datos en Wikidata ] |
A Biblioteca Nacional do Brasil[1], cuxo nome oficial institucional é Fundación Biblioteca Nacional, é o depositario do patrimonio bibliográfico e documental en Brasil. Ten a súa sede en Río de Xaneiro.
Características
Considerada pola UNESCO unha das dez bibliotecas nacionais máis grandes do mundo e a máis grande de América Latina.[2] Entre as súas diversas responsabilidades está a de conservar, actualizar e dar a coñecer unha colección con máis de nove millóns de pezas, que comezou coa chegada da Real Biblioteca de Portugal ao Brasil e crece constantemente, a través de doazóns, adquisicións e co depósito legal.
Entre os obxectos que deberían acompañar a familia real na súa viaxe ao Brasil había caixas de libros e documentos da Biblioteca Nacional da Ajuda, en Lisboa, cunha colección de arredor de 60.000 pezas. Axiña, as caixas foron abandonadas no porto e só en 1810 comezou a ser trasladada a Brasil. Coa colección reunida de novo, o príncipe rexente Xoán VI de Portugal fundou a Biblioteca Nacional Real. Ata 1814, só os estudosos puideron consultar a biblioteca e, aínda así, con autorización real. Despois desa data, o acceso foi lanzado ao público.[3]
Notas
Véxase tamén
|
|