(101) Helena
| Odkrywca
|
James Watson
|
| Data odkrycia
|
15 sierpnia 1868
|
| Numer kolejny
|
101
|
| Charakterystyka orbity (J2000)
|
Przynależność
obiektu
|
Pas główny
|
| Półoś wielka
|
2,5828 au
|
| Mimośród
|
0,1421
|
| Peryhelium
|
2,2157 au
|
| Aphelium
|
2,9499 au
|
Okres obiegu
wokół Słońca
|
4 lata 55 dni 4 godziny
|
| Średnia prędkość
|
18,44 km/s
|
| Inklinacja
|
10,20°
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Średnica
|
65,8 km
|
| Masa
|
3,0×1018 kg
|
| Średnia gęstość
|
2,0 g/cm3
|
| Okres obrotu
|
(23 h 4 min 48 s) h
|
| Albedo
|
0,19
|
| Jasność absolutna
|
8,3m
|
| Typ spektralny
|
Typ S
|
| Średnia temperatura powierzchni
|
~173 K
|
| Satelity naturalne
|
brak danych
|
|
|
(101) Helena – planetoida występująca w pasie głównym planetoid.
Odkrycie
Została odkryta 15 sierpnia 1868 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwa planetoidy pochodzi od Heleny Trojańskiej, według mitologii greckiej córki Zeusa występującego pod postacią łabędzia i Ledy. Nazwę Helena nosi również mały księżyc Saturna.
Orbita
(101) Helena jest obiektem o średnicy ok. 66 km, krążącym w aphelium w średniej odległości 2,58 j.a. od Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 55 dni. Wiruje wokół własnej osi w czasie prawie jednej doby ziemskiej.
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne
