Helena Romer-OchenkowskaHelena Romer-Ochenkowska ps. Scipio, Spectator, Widz (ur. 2 sierpnia 1875 w Wilnie, zm. 26 marca 1947 w Toruniu) – polska prozaiczka, publicystka, dramatopisarka oraz działaczka społeczna i oświatowa.
ŻyciorysCórka Alfreda Izydora Römera h. Laski i Wandy z Sulistrowskich h. Lubicz (ur. 1853)[1]. Ukończyła pensję panny Łucji Żeleszkiewicz w Krakowie, później Wyższą Szkołę Nauk Społecznych (École des Hautes Sciences Sociales) w Paryżu. Od 1897 organizowała na Wileńszczyźnie tajne szkolnictwo, czytelnie i biblioteki. Od 1906 współpracowała z gazetami wydawanymi w Wilnie (publikowała swoją twórczość: wiersze, nowele, szkice, recenzje, artykuły), od 1907 z „Kurierem Wileńskim”. W latach 1915–1916 wykładała w Wilnie na kursach popularnych. W 1919 została sekretarzem redakcji „Naszego Kraju”, a w latach 1920–1923 współpracowała z „Gazetą Krajową”. W latach 1925–1937 sprawowała funkcję sekretarza redakcji i stałej felietonistki „Kuriera Wileńskiego”. Pisała felietony do „Słowa”[2]. Współpracowała także z czasopismami: „Źródła Mocy” (miesięcznik wileński), „Tygodnik Ilustrowany”, „Kobieta Współczesna” i „Bluszcz”. Przez sześć lat była wiceprzewodniczącą Związku Literatów w Wilnie. W latach 1904–1906 była żoną Henryka Ochenkowskiego h. Grzymała (1872–1925). Wybrana twórczość[2]
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Information related to Helena Romer-Ochenkowska |