Montcuc (atestacion de Montecuco, en 1257, Monque en 1394[5]) es una formacion pleonasmica, que apilòta mont (del latin mons, montis) e un nom preceltic de sens aparentat *kuk-, « nautor ponchuda », « mont arredondit », « cap » [6],[7] (lo sens exacte es de mal precisar). Se pòt supausar que lo nom Montcuc foguèt donat per de populacions que coneissián pas lo sens de la segonda partida, -cuc. Se sap que lo mot cuc es preceltic perqué se tròba dins de païses que los cèltas ocupèron pas. Aquel mot a de variantas : suc, tuc, truc, de fòrmas feminizadas mai o mens recentas (tuca es plan viu dins la lenga occitana de l'oèst). Es malaisit d'explicar la rason d'aquelas variantas : de dialèctes diferents dins la lenga d'origina ? la preséncia d'infixes que ne modificavan lo sens e que se percèbon encara per lor resultat, una iniciala consonantica diferenta ? de sons diferents dels sons que las lengas dels novèls arribants indoeuropèus possedisson, çò que menèron los locutors d'aquelas lengas a modificar de mai d'un biais çò qu'ausissián per l'adaptar a lor fonetica, un pauc coma nosauts deformam quora en -d-, quora en -z-, o autrament, lo -th de l'anglés ?
Sent Privat (nom supausat). Del nom d'un avesque de Mende e martir, del sègle III (en latin Privatus[8].
Rolhac (nom supausat) es benlèu coma Rouillac (Charanta), format del nom d'òme latin Rŭllius ambe sufixe -acum[9] , latinizacion del sufixe gallés -aco(n). Rolhac èra donc benlèu una anciana granda propietat antica que son mèstre èra Rŭllius.
Sent Geniés (nom supausat) es lo nom, siá d'un grafièr o notari d'Arle que refusèt d'enregistrar los edictes qu'ordenavan la persecucion dels crestians e que foguèt escapitat en 308 [10], en venent atal un martir, siá d'un martir en Auvèrnhe[11], siá d'un avesque de Lion, mòrt en 678 [12], siá d'un comedian martir a Roma al sègle IV [13], siá d'un avesque de Clarmont mòrt en 662 [14],[15].
Sent Sarnin (nom supausat) es lo nom de l'avesque de Tolosa, martir al sègle III, cap a 250 [16],[17].
Istòria
Montcuc annexèt entre 1790-1794, Saint-Privat-de-Montcuq (nom francés, donc probable Sent Privat de Montcuc), entre 1790 e 1794; annexèt entre 1795 e 1800, Rouillac (nom francés, donc benlèu Rolhac), Saint-Geniès (nom francés, donc benlèu Sent Geniés), Saint-Sernin (nom francés, donc benlèu Sent Sarnin).
.svg){kind=small}
