Las fòrmas ancianas son Mons-Revellus en (1174 ? de mal legir), Revello en 1343 [2]. Dauzat e Rostaing explican lo nom de Revèl per l'ancian occitan revèl (latin rebellem), « revòlta », aplicat a un castèl [3]. Lo Petit Levy pòrta : revèl, reb-, « rebelle » (adjectiu); revèl « opposition, résistance; divertissement » (substantiu masculin) [4].
Segon Negre, Revèl es una bastida fondada per Felip VI en 1341. L'occitan revèl aviá le sens de « rebellion, resisténcia » [5].
Segon J. Astor, le vèrbe de l'ancian occitan revelar deriva del latin rebellare (de bellum, « guèrra »). -B- intervocalic ven regularament -v-. L'adjectiu revèl es vengut atal un nom gloriós e bellicós de castèl[6].
Calvairac
Probablament d'un nom latin d'òme *Calvarius (cf. Calvius, de calvus, « cappelat ») e sufixe -acum.
Drulha
Las fòrmas ancianas son S. Saturninus de Druilha en 1093, Druilla en 1226, Druilhe en 1393 [7].
A l'origina del nom de la comuna vesina Vaudrulha. Del celtic deruillā, « cassanha, garrissada », o [ipoteticament] propietat de Dervillos. La mapa de Cassini pòrta Dreuilh, que menariá a deruillon, meteis sens [8], mès las fòrmas ancianas pròvan qu'es una error.
Vaure
Del celtic uoberā, uobero, « font esconduda o riu escondut », que pòt menar al sens de « bòsc, forèst » (de uo, « jos » [9],[10].
Cofinal(s)
Derivat de cofin. Lòc de fabricacion artesanala ?
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Revèl èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc e de la senescauciá de Lauragués. Le vocable de la glèisa de Revèl es Nòstra Dòna de Gràcia. La comunautat de Revèl èra despartida entre la diocèsi de La Vaur (parròquias de Revèl, Calvayrac, Couffinal, Vauré) et de Sant Pàpol (Dreuilhe). En 1790, lo nom èra Revel, Couffinals et Vauré. Dreuilhe fosquèc comuna, puèi incorporada a Revèl en l'an IV. En 1790, Revèl èra caplòc de canton e de districte [11].
Calvayrac, o probablament en occitan Calvairac èra una parròquia de la diocèsi de La Vaur[12]. Sus la mapa de Cassini, le nom es escrit St-Pierre de Calvairac a l'oèst de Revèl e al nòrd de Dreuilhe. La mapa modèrna mòstra simplament St-Pierre, ambe una glèisa e un cementèri.
Couffinal o Couffinals (probablament Cofinals en occitan) èra una parròquia de la diocèsi de La Vaur e de la senescauciá de Lauragués. Le vocable de la glèisa èra Sant Andrieu [13]. Sus la mapa de Cassini, le nom es escrit Coufinal, a l'oèst de Dreuilhe (Coufinals sus la mapa modèrna, a l'oèst de la RD 624) e pareis pas coma lo d'una parròquia.
Vauré (probablament Vaure en occitan) èra una parròquia de la diocèsi de La Vaur e de la senescauciá de Lauragués. Le vocable de la glèisa, annèxa de Revèl, èra Sant Sarnin [14]. Vaure es al nòrd de l'aglomeracion de Revèl, près de la RD 79f e garda sa glèisa e son cementèri.
Dreuilhe, (probablament Drulha en occitan) èra una parròquia de la diocèsi de Sant Pàpol e de la senescauciá de Lauragués, dins la comunautat de Revèl. Le vocable de la glèisa èra Sant Sarnin, ara Santa Crotz. Fosquèc comuna entre 1790 e l'an III, puèi suprimida e incorporada a Revèl en l'an IV
[15]. Drulha es al sud-oèst de Revèl e garda sa glèisa e son cementèri.
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
