La prononciacion qu'ei ['gusə]. Las fòrmas ancianas que son Sanctus Martinus de Gavosse en latin, aus sègles XI-XII, Gaosse en 1135, Goosse, Gonosse en 1289, Goossam, Gonossam, Gouossam, en latin, en 1289, Gouse (mapa de 1638), Gousse (mapas de 1714 e de 1733) [2].
L'atestacion mei anciana que mia a la basa idronimica preceltica gav-, plan atestada a l'entorn, dab lo sufixe aquitanic -otz(e). Per l'evolucion, Bénédicte Boyrie-Fénié que pensa l'accent tonic èra sus la sillaba iniciala [çò qui es meilèu contradictòri dab la fonetica basca] : *gàvosse > *gàosse > *gàusse > gousse [en fonetica francesa] (dens lo sector, [aw] > [ow] > [u]). Gossa qu'ei en riba esquèrra d'Ador e somesa aus aigats; aquera idèa que's tròba dens lo gascon gavar, gavàs, « espandida d'aiga près d'un gave o d'un jonhent, qui s'explica per aigats o infiltracions ». Lo nom qu'ei a arreligar dab Gabat en Micsa e lo nom d'un quartièr de Domesenh. La fixacion deu nom qu'ei antica e d'origina aquitanica segon Bénédicte Boyrie-Fénié [2].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Comunas delas Lanasde Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
