Helena Teigová z domu Pešlová (ur. 12 marca 1902 w Třebýcinie^[1], zm. 12 października 1986 w Pradze^[2]) – czeska tłumaczka i popularyzatorka literatury polskiej.

Absolwentka romanistyki na Uniwersytecie Karola. Wychowała się we Lwowie oraz Bielsku. Po zakończeniu I wojny światowej zamieszkała w Pradze. Tłumaczyła głównie literaturę współczesną, w tym m.in. opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza, twórczość Igora Newerlego, Jerzyego Putramenta, Adolfa Rudnickiego, Wojciecha Żukrowskiego oraz wszystkie dramaty Leona Kruczkowskiego (łącznie ponad 100 przekładów). Przyczyniła się do pospisania umowy o współpracy kulturalnej między PRL a CSRS. Uhonorowana czechosłowackim odznaczeniem „Za wybitne osiągnięcia przekładowe” w 1969 oraz nagrodą ZAiKS-u w 1972^[1]. Jej mężem był profesor matematyki i fizyki Karel Teige, a córką Helena Stachová, również tłumaczka literatury polskiej^[3]. O Teigovej jako tłumaczce Newerlego wspomina biografia Szkatułki Newerlego.

• Cudzoziemka Marii Kuncewiczowej (1937)
• Kordian i cham Leona Kruczkowskiego (1947)
• Noc Jerzego Andrzejewskiego (1947)
• Dymy nad Birkenau Seweryny Szmaglewskiej (1947)
• Klucze Marii Kuncewiczowej (1948)
• Rajska jabłoń Poli Gojawiczyńskiej (1948)
• Popiół i diament Jerzego Andrzejewskiego (1948)
• Lalka Bolesława Prusa (1949-1950)
• Faraon Bolesława Prusa (1950)
• Płomienie Stanisława Brzozowskiego (1950)
• Dziewczęta z Nowolipek Poli Gojawiczyńskiej (1951)
• Noce i dnie Marii Dąbrowskiej (1951)
• Pokolenie Bohdana Czeszki (1953)
• Sennik współczesny Tadeusza Konwickiego (1965)
• Tristan 1946 Marii Kuncewiczowej (1971)

• Joanna Goszczyńska: Teigová Helena. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 2: N-Ż. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05369-0.