La prononciacion qu'ei [lipus'tɛ]. Las fòrmas ancianas que son affarium de Luopoter en 1274, locus de Licposter en 1310, Lipostey au sègle XVII, Lyposté (mapa de 1630), Lipostey (mapa de 1651), Lispotey (mapa deu començament deu sègle XVIII), Lipostey (mapa de 1714), L'Hispotey (mapa de 1733) [3].
Per Dauzat, lo nom qu'ei escur; ei probablament pas arreligat damb lipós « laganhós » [4].
Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, que constata i a tres canaus de drenatge; lo nom que seré format per lipòt « eslaca d'aiga lorda, trebola », e per estèir, « canau, petit arriu, varat » [3].
Los autors precedents non coneishèvan las fòrmas ancianas ni la fonetica locala : dens lucu, « bòsc », la prumèra sillaba se palataliza en [li-] en composicion, donc en posicion pretonica. Lipostèir que deriva de luc postèir, un nom qui seré de la fin de l'epòca romana, quan la rota navèra cap a la Peninsula Iberica permet a relais de s'installar suu seu traçat. Lipostèir qu'estó après un relai de la pòsta reiala, mès lo nom a pas de ligam dab las pòstas. La segonda partida deu nom que seré l'adjectiu posterius, qui convien a aquera antena de Pissòs suu camin gran. Lipostèir qu'ei probablament a l'oèst de l'estacion antica de Telon(i)um, situada au lòc de Citran. Lipostèir qu'ei probablament un nom romanic, en latin medievau lucu posteriu, « bòsc deu peatge » [3].
Comunas delas Lanasde Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
