Noèr qu'es de l'unitat urbana de Longatges, comuna un pauc mèi poblada pr'amor de la superficia, mès Noèr es mèi densament poblat, signe d'un caractèr urban mèi accentuat.
Las fòrmas ancianas son St Martin de Nuer en 996, Noerio, Noer en 1202, Noerium en 1224[2], de Noerio en 1267.
Segon un gran nombre de toponimistas, que non dispausavan de las atestacions mèi ancianas, Noé que s'explica per nucarium, « noguèr » en latin, derivat de nux, nucis, « notz, nòse, esquilhòt ». S'ageish d'un arbre sol [3],[4],[5],[6]. La pèrda de [-k-] dens nucarium que sembla aboriva au sègle X.
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Noèr qu'èra de la diocèsi civila de Rius, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de la diocèsi de Rius, de la senescaucia de Tolosa. En 1790, Noèr qu'èra caplòc de canton. La glèisa qu'es devath le patronatge de Sent Martin [7].
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
