Las fòrmas ancianas son : Adarnac en 1150, Sancti Petri de Adernac en 1185. La prononciacion es [daɾ’na] [1]. Darnac ven dau nom (galloroman) d'òme, Aternus, emb lo sufixe -acum[2],[3],[1].
Certas, Negre, sovent marginau, aima mai lo nom « romanic » de persona Aeternus, emb -ac[4].
Un nom galloroman es sovent, dins lo lengatge daus toponimistas, un nom d'origina gallica. Mas Xavier Delamarre, especialista dau celtic, dins sos obratges sus los noms de luecs (2012) e los noms de personas (2007), cita pas Darnac ni lo nom d'òme Aternos, solament de noms celtics d'òme coma Aterios, Aterelos, Atera, Ateronius, Ater(i)us[5],[6]. Pasmens, dins son obratge sus la lenga gallica, sortit en 2008, evòca de derivats atestats de ater / atir, « pair », dont Aternus, present dins Darnac, ancian *Aternacus[7]. L'abséncia de Darnac dins lo libre posterior de 2012 consacrat aus noms de luecs es (probablament) un oblit, puei que Aternus es un nom atestat dins l'antroponimia gallica.
Istòria
En 1861, la comuna de Tiat fuguet creada a partir dau territòri de Darnac [8].
.svg){kind=small}
