Uz različite doprinose na pedagoškom polju i prijevode, glavno mu je polje djelovanja bilo kreativno pisanje, koje je započelo 1930-ih. Objavio je četiri zbirke kratkih priča i deset romana.[3] Spasseov roman Zašto...? (alb. Pse...?, 1935) smatra se možda jednim od najvećih albanskih romana s početka 20. stoljeća.[2] Za vrijeme Drugog svjetskog rata napisao je roman Afërdita (1944), gdje lik seoske učiteljice svladava sve prepreke okupatora. Nakon rata produbljuje tu tematiku romanima Oni ne bijahu sami (Ata nuk ishin vetëm, 1952) o bijedi seoskog života u Zoguovo vrijeme, Afërdita ponovo na selu (Afërdita pësëri në fshat, 1955) o predratnoj učiteljici nakon oslobođenja, Vatre... (Zjare..., 1972) o socijalističkoj izgradnji zemlje te Buđenje (Zgjimi, 1974) o razdoblju nacionalnog preporoda Albanaca.[4]