↑[1] Lo nom de la vila s'escriu Caors: aquesta ortografia recampa las divèrsas pronóncias [kaˈurs], [ˈkaws], [ˈkɔws] o [ˈkɔw], segon la nòrma classica de l'occitan (las grafias Caurs*, Caus*, Càors*, Cáurs* son pas normativas). Lo nom de la capitala de Carcin s’escriu ben Caors (Alibèrt 1935, 427) mentre que lei prononciacions son divèrsas: [kaurs, ka’urs] es possible com a realizacion classicizanta (TDF: <Caours>), en lengadocian existisson tanben lei realizacions [kaws, kɔws] e localament [kɔw] (Poulet & Krispin 1991). D’alhors s’atròba que la fonetica aut-carcinòla de Caors realiza a atòna [ɔ]: [ka’u(rs)] aurà pogut passar a [kɔ’u]°, puei [kɔw] per refús de l’iat. De segur se pòt criticar la chausida d’Alibèrt d’aver escrich Caors e pas autrament, pasmens la grafia aquesta engloba lei pronóncias divèrsas e de tot biais, la realizacion classica [ka’urs] es possibla. La propòsta recenta d’escriure Cours* (Taupiac 1992. 479) pòrta pas ges de simplificacion tangibla au problèma e mai ajusta una complicacion de mai : lei provençaus riscan de legir Cáurs* [kew*] per analogia a siáu, aviáu, fariáu... , L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia,
Domergue Sumienhttp://books.openedition.org/pulm/1024
.svg)
.svg){kind=small}