Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος τον θεωρεί ως τον καλύτερο Έλληνα προπονητή από πλευράς τίτλων και γνώσεων τακτικής.[2][3]
Ποδοσφαιρική καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Ο Λάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Θησείου. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Πανθησειακό, ανεξάρτητο σωματείο του Θησείου, στις τάξεις του οποίου γράφτηκε στην ηλικία των 15 ετών και το 1949 μεταπήδησε στον Αστέρα Αθηνών.[4] Το καλοκαίρι του 1952 μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Ως παίκτης του ΠΑΟ κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1953 και το κύπελλο Ελλάδας το 1955. Στο τέλος της καριέρας του κέρδισε άλλους δύο τίτλους, τις δύο πρώτες περιόδους της Α΄ Εθνικής (1959-60, 1960-61). Το 1961 σταμάτησε το ποδόσφαιρο και ξεκίνησε προπονητική καριέρα, μαθητεύοντας αρχικά κοντά στον Στέφαν Μπόμπεκ.
Στην εθνική ομάδα
Υπήρξε τρεις φορές διεθνής με την εθνική ανδρών ενώ είχε αγωνιστεί και στην εθνική Ενόπλων. Οι αγώνες του στην εθνική ομάδα ήταν:
Το 1963, δύο χρόνια αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο, έγινε βοηθός προπονητή στον Παναθηναϊκό. Τη θέση αυτή είχε μέχρι το 1968, ως βοηθός του Στέφαν Μπόμπεκ και του Μπέλα Γκούτμαν, μέχρι που ανέλαβε πρώτος προπονητής το 1968. Υπήρξε προπονητής του Παναθηναϊκού τη διετία 1968-1970, οδηγώντας την ομάδα του τριφυλλιού στο νταμπλ το 1969 και σε ένα ακόμα πρωτάθλημα το 1970. Ουσιαστικά, ήταν ο δημιουργός της ομάδας που τον επόμενο χρόνο έκανε τον άθλο του Γουέμπλεϊ, υπό την καθοδήγηση του Φέρεντς Πούσκας.
Την τριετία 1972-1975 εργάστηκε στον Ολυμπιακό του Γουλανδρή, με τον οποίο κατάκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, ανεξάρτητα αν δεν έμεινε ως το τέλος της περιόδου 1974-75.
Επόμενη επιτυχημένη προπονητική του περίοδος ήταν το 1982 στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο, ενώ έχασε το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ.
Ο Λάκης Πετρόπουλος διετέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους:
29/11/1964 ως 27/10/1965: 7 αγώνες (μαζί με τον Γιώργο Μάγειρα)
8/3/1967 ως 5/11/1967: 6 αγώνες
15/10/1969 ως 6/7/1971: 13 αγώνες
22/9/1976 ως 28/5/1977: 9 αγώνες
Σύνολο: 35 αγώνες (6 νίκες, 9 ισοπαλίες, 20 ήττες)
Ως προπονητής, ξεχώριζε στα γήπεδα για το κομψό και εξεζητημένο ντύσιμό του (ζιβάγκο, φουλάρια, ακριβά κοστούμια, δερμάτινα σακάκια), πολύ σπάνιο στην εποχή του.
