La prononciacion al sègle XX notada per l'abat Raymond Corraze es Lo Baouch, mes en 1428, le nom es notat les Baus[5]. Un chotament de la finala -ç, [-s], encara mai après diftongue, es pas un fenomèn anormal. Pus estranh es Lo de l'abat, qu'escriviá pas en grafia classica; s'agís benlèu d'una marrida lectura de Le (le tèxte - postume - de l'abat, e donc pas verificat per el sus las espròvas, èra benlèu manuscrit), puslèu que d'un lo manlevat per estordariá als escribas, qu'escrivián atal l'article tolosan le.
Le nom ditz plan çò que la mapa mòstra : un penjal important al limit del vilatge a l'èst. A tòrt, Dauzat e Rostaing interprètan lo nom en val, de vallis[6](ambe l'article masculin; seriá puslèu un vallum).
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Le Bauç èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Lauragués. En 1790, Le Bauç èra del canton de Sant Felitz, en l'an XII, del canton de Revèl. Le vocable de la glèisa, annèxa de Francarvila, es Sant Blasi [7].
Pendent l'Ancian Regime, la parròquia de Saint-Pierre-des-Aygats (Sant/Sent Pèire dels Aigats), ara Sent/Sant Pèire, èra de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Lauragués. Le vocable de la glèisa, annèxa de Cambiac, es Sant Pèire. La parròquia, èra situada dins la comunautat de Sant Felitz, mès auèi la glèisa es dins la comuna del Bauç [8]. La mapa IGN actuala pòrta St-Pierre d'Aygats al nòrd-nòrd-oèst del Bauç (St Pierre-des-Aygats sus la mapa de las annadas 50). Lo lòc, sus una tuqueta, es pas expausat als risques d'aigats.
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}