Langstærstur hluti ríkisins er á eyjunni Sankti Vinsent þar sem nær allir búa, en það nær að auki yfir norðurhluta Grenadína sem liggja í suður í átt til Grenada. Norðan við Sankti Vinsent er eyríkið Sankti Lúsía og Barbados liggur austan við eyjarnar. Eyjarnar eru í fellibyljabeltinu.
Eyjarnar voru byggðar Karíbum sem komu í veg fyrir landnám Evrópumanna þar á 17. öld. Flóttamenn af afrískum uppruna komu þangað og mægðust við innfædda (garífúnar). Árið 1719 náðu Frakkar frá Martinique völdum á eyjunni og hófu þar plantekruræktun með afrískum þrælum. Með Parísarsáttmálanum1763 fengu Bretar yfirráð yfir eyjunum. Á 19. öld settust þar að Portúgalir frá Madeira og verkamenn frá Austur-Indíum. Þrælahald var afnumið 1834 og eyjarnar urðu krúnunýlenda árið 1877. Sankti Vinsent var gerð að tengdaríki árið 1969. Eyjan fékk þá nánast fullt sjálfstæði. Í kjölfar þjóðaratkvæðagreiðslu árið 1979 fékk landið fullt sjálfstæði frá Bretlandi.
Karíbar nefndu eyjuna Sankti Vinsent Hairouna. Kristófer Kólumbus nefndi hana síðan Sankti Vinsent eftir heilögum Vinsent frá Saragossa, verndardýrlingi Lissabon, þar sem hann sá eyjuna á messudegi hans 22. janúar 1502. Grenadínur kölluðust Los Granadillos á spænsku eftir eyjunni Grenada sem spænskir sjómenn nefndu líklega eftir borginni Granada á Spáni.
Englendingar gerðu tilkall til eyjarinnar þegar árið 1627 en fyrsta evrópska nýlendan á Sankti Vinsent var Barrouallie sem Frakkar stofnuðu á vesturströnd eyjarinnar 1719. Frönsku landnemarnir stofnuðu plantekrur sem þrælar yrktu og ræktuðu tóbak, kaffi, sykur, indigó og maís. Eftir sigur Breta á Frökkum og Spánverjum í Sjö ára stríðinu 1763 kom Sankti Vinsent í hlut þeirra fyrstnefndu. Karíbar gerðu uppreisn gegn breskum yfirráðum í Fyrsta Karíbastríðinu. Frakkar tóku aftur við stjórn eyjarinnar 1779 en Bretar fengu hana síðan aftur í friðarsamningunum eftir Bandaríska frelsisstríðið 1783. Svartir Karíbar gerðu röð uppreisna með stuðningi Frakka. Bretum tókst að berja andspyrnuna á bak aftur með sigri í Öðru Karíbastríðinu 1797. Eftir það voru 5000 Karíbar fluttir til eyjarinnar Roatán undan strönd Hondúras.
Bretar héldu plantekruræktun áfram en lágt sykurverð og eldgos í La Soufrière 1812 urðu til þess að veikja undirstöður hennar. Þrælahald var afnumið 1836 og þrælar fengu fullt frelsi 1838. Í stað þræla voru fluttir inn verkamenn frá Austur-Indíum til að vinna á plantekrunum. Árið 1877 var eyjan gerð að krúnunýlendu. Árið 1902 gaus La Soufrière aftur og um 1700 létust, mest Karíbar. Löggjafarráð var skipað 1925 og almennur kosningaréttur innleiddur 1951. Á þessum tíma reyndu yfirvöld í Bretlandi nokkrum sinnum að sameina stjórn Sankti Vinsent og annarra breskra yfirráðasvæða á Kulborðseyjum. Eyjarnar urðu hluti af hinu skammlífa Sambandsríki Vestur-Indía frá 1958 til 1962.
Þann 27. október 1969 fékk Sankti Vinsent heimastjórn í eigin málum og árið 1979 fengu eyjarnar fullt sjálfstæði í kjölfar þjóðaratkvæðagreiðslu, síðastar Kulborðseyja. La Soufrière gaus aftur í apríl 1979 og olli gríðarlegu tjóni. Árið 2009 var haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um að breyta landinu í lýðveldi en það var fellt.
Í apríl 2021 hófst eldgos í La Soufriere eldfjallinu og 16.000 íbúar eyjarinnar flúðu. [1]
Sankti Vinsent er brött eldfjallaeyja. Kulborðs (austan megin) er eyjan klettótt en hléborðs eru sandstrendur. Hæsti tindur eyjarinnar er eldfjallið La Soufrière, 1.234 metrar á hæð.
Þing Sankti Vinsent og Grenadína fer með löggjafarvald á eyjunum. Það situr í einni deild. Þingmenn eru 21, 15 kjördæmakjörnir og 6 öldungadeildarfulltrúar. Kjörtímabilið er 5 ár en forsætisráðherra getur boðað til kosninga hvenær sem er. Tveir flokkar eiga fulltrúa á þinginu, Sameinaði verkamannaflokkurinn og Nýi demókrataflokkurinn.
Sankti Vinsent og Grenadínur skiptast í sex sóknir. Þar af eru fimm sóknir á Sankti Vinsent en sjötta sóknin nær yfir allar Grenadínurnar. Höfuðborgin, Kingstown, er í sókn heilags Georgs.
Réttindi samkynhneigðra
Samkynhneigð er ólögleg á Sankti Vinsent og Grenadínum og varðar allt að sjö ára fangelsi.
