Aissa

Aissa; Aixe-sur-Vienne
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Lo pont de Mallassert (segle XIV), dit pont Roman.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 47′ 50″ N, 1° 08′ 12″ E
Superfícia	22,85 km²
Altituds; · Maximala; · Minimala	; 343 m; 190 m
	Geografia politica;
Region istorica	Lemosin;
Estat	França;
Region; 75	Novela Aquitània;
Departament; 87	Nauta Vinhana ;
Arrondiment	Limòtges;
Canton	Aissa (Chapluec, puei burèu centralizator);
Intercom; 248719288	CC de la Vau de Vinhana (residéncia); ;
Cònsol	René Arnaud (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2013)	5 686 ab. Evolucion de la populacion; ab.
Densitat	248,84 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	aissauds
Còde postal	87700
Còde INSEE	87001

Aissa (Aixe-sur-Vienne en francés) es una comuna lemosina situada dins lo departament de la Nauta Vinhana e la region de la Novela Aquitània, ancianament de Lemosin.

Sos abitants s'apelan los aissauds.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Toponimia

Una atestacion latina a l'epòca carolingiana, Axia pòt menar a un nom d'òme, Axius^[1]. Chau benlèu comprene una origina *Axia Villa, la propietat de Axius. Los autres toponimistas van tanben dins 'queu sens, Axius + a, pasmens Ives Lavalada supausa tanben una raiç idronimica ^[2]^,^[3].
Las autras fòrmas ancianas son : Aisa en 1147-58, Axia en 1315, etc. La prononciacion es ['ajsɔ] ^[3].
Xavier Delamarre considèra Axsios coma un nom celtic, mes cita pas Aissa dins sa lista daus noms celtics ^[4] (benleu perqué lo site celtic seriá Tarn, emb una fondacion d'Aissa posteriora, donc a l'epòca romana). Una derivacion neutra plurala en -a (las propietats d'Axsios) es una possibilitat.

Istòria

A la revolucion, la paròfia de Tarn es annexada a Aissa.

Administracion

Lista daus maires

Lista daus maires successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
abriau de 2014	2026	René Arnaud	UDI-PRV puei MRSL (radicau)	professor de matematicas
1977	2014	Daniel Nouaille	PS	ensenhaire, ancian vice-president dau conselh regionau
1965	1977	Claude Madoumier	RPR	mètge, conselhièr generau, deputat suplent
1959	1965	Pierre Gillet	SFIO ?	ensenhaire, director de collègi
1947	1959	Pierre Mousnier	Rep. soc.	mètge, conselhièr generau
	1947
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Intercomunalitat

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 5686, totala:

2 613

2 167

2 343

2 513

2 610

2 645

2 631

2 754

2 863

2 920

3 119

3 311

3 308

3 697

3 753

3 756

3 638

3 699

3 615

3 451

3 646

3 177

3 337

3 281

3 250

3 620

3 498

3 745

4 065

4 819

5 520

5 566

5 466

5 566

5 532

5 498
5 569

2009

2010

5 464
5 535

5 472
5 544

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 5820 abitants e la densitat èra de 254,7 ab/km².

Particularitats dau parlar comunau

Articles definits : lu [ly], la [lɔ], lo [luː], las [lɛː].
Prononciacion : a tonic /ɛ/ ; e davant r /ar/ ; Ch /ts/ ; g davant i e j davant a,o,u /dz/.

Luecs e monuments

Chapela dau cementèri (s. 13)
Chasteu de l'Aumosnaria (s. 16)
Roinas dau chasteu daus Viscomtes de Limòtges (s. 13)
Aléia de rovers de la Boscha
Vau de l'Aurança
Vau de la Viena

Personalitats liadas a la comuna

Embessonatges

Großhabersdorf (Bavièra, Alemanha)
Malinska (Croacia)
Święciechowa (Polonha)

Veire tanben

Liams connexes

Liams externes

Sit de la comuna

Nòtas e referéncias

↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, reedicion Librairie Guénégaud, 1984, p. 7
↑ Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, volume I, n° 10110
↑ ^3,0 et ^3,1 Yves Lavalade, Dictionnaire toponymique de la Haute-Vienne, n° 1, ed. Lucien Souny, 2000
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 68 e 286