Fòrmas ancianas : Boisolio en 1105, Boissoil au segle XI-XII, Boisol en 1147-85, Boissol en 1200, Buxolium en 1230. Prononciat [bwe'sej] [2].
Segon Dauzat, Boissuelh s'explica per lo latin buxus, « bois », e lo gallic ialo, « champ » [3].
Segon Negre, segut per Marcel Villoutreix, Ives Lavalada, Boissuelh ven dau latin buxus, « bois », e lo gallic ó-ialo (-ó- accentuat) « champ, esclarziera » [4],[5],[2]. Xavier Delamarre escriu buxso-ialon, çò que supausa que buxso es un mot gallic parallèle au latin buxus[6]. Es citat per Pierre-Yves Lambert dins La langue gauloise, p. 39. Mas Delamarre ajusta au sens lo de « boissonada, gòrce » [6], çò que sembla un pauc extensiu, s'es pas l'influéncia dau latin tardiu.
Segon Xavier Delamarre, lo mot ialon prenguèt en gallic tardiu lo sens de « vilatge », per l'amor que un vilatge se creava mai que mai en desboijant un bòsc [7].