Ο Νίκος Χρηστίδης ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 16 ετών από την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο συμμετείχε σε 264 αγώνες πρωταθλήματος και παράλληλα αναδείχθηκε κυπελλούχος Ελλάδας, το 1970.[2] Πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με την πρώτη ομάδα τον Μάρτιο του 1962 και μέχρι το 1968 μοιραζόταν την θέση του τερματοφύλακα με τον Γιώργο Παντελάκο.[3] Δέχτηκε μόλις δεκαπέντε γκολ την σεζόν 1969-70, μία από τις καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών.[4]
Το 1973-74, κατηγορήθηκε για ηθελημένη μειωμένη απόδοση στον αγώνα εναντίον του Ολυμπιακού στις 30 Δεκεμβρίου1973. Μέχρι εκείνο τον αγώνα είχε δεχτεί μόλις τρία γκολ σε δεκατρείς αγώνες, αλλά όταν στο 66ο λεπτό δέχτηκε το τρίτο γκολ από τον Κρητικόπουλο, ο τότε πρόεδρος των "κίτρινων", Νίκος Καμπάνης, έδωσε την εντολή να αντικατασταθεί. Ο Χρηστίδης τιμωρήθηκε με αποκλεισμό τριών χρόνων, αλλά αποκαταστάθηκε έναν χρόνο αργότερα, επιστρέφοντας στους αγωνιστικούς χώρους.[5][6]
Το 1976 μετεγγράφηκε στην ΑΕΚ, όπου αναδείχτηκε δυο φορές πρωταθλητής (1978, 1979) και κυπελλούχος το 1978.[7]
Ήταν από τους πρωταγωνιστές της μεγάλης πορείας του «Δικεφάλου» ως τους ημιτελικούς του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1976-77.[8] Πέρασε ως αλλαγή του Λάκη Στεργιούδα, στον επαναληπτικό προημιτελικό με την αγγλικήΚουίνς Παρκ Ρέιντζερς, στο 117ο λεπτό της παράτασης και χάρισε την πρόκριση στην Ένωση, αποκρούοντας δυο πέναλτι, παρότι ήταν ακόμη "κρύος".
Εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1982, σε ηλικία 38 ετών.
Σε εθνικό επίπεδο
Αγωνίσθηκε 26 φορές (το διάστημα 1964-1978) με τα χρώματα της Ελλάδας, τέσσερις από τις οποίες ως αρχηγός.[9] Επίσης, υπήρξε βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Νέων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1963 (αγωνίστηκε σε πέντε επίσημους αγώνες και έναν φιλικό).
Προπονητική σταδιοδρομία
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική. Εργάστηκε περιστασιακά ως πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ, ενώ ανέλαβε κατά καιρούς διάφορους συλλόγους μικρότερων κατηγοριών όπως οι Καρδίτσα, Ιωνικός, Εδεσσαϊκός, Καλαμάτα, Πανηλειακός, Σπάρτη, Τρίκαλα και Χανιά.[10]
Εργάσθηκε ως βοηθός του Γιάννη Κόλλια το 1998 στην εθνική Ελπίδων αλλά και στην Ανδρών, επίσης ως βοηθός του Βασίλη Δανιήλ το 2000, ενώ το 2001 για έναν αγώνα βρέθηκε ως πρώτος προπονητής στον πάγκο της Ελλάδας, στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα με αντίπαλο τη Ρωσία (0-0), ακριβώς πριν την ανάληψη της τεχνικής της ηγεσίας από τον Ότο Ρεχάγκελ.[11]
