Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου υπήρξε σχετικά «αθόρυβη» στα διεθνή των ποδοσφαιρικών. Την δεκαετία του ΄80 ξεκινά δειλά, με το «βάπτισμα» της στην Πανευρωπαϊκή Διοργάνωση του 1980, παρόλο που δεν κατάφερε να προκριθεί παρακάτω, θεωρήθηκε σημαντικό επίτευγμα ωστόσο και μόνον η εμφάνιση της, στους 8 της τότε διοργάνωσης. Επιστροφή στα «αθόρυβα» χρόνια μέχρι και το 1994 με την ιστορική πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ. Μέτρια έως κακή εμφάνιση της ομάδας χωρίς νίκη ή έστω σκορ σε κάποιο από τους αγώνες. Με σημαντικές αλλά και αρκετές μικρότερης σημασίας στιγμές για άλλη μια δεκαετία μέχρι την μεγάλη ανατροπή του 2004.
Στη διοργάνωση όπου τα φαβορί αποκλείστηκαν «πολιορκημένα» από τους Έλληνες «πειρατές» της Πορτογαλικής διοργάνωσης. Θεωρούμενη ως ένα από τα αουτσάιντερ, πριν την έναρξη, η Εθνική ομάδα επικρατεί επί της -τότε κατόχου του τίτλου- Εθνικής Γαλλίας, της ισχυρής Τσεχίας αλλά και επί των διοργανωτών Πορτογάλων. Οι Πορτογάλοι αν και προσπάθησαν δύο φορές, στον όμιλο και στον τελικό, δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την Ελλάδα να φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου και στην κορυφή της Ευρώπης. Ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης, η Εθνική ομάδα εξασφαλίζει την συμμετοχή της εκπροσωπώντας την ΟΥΕΦΑ στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, το 2005.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την ιστορική νίκη του 2004, η εθνική ομάδα προκρίθηκε σε τελικά διοργανώσεων -πλην του 2006- φτάνοντας στην φάση των 16 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και στους προημιτελικούς του Πανευρωπαϊκού Κυπέλλου του 2012. Καθ' όλη την περίοδο εκείνη (2004 - 2014) η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) περιελάμβανε την Εθνική ομάδα της Ελλάδας, βάσει βαθμολογικής κατάταξης, στις «Κορυφαίες 20».
Η πρώτη ουσιαστικά αντιπροσωπευτική εμφάνιση της Εθνικής Ελλάδας έγινε το 1919, στο Παρίσι, κατά τους Διασυμμαχικούς Αθλητικούς Αγώνες το 1919, επ' ευκαιρία του εορτασμού της συμμαχικής νίκης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[5] Η συγκεκριμένη παρουσία βασίστηκε στην πρωτοβουλία του Ιωσήφ Τερεζάκη, ο οποίος το 1915 ήταν ο πρώτος που κατήρτισε στρατιωτικές ομάδες και διοργάνωσε αγώνες μεταξύ τους,[6] με τη συμμετοχή των κορυφαίων στρατευμένων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, καθώς ο ΣΕΓΑΣ (τότε ΣΕΑΓΣ), παρότι συγκρότησε την αποστολή άλλων αθλημάτων, αποφάσισε να μην καταρτίσει ποδοσφαιρική ομάδα. Αυτή η αποστολή πάντως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, δεδομένου ότι στην επιλογή της, αφενός δεν έφερε την ευθύνη κάποιος αθλητικός φορέας της ελληνικής πολιτείας και αφετέρου δικαίωμα συμμετοχής είχαν αποκλειστικά και μόνο οι αθλητές που τελούσαν υπό καθεστώς επιστράτευσης. Την ομάδα του 1919 αποτελούσαν οι: Δημήτρης και Γεώργιος Δεμερτζής, Λουκάς Πανουργιάς, Γιώργος Καλαφάτης, Δημήτριος Καστρίτσης, Α.Παπαθανασίου, Γ.Βλαχόπουλος (παίκτες του ΠΠΑΟ), Γεώργιος Χατζηανδρέου, Ιωσήφ Τερεζάκης, Ευάγγελος Κουρέντης (Πειραϊκός Σύνδεσμος), Μ. Ησαΐας, Λ. Τραγανός, Βρασίδας Βρανόπουλος, Γ. Πρωτόπουλος (Γουδί), Γιάννης Σταυρόπουλος (Πειραϊκή Ένωσις), Κοτρώτσος (Άρης Θεσσαλονίκης), Λιόντας, Πέτρος Σαριδάκης (Ηρακλής Θεσσαλονίκης).[7]
Την επόμενη χρονιά συγκροτήθηκε η ολυμπιακή εθνική ομάδα ποδοσφαίρου από την ΕΟΕ (τότε ΕΟΑ) για την εκπροσώπηση της Ελλάδας κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 στην Αμβέρσα.[5] Στους αγώνες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου το 1920 στην Αμβέρσα προπονητής ήταν ο Γιώργος Καλαφάτης, μετέπειτα ιδρυτικό στέλεχος του Παναθηναϊκού, ενώ αγωνίστηκαν οι: Αντώνης Φωτιάδης (τερματοφύλακας), Αγαμέμνων Γκιλής, και Θόδωρος Δημητρίου του Πανιωνίου Σμύρνης, Δημήτρης Γιώτης του Απόλλωνα Σμύρνης, Νίκος Καλούδης, Χρήστος Πέππας και Γιάννης Ανδριανόπουλος της Πειραϊκής Ένωσης, Γιώργος Χατζηανδρέου του Πειραϊκού Συνδέσμου, Απόστολος Νικολαΐδης και Γιώργος Καλαφάτης του Παναθηναϊκού και ο Θεόδωρος Νικολαΐδης από το Γουδί.[8]
Ο αγώνας αποτέλεσε σημαντικό γεγονός τα χρόνια εκείνα, το οποίο παρακολούθησε όλη σχεδόν η "κοσμική" Αθήνα της εποχής. Χαρακτηριστικά τα όσα, μεταξύ άλλων, έγραψε η εφημερίδα «Ακρόπολις» στο φύλλο της Δευτέρας 8ης Απριλίου 1929 (σελίδες 5-6): "Το ότι η Ελλάς θα παρουσίαζε την πρώτην Εθνικήν της ομάδαν κατηρτισμένην από οργανωμένην αρχήν, συνετέλεσεν ώστε το γήπεδον του Παναθηναϊκού να μεταβληθεί εις τόπον συγκεντρώσεως όλων των ενδιαφερομένων πραγματικώς διά το ωραίον σπορ του ποδοσφαίρου".[10]
Η FIFA (ίδρ. 1904) έχει καταχωρήσει στα επίσημα αρχεία της,[11] εμφανίζει στον ιστότοπό της[12] και αναγνωρίζει ως full "A" international match,[13] τον προαναφερόμενο αγώνα της Αμβέρσας. Τον τελευταίο αυτόν όρο, από κοινού με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (International Federation of Football History & Statistics -IFFHS), αποδίδει η FIFA σε συναντήσεις επίσημου ή φιλικού χαρακτήρα όπου αμφότεροι οι αντίπαλοι είναι αποκλειστικά Α΄ εθνικές ομάδες κρατών αναγνωρισμένων (κατά την ημέρα τέλεσης) από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και όχι ολυμπιακή, μικρών ηλικιών ή αντιπροσωπευτική/μικτή ομάδα πόλης, περιοχής, περιφέρειας χώρας/χωρών, στρατιωτικού σώματος, εθνότητας, ακόμη δε και κράτους εάν δεν πληρούνται δεδομένες προϋποθέσεις (εθνόσημο στη φανέλα, προαναγγελία για άδεια FIFA, διεθνής διαιτησία).
Επισημαίνεται ότι η ΕΠΟ αναφορικά με τον αγώνα του 1920 και την εκ μέρους της αναγνώρισή του ή μη ως τον πρώτο του ελληνικού συγκροτήματος:
Δεν διαθέτει τη θεσμική αρμοδιότητα να προβεί σε τέτοια, για ποδοσφαιρική δραστηριότητα προγενέστερη της δικής της σύστασης.
Δεν φέρει κάποια "τυπική" ευθύνη ή υποχρέωση σχετικά, εφόσον το ζήτημα είναι καθαρά στατιστικό (προσμέτρηση μίας διεθνούς συμμετοχής στους ποδοσφαιριστές των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αμβέρσα).
Οι αθλητικοί και μόνον οργανισμοί της Ελλάδας που διεξήγαγαν ή μετείχαν στη διοργάνωση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, συνιστούν τους αποκλειστικά αρμόδιους και υπεύθυνους για την αναγνώριση. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτόν αποτελεί η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ), η οποία ενέκρινε τη συμμετοχή και έφερε την ευθύνη για τον καταρτισμό και την αποστολή της ομάδας ως εκπρόσωπο της χώρας στο άθλημα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.
Η ΕΠΟ δεν δεσμεύεται επίσης από το γεγονός ότι:
Έχει προβεί σε αντίστοιχη αναγνώριση[14] η Σουηδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ίδρ. και μέλος FIFA: 1904), δεδομένου πως ο κάθε εθνικός φορέας δρα ανεξάρτητα και αυτόβουλα από τους υπόλοιπους όσον αφορά σε στατιστικά θέματα (με συνέπεια αρκετοί διεθνείς αγώνες να υπολογίζονται από τον έναν μόνο αντίπαλο).
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικής Ιστορίας & Στατιστικής IFFHS (ίδρ. 1984 - συνδιαμορφώνει κριτήρια/αποφάσεις για τη στατιστική του αθλήματος με τη FIFA, ερευνά την ιστορία του και δημοσιοποιεί ρεκόρ σε ατομικό/ομαδικό επίπεδο για παίκτες/συλλόγους/εθνικές/διαιτητές) έχει καταγράψει την αναμέτρηση της Αμβέρσας στο αρχείο της,[15] τα δε στοιχεία αυτής τα εντάσσει στις στατιστικές[16] και σε μελέτες της.[17]
Οι Έλληνες αθλητικοί συγγραφείς τείνουν κυρίως στην παράθεση του 1920 ως αγωνιστική αφετηρία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και περιλαμβάνουν τον αγώνα με τη Σουηδία στην καταμέτρηση των αποτελεσμάτων του και την παράθεση διεθνών παικτών και τεχνικών. Ενδεικτικά αναφέρονται ο Τάκης Σακελλαρίου το 1947 (σε έκδοση της ΕΠΟ, όπου η ιστορική έναρξη μετατοπίζεται προς τα πίσω και στη συμμετοχή το 1919 στους Διασυμμαχικούς Αγώνες των Παρισίων),[18] ο Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος το 1953 (στην πρώτη απόπειρα καταγραφής της έως τότε πορείας),[19] ο Γιάννης Διακογιάννης (1978 και 1997)[20] και ο Χρήστος Φασούλας το 2008.[21] Στην αντίθετη πλευρά, ο Ανδρέας Μπόμης (1990 και 2009) αριθμεί αποκλειστικά τις συναντήσεις υπό την αιγίδα της ΕΠΟ,[22] τονίζοντας πάντως και τη θεώρηση της FIFA.[11] Ο Γιώργος Παγιωτέλης ακολουθεί το 1996 μία μέση οδό, αριθμώντας ως αγώνα 0 (μηδέν) αυτόν των Ολυμπιακών, ως πρώτο του 1929, προσμετρώντας όμως ως διεθνείς τους 11 της Αμβέρσας.[23]
Πέραν των μεμονωμένων προσωπικών απόψεων, οι δύο Ομοσπονδίες Ποδοσφαίρου δεν ενεργούν ανταγωνιστικά στην αναγνώριση ή μη κάποιου αγώνα, όπως άλλωστε δεν θα ήταν δυνατόν με τον παγκόσμιο να υφίσταται ως προϊσταμένη αρχή του εθνικού φορέα σε θέματα εκτός χώρας του. Χαρακτηριστικό είναι πως 33 συναντήσεις που η ΕΠΟ θεωρεί ως διεθνείς αναμετρήσεις της Ελλάδας, η FIFA δεν τις κατατάσσει στις full "A" internationals, καθώς δόθηκαν με Β' εθνικές ομάδες (οι 23),[24] με ολυμπιακές ομάδες στα προολυμπιακά τουρνουά έπειτα του 1956 (6),[25] σε φιλικό επίπεδο (3)[26] ή για άλλη αιτία (1).[27] Το γεγονός προκύπτει ως συνέπεια της εφαρμογής διαφοροποιημένων κριτηρίων για την ένταξη στους καταλόγους τους (τηρούμενους πάντα για σκοπούς αρχειακούς και επικύρωσης ρεκόρ), εξαιτίας του ότι διαφορετικοί παρουσιάζονται τόσο οι τομείς ενδιαφερόντων τους όσο και αυτοί που είναι σε θέση να ελέγξουν. Τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ενδιαφέρει συγκεκριμένα η τήρηση δεδομένων κανόνων και οδηγιών δικής της θέσπισης στη διεξαγωγή μίας αναμέτρησης, εν γένει δε μίας διοργάνωσης, ενώ την Ελληνική εάν και σε ποιο βαθμό η επιλογή και συγκρότηση της αντιπροσωπευτικής εθνικής ομάδας πραγματοποιείται από την ίδια και υπό διαδικασίες προκαθορισμένες από εκείνη (το οποίο φυσικά δεν μπορεί να εγγυηθεί για εποχές πριν τη σύστασή της).
Το σύνολο των αγώνων της εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών Ελλάδας, επομένως, οφείλει για ερευνητικές και στατιστικές ανάγκες να προκύπτει με τη "σύνθεση" των αντίστοιχων καταλόγων FIFA και ΕΠΟ, προφανώς δε αυτό υπήρξε και το σκεπτικό των περισσότερων αθλητικών συγγραφέων. Η αναγνώριση της συνάντησης στην Αμβέρσα εκ μέρους της παγκόσμιας Ομοσπονδίας ως full "A" international match (μόνον και όχι ως πρώτη στη διεθνή ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, εφόσον κάτι τέτοιο δεν εμπίπτει στο δικό της τομέα ενδιαφέροντος) αποτελεί για εκείνους τους πρωτεργάτες του αθλήματος στην Ελλάδα έναν πρώτης τάξεως φόρο τιμής, αρχικά σε επίπεδο ευρύτερο από το εγχώριο.
Η Ελλάδα πραγματοποίησε εντυπωσιακή εμφάνιση και κράτησε στο μηδέν τους Βραζιλιάνους αστέρες, με πρωταγωνιστή τον Τάκη Οικονομόπουλο. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters είχε μεταδώσει "Ο τερματοφύλακας της Ελλάδας είχε χέρια από... μαγνήτη", ενώ ο Μάριο Ζαγκάλο έκανε λόγο για "Τερματοφύλακα μάγο".[28] και εκθείασε τους Έλληνες παίκτες, όπως τον Δομάζο, τον Συνετόπουλο και τον Ελευθεράκη.
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1980
Το 1980 η Ελλάδα είχε την πρώτη σημαντική επιτυχία της, η οποία ήταν η πρόκριση στην τελική φάση του Euro 1980 (τότε Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης) στην Ιταλία. Στη φάση των προκριματικών τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου της, αφήνοντας εκτός τελικής διοργάνωσης την ΕΣΣΔ και την Ουγγαρία (στον όμιλο συμμετείχε και η Φινλανδία).
Η Ελλάδα παρότι κέρδισε τις εντυπώσεις δεν κατάφερε να διακριθεί, καθώς στους δύο πρώτους αγώνες της ηττήθηκε από την Ολλανδία (φιναλίστ δύο χρόνια νωρίτερα στο Μουντιάλ 1978) και την Τσεχοσλοβακία. Θετικό μπορεί να θεωρηθεί το ισόπαλο αποτέλεσμα στον τελευταίο αγώνα της με την παραδοσιακή ποδοσφαιρική δύναμη και μετέπειτα τροπαιούχο Δυτική Γερμανία.
Στο Στάδιο "Foxboro" της Βοστώνης η Ελλάδα έδωσε δύο από τους τρεις αγώνες της.
Το 1994 η Ελλάδα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, συμμετείχε σε τελική φάση Μουντιάλ, στη διοργάνωση που πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στους προκριματικούς αγώνες τερμάτισε αήττητη στην πρώτη θέση του ομίλου της, πάνω από τη Ρωσία (προκρίθηκε ως δεύτερη) και την Ουγγαρία, δύο ομάδες που είχε αντιμετωπίσει και στην προηγούμενη πρόκρισή της, 14 χρόνια νωρίτερα, ενώ στον όμιλο συμμετείχαν επίσης η Ισλανδία και το Λουξεμβούργο.
Στην τελική φάση της διοργάνωσης όμως, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και προκάλεσαν άσχημα σχόλια για την τότε ομάδα. Ωστόσο, οι αντίπαλοι της ήταν ορισμένες από τις πιο ισχυρές και φορμαρισμένες ομάδες της διοργάνωσης. Η Αργεντινή είχε στη σύνθεσή της τον μεγάλο Ντιέγκο Μαραντόνα πριν τιμωρηθεί και ήταν ασταμάτητη έως τότε, η Βουλγαρία έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση, αποκλείοντας την κάτοχο του τροπαίου Γερμανία, ενώ και η Νιγηρία ήταν η νέα μεγάλη δύναμη της Αφρικής.
Η τελετή έναρξης της διοργάνωσης που προηγήθηκε του εναρκτήριου αγώνα Πορτογαλία-Ελλάδα.
Ο Άγγελος Χαριστέας σκοράρει με κεφαλιά στον τελικό του Euro 2004.Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Φως των σπορ, την επομένη της κατάκτησης του Euro 2004 από την Ελλάδα.
Η κορυφαία στιγμή στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδος ήρθε το 2004 όταν αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, με την κατάκτηση του Euro στην Πορτογαλία, νικώντας στον τελικό τη διοργανώτρια χώρα με 1-0.
Η ελληνική ομάδα κάνοντας εκπληκτικές εμφανίσεις και παίζοντας εξαιρετικά στην άμυνα και σε όλο το γήπεδο, αντιμετώπισε ως ίσος προς ίσο τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης και πραγματοποιώντας μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και όχι μόνο, κατέκτησε το τρόπαιο αφήνοντας έκπληκτους όλους τους ποδοσφαιρόφιλους παγκοσμίως.
Στον εναρκτήριο αγώνα της διοργάνωσης απέναντι στην "οικοδέσποινα" Πορτογαλία, η Ελλάδα αιφνιδίασε τους πάντες σκοράροντας με τον Γιώργο Καραγκούνη στα πρώτα λεπτά. Ο Άγγελος Μπασινάς με πέναλτι που κέρδισε ο Γιούρκας Σεϊταρίδης διπλασίασε τα τέρματα της Ελλάδας, με την Πορτογαλία απλώς να μειώνει σε 2-1 λίγο πριν τη λήξη με τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
Στον δεύτερο αγώνα οι Ισπανοί προηγήθηκαν με τον Φερνάντο Μοριέντες και προς στιγμήν πίστεψαν ότι ήταν αρκετό για να τους δώσει τη νίκη, η σέντρα ακριβείας όμως του Βασίλη Τσιάρτα στον Άγγελο Χαριστέα και το άψογο τελείωμα του τελευταίου, έφεραν τον αγώνα στα ίσα δίνοντας έτσι το βαθμό της ισοπαλίας στην Ελλάδα.
Η μοναδική ήττα στη διοργάνωση για την Ελλάδα ήρθε στον τρίτο και τελευταίο αγώνα της φάσης των ομίλων από τη Ρωσία, όταν από πολύ νωρίς βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0. Το εκπληκτικό όμως σε εκτέλεση τέρμα του Ζήση Βρύζα μείωσε το σκορ σε 2-1 και παράλληλα έδωσε στην Ελλάδα την πρόκριση για τα προημιτελικά, καθώς στην ισοβαθμία με την Ισπανία στη δεύτερη θέση του ομίλου, υπερτερούσε στη διαφορά τερμάτων.
Επόμενη αντίπαλος ήταν η κάτοχος του τροπαίου Γαλλία και ένα από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης. Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος Θοδωρής Ζαγοράκης όμως με μια εντυπωσιακή ενέργεια τροφοδότησε τον Άγγελο Χαριστέα και αυτός με μια άπιαστη κεφαλιά έστειλε την Ελλάδα στους "4" και τους Έλληνες μαζικά στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την ανεπανάληπτη αυτή επιτυχία.
Ούτε η πανίσχυρη ομάδα της Τσεχίας μπόρεσε να σταματήσει την Ελλάδα. Έπειτα από το 0-0 της κανονικής διάρκειας του αγώνα, στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης ο Τραϊανός Δέλλας με κεφαλιά έπειτα από κόρνερ του Βασίλη Τσιάρτα, οδήγησε την Ελλάδα στον τελικό με το ασημένιο γκολ (silver goal), προκαλώντας ενθουσιασμό σε όλους τους Έλληνες που βγήκαν ξανά στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.[32]
Στον τελικό, όπως και στον εναρκτήριο αγώνα, η διοργανώτρια Πορτογαλία βρέθηκε και πάλι στον δρόμο της Ελλάδας.[33] Όλοι οι Έλληνες πλέον τραγουδούσαν ζητώντας από τους διεθνείς να σηκώσουν το τρόπαιο, όπως και τελικά έγινε όταν έπειτα από κόρνερ που εκτέλεσε ο Άγγελος Μπασινάς, ο Άγγελος Χαριστέας με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Η Πορτογαλία δεν μπόρεσε να αντιδράσει, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να κατακτήσει τη σπουδαία νίκη και ο αρχηγός της Θοδωρής Ζαγοράκης να σηκώσει το πολυπόθητο τρόπαιο στον ουρανό της Λισαβόνας. Οι σκηνές των πανηγυρισμών που ακολούθησαν από τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο δεν είχαν προηγούμενο, καθώς η Ελλάδα είχε καταφέρει αυτό που μέχρι τότε φάνταζε ακατόρθωτο, ήταν στην κορυφή της Ευρώπης. Αποθεωτική ήταν και η υποδοχή της ελληνικής αποστολής κατά την επιστροφή της από την Πορτογαλία.
Η κατάκτηση του τροπαίου από την Ελλάδα θεωρείται ως μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στον ομαδικό αθλητισμό.[34]
Με εξαίρεση ίσως τον αγώνα με την πολυτάλαντη και πιο φορμαρισμένη ομάδα του κόσμου εκείνη την εποχή Βραζιλία (νικήτρια του Μουντιάλ 2002), η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι δεν κατόρθωσε να σημειώσει κάποιο τέρμα, είχε αξιοπρεπή παρουσία. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας, μέσω των εμφανίσεων της κέρδισε το βραβείο του «ευ αγωνίζεσθαι» FIFA Fair Play Award της διοργάνωσης.
Τελικός απολογισμός ήταν ο αποκλεισμός της ομάδος από την φάση των ομίλων, με μία ισοπαλία και δύο ήττες. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Κατά την ανάκρουση των εθνικών ύμνων στον αγώνα Ελλάδα - Ισπανία για το Euro 2008.
Στις 17 Οκτωβρίου 2007 η Ελλάδα με την εκτός έδρας νίκη της απέναντι στην Τουρκία κατέλαβε την πρώτη θέση στον τρίτο όμιλο των ευρωπαϊκών προκριματικών με δέκα νίκες και μόλις μια ισοπαλία και μία ήττα (συμμετείχαν επίσης η Νορβηγία, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, η Μολδαβία, η Ουγγαρία και η Μάλτα), εξασφαλίζοντας την πρόκρισή της στο Euro 2008 που διεξήχθη στην Αυστρία και την Ελβετία για να υπερασπιστεί τον τίτλο της, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ανήκει πλέον στις υπολογίσιμες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές δυνάμεις.
Στην τελική φάση της διοργάνωσης όμως δεν τα πήγε εξίσου καλά και αποκλείστηκε με τρεις ήττες σε ισάριθμους αγώνες. Στον πρώτο της αγώνα, για τον τρίτο όμιλο, ηττήθηκε από τη Σουηδία. Δεν τα κατάφερε ούτε στον δεύτερο της αγώνα απέναντι στη Ρωσία, με αποτέλεσμα η ήττα αυτή να σημάνει τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Στον τελευταίο διαδικαστικού χαρακτήρα αγώνα της, η Ελλάδα έχασε, παρότι προηγήθηκε στο σκορ, από την Ισπανία, μετέπειτα νικήτρια (και αήττητη) ομάδα της διοργάνωσης.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Ελλάδα - Σουηδία 0-2 (Ιμπραΐμοβιτς 67', Χάνσον 72'), Σάλτσμπουργκ, 10/06/2008
Ελλάδα - Ρωσία 0-1 (Ζιριάνοφ 33'), Σάλτσμπουργκ, 14/06/2008
Ελλάδα - Ισπανία 1-2 (Χαριστέας 42' - Ντε Λα Ρεντ 61', Γκουΐθα 88'), Σάλτσμπουργκ, 18/06/2008
Στο Στάδιο "Nelson Mandela" του Γκεμπέχα η Ελλάδα έδωσε τον εναρκτήριο αγώνα της.
Η Ελλάδα αγωνίστηκε στον δεύτερο όμιλο των προκριματικών της UEFA για το Μουντιάλ 2010, με αντιπάλους τις ομάδες του Ισραήλ, της Λετονίας, του Λουξεμβούργου, της Ελβετίας και της Μολδαβίας. Η ελληνική ομάδα τερμάτισε δεύτερη στον όμιλό της με 20 βαθμούς, πίσω από την Ελβετία που συγκέντρωσε 21 βαθμούς και πήρε, ως πρώτη του ομίλου, την απευθείας πρόκριση. Η Ελλάδα προκρίθηκε στην τελική φάση του Μουντιάλ που διεξήχθη στη Νότια Αφρική, έπειτα από τους αγώνες μπαράζ που έδωσε εναντίον της Ουκρανίας με θετική έκβαση (0-0 στην Αθήνα και εκτός έδρας νίκη με 0-1 στο Ντόνετσκ).
Η κλήρωση των ομίλων της τελικής φάσης, έφερε στον δρόμο της Ελλάδας, που προκρίθηκε για δεύτερη φορά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, δύο από τις αντιπάλους που είχε αντιμετωπίσει και στο Μουντιάλ 1994, την Αργεντινή και τη Νιγηρία, οι οποίες μαζί με τη Νότια Κορέα, συμμετείχαν στον δεύτερο όμιλο. Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν ιδανικά για την Ελλάδα καθώς στον πρώτο αγώνα με τους Νοτιοκορεάτες, ηττήθηκε με 2-0. Η πρώτη νίκη καθώς και τα πρώτα τέρματα σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήρθαν τελικά στον δεύτερο αγώνα επί της Νιγηρίας με 2-1. Στην τελευταία αναμέτρηση απέναντι στην Αργεντινή, η Ελλάδα κράτησε ανέπαφη την εστία της για 77 λεπτά αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και με ήττα 2-0 αποκλείστηκε από τη συνέχεια του θεσμού.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Ελλάδα - Νότια Κορέα 0-2 (Λι Γιούνγκ Σο 7', Παρκ Γι Σουνγκ 52'), Γκεμπέχα, 12/06/2010
Η Ελλάδα στα προκριματικά του Euro 2012.Πανοραμικό στιγμιότυπο από τον αγώνα των προημιτελικών του Euro 2012 Γερμανία-Ελλάδα.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 η Ελλάδα στον πρώτο της αγώνα για τα προκριματικά του Euro 2012 ενάντια στη Γεωργία, στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη, παραχωρώντας ισοπαλία 1-1. Στον επόμενο αγώνα στο Ζάγκρεμπ, απέναντι στην Κροατία έμεινε στη "λευκή" ισοπαλία, όμως στην επιστροφή της στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» η ελληνική ομάδα σημείωσε δύο σερί νίκες με Λετονία και Ισραήλ. Τον Μάρτιο του 2011 η Ελλάδα επικράτησε στη Βαλέτα της Μάλτας και πέρασε πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα του ομίλου, σε συνδυασμό με τη νίκη της Γεωργίας επί της Κροατίας. Στη συνέχεια νίκησε και πάλι τη Μάλτα, αυτή τη φορά εντός έδρας με σκορ 3-1, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2011 σε δύο συνεχόμενους εκτός έδρας αγώνες νίκησε στο Ισραήλ και ήρθε ισόπαλη στη Λετονία. Τον Οκτώβριο του 2011, στον κρισιμότερο αγώνα του ομίλου, επικράτησε με 2-0 της Κροατίας και τελικά με τη νίκη 2-1 στον τελευταίο αγώνα στην Τιφλίδα εναντίον της Γεωργίας, αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ, πήρε την απευθείας πρόκριση για την τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ούσα αήττητη.
Η κλήρωση των ομίλων της τελικής φάσης, όπου η Ελλάδα συμμετείχε για τρίτη συνεχόμενη φορά και τέταρτη συνολικά, έφερε στον δρόμο της τη διοργανώτρια Πολωνία, τη Ρωσία και την Τσεχία, στον πρώτο όμιλο. Στην πρεμιέρα της διοργάνωσης απέσπασε ισοπαλία 1-1 από τη "διοργανώτρια-γηπεδούχο" Πολωνία, όμως η ήττα που ακολούθησε από την Τσεχία, έκανε τον τελευταίο αγώνα του ομίλου απέναντι στη Ρωσία τον πλέον καθοριστικό. Η Ελλάδα με σκόρερ τον Γιώργο Καραγκούνη νίκησε 1-0, παίρνοντας την πρόκριση για τα προημιτελικά της διοργάνωσης. Εκεί, ως δεύτερη του ομίλου της, συνάντησε την πρώτη του δευτέρου ομίλου, την πανίσχυρη Γερμανία.
Στον προημιτελικό αγώνα με τα «πάντσερ» η Ελλάδα κέρδισε τις εντυπώσεις στα πρώτα 60 λεπτά καθώς είχε καταφέρει να περιορίσει την αντίπαλό της και να ισοφαρίσει με τον Γιώργο Σαμαρά το τέρμα του Φίλιπ Λαμ από το πρώτο ημίχρονο, όμως ένα δεκαπεντάλεπτο αδράνειας και ασφυκτικής πίεσης από την πλευρά των Γερμανών (60'-75') στοίχισε στην ελληνική ομάδα, η οποία ηττήθηκε τελικά με σκορ 4-2.[35]
Το Στάδιο "Arena das Dunas" πριν από την έναρξη του αγώνα με την Ιαπωνία για το Μουντιάλ 2014.
Στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2014 η Ελλάδα συμμετείχε στον έβδομο όμιλο και αντιμετώπισε, κατά σειρά, τις ομάδες της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, της Σλοβακίας και του Λίχτενσταϊν. Η ελληνική ομάδα ισοβάθμησε στην πρώτη θέση του ομίλου με τους Βόσνιους, κατέλαβε όμως τη δεύτερη καθώς υστέρησε στην ισοβαθμία, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε αγώνες μπαράζ, όπου τέθηκε αντιμέτωπη της Ρουμανίας. Στον πρώτο αγώνα στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης επικράτησε 3-1, ενώ στον επαναληπτικό στο Βουκουρέστι αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1, αποτέλεσμα που της έδωσε την πρόκριση για την τελική φάση της διοργάνωσης στη Βραζιλία.
Στην κλήρωση των ομίλων της τελικής φάσης, η Ελλάδα τοποθετήθηκε στον τρίτο όμιλο και κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατά σειρά, τις Κολομβία, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού. Το προπονητικό κέντρο της ήταν στο Αρακαζού. Στην πρεμιέρα απέναντι στους Κολομβιανούς δεν τα κατάφερε, γνωρίζοντας την ήττα με 3-0, ενώ στον δεύτερο αγώνα με την Ιαπωνία αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα, με αποτέλεσμα η αναμέτρηση εναντίον της Ακτής Ελεφαντοστού να είναι η πλέον καθοριστική. Η Ελλάδα με σκόρερ τους Ανδρέα Σάμαρη και Γιώργο Σαμαρά επικράτησε με 2-1 και για πρώτη φορά στην ιστορία της προκρίθηκε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, όπου βρήκε απέναντί της την πρώτη του τετάρτου ομίλου, Κόστα Ρίκα.
Στην αναμέτρηση για τη φάση των 16 η ελληνική ομάδα στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου βρέθηκε πίσω στο σκορ, κατόρθωσε ωστόσο με σκόρερ τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο να ισοφαρίσει στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων και να οδηγήσει τον αγώνα στην παράταση. Εκεί δεν άλλαξε κάτι με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η διαδικασία των πέναλτι, όπου οι Κοσταρικανοί επικράτησαν τελικά με 5-3.
Στα προκριματικά του Μουντιάλ του 1954 η Ελλάδα κατετάγη στη δεύτερη θέση του ομίλου της, πίσω από τη Γιουγκοσλαβία, στη σημαντικότερη έως τότε προσπάθεια πρόκρισης στην τελική φάση μίας διοργάνωσης. Παρόμοια τύχη είχε και η προσπάθειά της στα προκριματικά του Μουντιάλ 1970, όταν τερμάτισε ξανά στη δεύτερη θέση του ομίλου της, πίσω από τη Ρουμανία, χάνοντας την πρόκριση για μόλις έναν βαθμό.
Το 1976 δεν κατάφερε να βρεθεί στα τελικά του Κυπέλλου Εθνών, καθώς έμεινε και πάλι στη δεύτερη θέση του ομίλου της, με τη Δυτική Γερμανία να παίρνει την πρώτη θέση και την πρόκριση. Στα προκριματικά του Euro 1988 είχε την ατυχία να βρεθεί στον ίδιο όμιλο με τη μετέπειτα νικήτρια του τροπαίου Ολλανδία, πραγματοποίησε ωστόσο αξιόλογες εμφανίσεις (εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 στο Ρότερνταμ με τους Ολλανδούς), τερματίζοντας τελικά στη δεύτερη θέση.
Παρά το καλό ξεκίνημα στα προκριματικά (τέσσερις συνεχόμενες νίκες) του Euro 1996, δεν υπήρξε η ανάλογη συνέχεια, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να τερματίσει τελικά στην τρίτη θέση του ομίλου της, πίσω από τη Ρωσία και τη Σκωτία. Στα προκριματικά του Μουντιάλ 1998 έφτασε μια "ανάσα" από την πρόκριση, δεν κατάφερε όμως να νικήσει στον τελευταίο κρίσιμο αγώνα την πρωτοπόρο του ομίλου Δανία (0-0) στο ΟΑΚΑ, με αποτέλεσμα να καταλάβει την τρίτη θέση του ομίλου της (δεύτερη τερμάτισε η Κροατία) και να αποκλειστεί. Στο Euro 2000 η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε πάρει την πρόκριση για την τελική φάση της διοργάνωσης, πλήρωσε όμως την αδυναμία της να επικρατήσει υποδεέστερων θεωρητικά αντιπάλων, με αποτέλεσμα να τερματίσει και πάλι στην τρίτη θέση του ομίλου της, πίσω από τη Νορβηγία και τη Σλοβενία.
Στα προκριματικά του Μουντιάλ 2018 η Ελλάδα κατετάγη δεύτερη στον όμιλο της, πίσω από το πρώτο (και αήττητο) Βέλγιο, διεκδικώντας την πρόκριση στα play-off απέναντι στην Κροατία, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Χαρακτηριστικό πάντως είναι ότι η ελληνική ομάδα έκανε πολύ καλές εμφανίσεις και είχε ιδιαίτερα δυνατή παρουσία, ανακάμπτοντας γρήγορα από την πολύ κακή της συνολική εμφάνιση την περασμένη διετία στα προκριματικά του Euro 2016, ενώ ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι δύο ομάδες που ουσιαστικά την απέκλεισαν, Βέλγιο και Κροατία, πραγματοποίησαν εξαιρετική πορεία στην τελική φάση της διοργάνωσης, φτάνοντας στα ημιτελικά και στον τελικό αντίστοιχα.
Στα προκριματικά του Euro 2024, απέναντι σε Γαλλία, Ολλανδία, Ιρλανδία και Γιβραλτάρ, η Ελλάδα τερμάτισε στην τρίτη θέση του ομίλου της, παρά το γεγονός ότι πραγματοποίησε ορισμένες αξιόλογες εμφανίσεις, όπως η ισοπαλία 2-2 με την πρώτη (και αήττητη) του ομίλου και φιναλίστ του Μουντιάλ 2022 Γαλλία και οι δύο νίκες επί της Ιρλανδίας. Ωστόσο, η πρωτιά στον όμιλο του UEFA Nations League, έδωσε στην Ελλάδα μια δεύτερη ευκαιρία να διεκδικήσει την πρόκριση στην τελική φάση του Euro, μέσω των play-off της διοργάνωσης, όμως παρά την εντυπωσιακή εντός έδρας νίκη της στον ημιτελικό επί του Καζακστάν με 5-0, στον τελικό απέναντι στη Γεωργία στην Τιφλίδα δεν τα κατάφερε, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό στη διαδικασία των πέναλτι με 4-2, καθώς στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στην παράταση που ακολούθησε οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες χωρίς τέρματα.
Έδρα της Εθνικής Ελλάδας αποτελεί σήμερα το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Τα πρώτα χρόνια και για τρεις και πλέον δεκαετίες το Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας (σημερινό Απόστολος Νικολαΐδης) φιλοξενούσε αποκλειστικά τους αγώνες της Ελλάδας. Το καθεστώς αυτό άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν αγώνες της Εθνικής ομάδας διεξήχθησαν τόσο στο Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας (μετέπειτα Νίκος Γκούμας), όσο και στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης (για πρώτη φορά το 1962 και το 1964 αντιστοίχως).
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1976 η Εθνική Ελλάδας εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε γήπεδο της επαρχίας, υποδεχόμενη το Ισραήλ στο Στάδιο Παναχαϊκής (σημερινό Στάδιο Κώστας Δαβουρλής) της Πάτρας.
Την 1η Δεκεμβρίου 1982 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως έδρα το νεόκτιστο τότε Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών στη φιλική αναμέτρηση εναντίον της Ελβετίας. Το Ολυμπιακό Στάδιο αποτέλεσε την κύρια έδρα της Εθνικής Ελλάδος για τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, ενώ σε όλο αυτό το διάστημα πραγματοποιήθηκε μεγάλος αριθμός αγώνων σε διάφορα στάδια, συμπεριλαμβανομένων παλαιών επιλογών και μερικών νέων σε διάφορες πόλεις ανά την χώρα.
Στους προκριματικούς αγώνες του Euro 2004 ως έδρα χρησιμοποιήθηκε το Στάδιο Απόστολος Νικολαίδης καθώς στο Ολυμπιακό Στάδιο είχαν προγραμματιστεί εργασίες προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Ύστερα από το 2005 και έπειτα η κύρια έδρα της Εθνικής Ελλάδας μεταφέρθηκε στο νεόδμητο τότε Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», με εναλλακτικές λύσεις να αποτελούν το Ολυμπιακό Στάδιο, καθώς και κάποια γήπεδα της επαρχίας.
Στις 7 Μαρτίου του 2023 αποφασίστηκε από την ΕΠΟ η εκ νέου αλλαγή έδρας με χρησιμοποίηση του νεοδόμητου Γηπέδου Αγία Σοφία στην Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής ως κύριας έδρας της Εθνικής ομάδας.
Τον Αύγουστο του 2024 αποφασίστηκε από την ΕΠΟ η εκ νέου αλλαγή έδρας της Εθνικής Ελλάδας. Μετά από επτά χρόνια χρήσης άλλου γηπέδου ως κύριας έδρας, αποφασίστηκε η επιστροφή της στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ποδοσφαιριστές
Τρέχουσα σύνθεση
Οι ποδοσφαιριστές που κλήθηκαν για τους αγώνες της Εθνικής με την Αγγλία στο ΟΑΚΑ (14 Νοεμβρίου) και την Φινλανδία στο Ολυμπιακό στάδιο Ελσίνκι (17 Νοεμβρίου) για την 5η και 6η αγωνιστική του UEFA Nations League.[37]
Τελευταία ενημέρωση: Μετά το παιχνίδι ενάντια στην Φινλανδία στις 17 Νοεμβρίου 2024.
1Στο αρχείο της ΕΠΟ αναφέρεται μόνο το έτος γέννησης (1913), χωρίς την ακριβή ημερομηνία
Σπουδαίοι πρώην διεθνείς
Ο Άγγελος Μπασινάς, ένας από τους πλέον επιτυχημένους παίκτες της Εθνικής Ελλάδος.
Παρακάτω είναι μια λίστα πρώην διεθνών ποδοσφαιριστών (με αλφαβητική σειρά) που διακρίθηκαν με την Ελλάδα. Ως κριτήριο - προϋπόθεση λαμβάνεται η συμμετοχή σε 30 (τουλάχιστον) αγώνες με τη γαλανόλευκη φανέλα.
*Κατ' εξαίρεση αναφέρονται ορισμένοι πρώην διεθνείς προηγούμενων δεκαετιών (γεννημένοι πριν το 1950) με κριτήριο τις 25 συμμετοχές, καθώς παλαιότερα η συχνότητα αγώνων των εθνικών ομάδων ήταν μικρότερη.
Ο Αλκέτας Παναγούλιας οδήγησε την Ελλάδα για πρώτη φορά σε τελική φάση.Ο Ότο Ρεχάγκελ είναι ο πλέον επιτυχημένος προπονητής της Ελλάδας.Ο Φερνάντο Σάντος, ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές της Ελλάδας.
Στον πρώτο αγώνα της Ελλάδας (εναντίον της Β΄ Ιταλίας, Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας, 7 Απριλίου 1929), χρέη προπονητή ανέλαβε ο τότε παράγοντας της ΕΠΟ Απόστολος Νικολαΐδης, ο οποίος καταγράφεται ως ο πρώτος ομοσπονδιακός τεχνικός.
Τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα δεν είχε έναν προπονητή με τη σημερινή έννοια του όρου, αλλά όπως ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή, διέθετε έναν εκλέκτορα, ο οποίος ουσιαστικά ήταν υπεύθυνος για την επιλογή παικτών από τους συλλόγους και για τη συμμετοχή τους ή όχι στην ενδεκάδα. Ο ρόλος του προπονητή περιοριζόταν σε αυτόν του γυμναστή της ομάδας, είχε όμως ενεργό λόγο στην ομάδα, σε συνεννόηση πάντα με τον εκλέκτορα, με αποτέλεσμα σε κάποιες αναφορές να εμφανίζεται τεχνικό δίδυμο, στην πραγματικότητα όμως αναφέρονται ο εκλέκτορας (που με τα σημερινά δεδομένα λογίζεται ως ο πρώτος προπονητής) και ο γυμναστής - προπονητής. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι την περίοδο 1930-31 δεν υπήρξε συγκεκριμένος εκλέκτορας και η επιλογή των διεθνών γινόταν από τεχνική επιτροπή της ΕΠΟ. Υπήρξε πάλι μια περίοδος, όπου κάποιοι προπονητές, όπως ο Αντώνης Μηγιάκης, ο Κώστας Νεγρεπόντης και ο Γιάννης Χέλμης, εναλλάσσονταν στον πάγκο. Όλα αυτά μέχρι το 1964 όταν ο Λάκης Πετρόπουλος έγινε ο πρώτος προπονητής, ο οποίος ανέλαβε όλες τις αγωνιστικές αρμοδιότητες της ομάδας.
Ο μακροβιότερος όλων με εννέα χρόνια παρουσίας (2001-2010) και 106 αγώνες, αλλά και ο πλέον πετυχημένος με αποκορύφωμα την κατάκτηση του τροπαίου στο Euro 2004, καθώς και τη συμμετοχή στα τελικά του Euro 2008 και του Μουντιάλ 2010 είναι ο Ότο Ρεχάγκελ.
Τον Αύγουστο του 2010 στην τεχνική ηγεσία της Ελλάδας βρέθηκε ο Φερνάντο Σάντος, ο οποίος ανέλαβε να οδηγήσει την ομάδα στην αποκαλούμενη και ως "μετά-Ρεχάγκελ" εποχή, συνεχίζοντας το επιτυχημένο έργο του προκατόχου του με τις συμμετοχές στα τελικά του Euro 2012 και του Μουντιάλ 2014, καθώς και τις εν συνεχεία προκρίσεις στις δύο αυτές διοργανώσεις, στα προημιτελικά και στη φάση των 16 (για πρώτη φορά) αντίστοιχα.
Στις 31 Ιουλίου 2019 προσλήφθηκε ως προπονητής της Εθνικής ο Τζον φαν ΄τ Σχιπ. Το συμβόλαιό του συμφωνήθηκε να έχει διάρκεια 2,5 ετών και να ολοκληρωθεί με τη λήξη της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022. Στις 11 Φεβρουαρίου 2022 ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Γκουστάβο Πογέτ, ο οποίος αποτέλεσε μέχρι τον Μάρτιο του 2024 τον τεχνικό της εθνικής ομάδας. Στις 17 Ιουνίου ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Υπό αυτές τις ιδιαιτερότητες, οι προπονητές της Ελλάδας και η θητεία τους από τον πρώτο αγώνα το 1929 έως και σήμερα ήταν:
Παρακάτω εμφανίζονται οι εκδοχές του διακριτικού (αναφέρεται και ως εθνόσημο)[41] της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ελλάδας.
Ακολουθούν οι απεικονίσεις των εθνοσήμων όπου το πρώτο χρησιμοποιήθηκε έως το 2004, χρονιά κατά την οποία αντικαταστάθηκε με το δεύτερο, το οποίο αποτελεί και το σημερινό της διακριτικό.[42] Ενδεικτικά:
έως το 2004.
από το 2004.
Εμφανίσεις
Τα παραδοσιακά χρώματα της εθνικής Ελλάδος, τα οποία και χρησιμοποιούνται ανελλιπώς στις εμφανίσεις της ομάδας, είναι το κυανό και το λευκό, που προέρχονται φυσικά από τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.
Ακολουθούν ορισμένες από τις πιο ιστορικές[43], όπως και άλλες εμφανίσεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ανδρών της Ελλάδας.
1 Στα στατιστικά της Γερμανίας συμπεριλαμβάνονται και οι αγώνες εναντίον της πρώην Δυτικής Γερμανίας.
2Στα στατιστικά της ολυμπιακής εθνικής ομάδας της Μεγάλης Βρετανίας περιλαμβάνονται οι δύο αγώνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των προκριματικών του ολυμπιακού τουρνουά του 1964, στους οποίους όλοι οι παίκτες της Μεγάλης Βρετανίας ήταν ερασιτέχνες.
3 Οι δύο αγώνες έγιναν εναντίον της Παλαιστίνης υπό βρετανική διακυβέρνηση (British Mandate for Palestine 1922-1948) για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου 1938.
4 Στα στατιστικά της Σερβίας συμπεριλαμβάνονται και οι αγώνες εναντίον της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Η εθνική ομάδα της Ελλάδας βρίσκεται στην 39η θέση μεταξύ των εθνικών ομάδων του κόσμου, στον σχετικό κατάλογο της FIFA. Η υψηλότερη θέση στην οποία έχει φτάσει η εθνική ομάδα στην παγκόσμια κατάταξη είναι η 8η θέση τον Απρίλιο του 2008 καθώς και τον Οκτώβριο του 2011.
Στον παρακάτω πίνακα αναγράφονται οι θέσεις της Ελλάδας ανά έτος (τον μήνα Δεκέμβριο), καθώς επίσης η υψηλότερη και η χαμηλότερη θέση που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του κάθε έτους:
↑ 11,011,1"ITALIA '90, η εγκυκλοπαίδεια του Μουντιάλ • Ο καθρέφτης του ελληνικού και ξένου ποδοσφαίρου", Ανδρέας Μπόμης, έκδοση περιοδ. «ΕΙΚΟΝΕΣ», Αθήνα Ιούν. 1990, σελ. 309
↑στον επίσημο ιστότοπο της Svenska Fotbollförbundet τηρείται αρχείο αναμετρήσεων μεταγενέστερων του 1999 μόνο. Εντούτοις, η ταυτοποίηση των στοιχείων καριέρας του Herbert Carlsson ή Karlsson, σκόρερ 5 τερμάτων εις βάρος των Ελλήνων, ανάμεσα στο αρχείο παικτών της (σελ. 8) και το eu-football, αξιόπιστη βάση δεδομένων για τις ευρωπαϊκές εθνικές, καταδεικνύει πως ο αγώνας της Αμβέρσας υπολογίζεται κανονικά από τη Σουηδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Υπογραμμίζεται ότι το eu-football ακολουθεί τη θεώρηση των εθνικών φορέων και όχι της FIFA, άρα δεν εμφανίζει την ελληνική ολυμπιακή αποστολή το 1920 ως Εθνική (παρά Greece * χωρίς ενδεικτική σημαία) και αναφέρει ως πρώτη συνάντηση της τελευταίας εκείνη που θεωρεί η ΕΠΟ το 1929
↑When Greece played its first full "A" international at the Olympic football tournament on 28th August 1920 (0:9 against Sweden), two defenders... [Όταν η Ελλάδα έδωσε τον πρώτο της full "A" international (ενν. αγώνα) κατά το Ολυμπιακό τουρνουά την 28η Αυγούστου 1920 (0:9 από τη Σουηδία), δύο αμυντικοί,...]
Interesting & curious facts about full "A" internationals and national players • 1920, International Federation of Football History & Statistics IFFHS
↑"Το ελληνικό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο • Μελέτη ιστορική και θεωρητική εκλαϊκευμένη", Τάκης Γ. Σακελλαρίου, έκδοσις Επιτροπής Τύπου και Διαφωτίσεως της ΕΠΟ, Αθήναι 1947, σελ. 53 και 58
↑"Η εθνική ομάς της Ελλάδος (και οι δέκα αγώνες της εθνικής Ενόπλων)", Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, έκδοσις ιδιωτική, Αθήναι 1953, σελ. 7-12 και 79-83
↑"Το ποδόσφαιρο: στην Ελλάδα, στον κόσμο", Γιάννης Διακογιάννης, Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1978 0— "100 χρόνια ποδόσφαιρο", Γιάννης Διακογιάννης, Εκδόσεις Μίλητος, Αθήνα 1997, ISBN 960-8460-23-9, σελ. 9
↑"Εθνική Ελλάδος, γεια σου! • Η ιστορία και οι επιτυχίες της επίσημης αγαπημένης όλων των Ελλήνων", Χρήστος Φασούλας-Δομήνικος Κοντολέων, Εκδόσεις Παπαδόπουλου, Αθήνα 2008, ISBN 960-4128-19-1, σελ. 13 και 106
↑"ITALIA '90, η εγκυκλοπαίδεια του Μουντιάλ • Ο καθρέφτης του ελληνικού και ξένου ποδοσφαίρου", Ανδρέας Μπόμης, έκδοση περιοδ. «ΕΙΚΟΝΕΣ», Αθήνα Ιούν. 1990, σελ. 310-317 0— "Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας • Και πώς φτάσαμε στην Αφρική", Ανδρέας Μπόμης, Εκδόσ. Ερεχθηίδας, Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8
↑"Αφιέρωμα στην Εθνική Ελλάδος", Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, ένθετο περιοδ. «Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ» (τχ. 28-30), Αθήνα Απρ-Ιούν 1996
↑το Ιταλία-Ελλάδα 0-0 της Περούτζια στις 30 Μαΐου 1990, με τη FIFA να μην επιτρέπει τη διεξαγωγή αγώνων προετοιμασίας στο έδαφος που θα φιλοξενούσε το Παγκόσμιο κύπελλο, ένα 15νθήμερο πριν την έναρξή του. Το σκεπτικό βασιζόταν πιθανότατα στην αποτροπή άφιξης των πλούσιων κρατών νωρίτερα από τα υπόλοιπα, με στόχο να κερδίσουν πλεονέκτημα συνηθίζοντας τις συνθήκες μέσω μακρύτερης διαμονής και φιλικών. Για να αποτελέσει ο συγκεκριμένος την πρόβα τζενεράλε των γηπεδούχων τότε Ιταλών, οι δύο αντίπαλοι δεν έφεραν εθνόσημο στις φανέλες και η είσοδος ήταν ελεύθερη για τους 35.000 θεατές. Η σχετική απαγόρευση άρθηκε από το Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998 για αδιευκρίνιστους λόγους
.jpg)
.jpg)
.jpg)
