La prononciacion qu'ei [pre'ʃak]. Las fòrmas ancianas que son Sactus Johannes de Pressag aus sègles XI-XII, Pressag en 1105, Peurchac (mapa de 1647), Prechac eaux (mapa de 1714), Prechac (mapas de 1733) [2].
Per Dauzat e Rostaing, lo nom que vien deu nom latin d'òmi Priscius, dab lo sufixe -acum[3].
Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, qu'explica atau la medisha causa : nom « roman » d'òmi Priscus, tractat com *Priscius e sufixe -acum. Per Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, qu'ei Priscius, cognomen sus priscus, « ancian, vielh » [2].
Bénédicte Boyrie-Fénié qu'ei en acòrd dab los tres autors, lo cognomen Priscus : Prisci(u) + acu[2]. Preishac qu'ei un nom de proprietat antica.
↑ 2,02,1 et 2,2Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 190-191
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 525, a Percey-le-Grand
Comunas delas Lanasde Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)