Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ομάδα της γειτονιάς του Απόλλωνος Ρέντη, όπου και υπέγραψε δελτίο για πρώτη φορά. Κατόπιν, μεταπήδησε στον Ατρόμητο Πειραιώς[5] και το 1959 πήρε μεταγραφή για τον γείτονα Ολυμπιακό.
Το 1969 είχε καταταγεί 17ος στο δημοψήφισμα για τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, πρώτος είχε ψηφιστεί ο Ιταλός Τζιάνι Ριβέρα. Το 1970 πήγε στην Αντβέρπ στο Βέλγιο, για να ξαναγυρίσει στον Ολυμπιακό τον Ιανουάριο του 1972. Τελευταίος του επίσημος ή φιλικός αγώνας του υπήρξε το ντέρμπιπρωταθλήματος Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 0-0 της 20ης Φεβρουαρίου 1972,[6] όπου σχεδόν 34ετής αντικαταστάθηκε στο 55' από τον Γιώτη Παπαδημητρίου.[σημ. 1]
Το 1962 φόρεσε τη φανέλα της ιταλικήςΛανερόσι σε φιλικούς αγώνες μετά από πρόσκληση της ιταλικής ομάδας,[8] ενώ την ίδια χρονιά είχαν δείξει ενδιαφέρον για την απόκτησή του οι Ίντερ, Φιορεντίνα, και Ατλέτικο Μαδρίτης.
Συνολικά με τη φανέλα του Ολυμπιακού (1959-1970, 1972) είχε 285 συμμετοχές και 224 τέρματα σε αγώνες της Α' Εθνικής κατηγορίας, επίδοση που τον καθιστά πρώτο σκόρερ όλων των εποχών για τους "ερυθρόλευκους" και τέταρτο συνολικά στην ιστορία του θεσμού.[9]
Το 1969, με 35 γκολ αναδείχθηκε 2ος σκόρερ των ευρωπαϊκών εθνικών πρωταθλημάτων και πήρε το "αργυρό παπούτσι".[10]
Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού Κυπέλλου με 73 γκολ.[11]
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε συνολικά 542 τέρματα, εκ των οποίων τουλάχιστον 351
σε επίσημους αγώνες, αριθμοί μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε άλλου παίκτη στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία.
Στην Εθνική Ελλάδας
Χρίστηκε διεθνής με την Εθνική Ελλάδας, για την οποία αγωνίστηκε πρώτη φορά στις 3 Δεκεμβρίου 1958 στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γαλλίας (1-1), για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών 1960. Υπήρξε μέλος της ομάδας από το 1958 έως το 1970 επιτυγχάνοντας 14 τέρματα σε 28 συνολικά συμμετοχές, που τον καθιστούν ένατο στη σχετική λίστα με τους σκόρερ όλων των εποχών της Ελλάδας.
Σύμφωνα με ψηφοφορία μεταξύ των Ελλήνων φιλάθλων, που διοργάνωσε το 2010 ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, ο Σιδέρης συγκαταλέγεται στην καλύτερη ενδεκάδα της δεκαετίας του '60.
↑Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 353-354 και 367 (φιλικοί), 356-357 και 359 (πρωταθλήματος), 361 (κυπέλλου)