Las fòrmas ancianas son Forcavalle en 1390 [6], Forquas Vals [Forcas Vals dins l'article original] en 1428 [7].
Segon Dauzat, Forcasvals es una fòrma compausada del derivat del latin fŭrca, que dona en occitan forc (al masculin), « crosament de camins » [8].
Segon Negre e Astor, Forcasvals ven de l'occitan forcas + vals, dins le sens de « bifurcacion de la val ». -s es adventici [7],[9]. Forcasvals es sus una sèrra, i a de combas o de vals a l'entorn, puslèu rectilinèas.
Damiac
(Damiac en grafia mistralenca e en francés[10]) - ?
Segon Xavier Delamarre, l'etime de Damiac es *Damiācon, la proprietat de Damios (benlèu de *damo-, « buòu, cèrvi »), nom celtic d'òme (Damus, Damio atestats), derivat en -ācon (l'equivalent mena a Dangé o Dangy en França [11], mes una evolucion en -mia- es possibla en occitan, en tot cas al sud).
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Forcasvals èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Lauragués. Le vocable de la glèisa es Sant Germièr e Sant Pandelon. En 1790, Forcasvals èra del canton de Basièja, en l'an IX, del canton de Montgiscard. Las glèisas de Sant Pèire de Damiac e de Sant Martin dels Camps fosquèron desrocadas a la revolucion [12].
Pendent l'Ancian Regime, Las glèisas de Sant Pèire de Damiac e de Sant Martin dels Camps, annèxas de Forcasvals, dependián de la diocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Lauragués. Los patrons èran respectivament, coma esperat, Sant Pèire e Sant Martin [13]. Damiac es al sud-èst de Forcasvals. I a un Sent Martin, mes dins la comuna de Basièja.
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
