Helena Stachová
Helena Stachová (2012)
|
| Data i miejsce urodzenia
|
26 maja 1931
Praga
|
| Dziedzina sztuki
|
literatura
|
| Ważne dzieła
|
|
Tłumaczenia literatury pięknej z języka polskiego na czeski
|
|
|
Helena Stachová, z domu Teigová (ur. 26 maja 1931 w Pradze) – czeska tłumaczka polskiej literatury. Jej matką była Helena Teigová, także tłumaczka, ojcem - profesor matematyki i fizyki Karel Teige[1]. Jako tłumaczka, używała nazwisk: Helena Teigová ml., Lenka Teigová, Helena Teigová-Stachová i Lenka Stachová.
Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. Polską prozę zaczęła tłumaczyć już w czasie studiów. W związku z polskim „Procesem Taterników” sądzona w 1970 w czeskim procesie za współpracę z „Kulturą” paryską.[2]
Przetłumaczyła m.in. książki Zofii Bystrzyckiej (Kontuzja), Witolda Gombrowicza (Bakakaj, Dziennik, Ferdydurke, Pornografia), Józefa Hena (Ja, Michał z Montaigne), Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (Inny świat), Tadeusza Konwickiego (Kronika wypadków miłosnych), Jerzego Krzysztonia (Obłęd), Stanisława Lema (Opowieści o pilocie Pirxie, Dzienniki gwiazdowe 2), Antoniego Libery (Madame), Czesława Miłosza (Rodzinna Europa), Bolesława Prusa (Faraon; wspólnie z Heleną Teigovą), Janusza Przymanowskiego (Czterej pancerni i pies), Mariusza Szczygła (Gottland, Láska nebeská i Zrób sobie raj, w której występuje), Władysława Szpilmana (Pianista), Lucjana Wolanowskiego (Lądy i ludy) i wiele innych.
Otrzymała nagrody: Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Polskiego PEN Clubu, „Kultury” paryskiej im. Konstantego Aleksandra Jeleńskiego, dwukrotnie nagrodę czeskiego Zrzeszenia Tłumaczy, Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1999).
Mieszka w Pradze.
Przypisy
Bibliografia
