Σαράντα μία χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό με τη Βουλγαρία και την Ουκρανία να απουσιάζουν.[3] Η Βουλγαρία ανέφερε τις οικονομικές δυσκολίες ως τον λόγο της απουσίας της, ενώ η Ουκρανία, η οποία είχε αρχικά προγραμματίσει να συμμετάσχει, τελικά αποσύρθηκε ως αποτέλεσμα μιας διαμάχης γύρω από την εθνική της επιλογή.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Ολλανδία, με το τραγούδι "Arcade", που ερμήνευσε ο Ντάνκαν Λόρενς σε σύνθεση και μουσική του Λόρενς, μαζί με τους Γιόελ Χουέ, Βάουτερ Χάρντι και Βιλ Νοξ. Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη της Ολλανδίας, μετά τις νίκες της χώρας το 1957, το 1959, το 1969 και το 1975. Η Ιταλία, η Ρωσία, η Ελβετία και η Σουηδία ολοκλήρωσαν την πρώτη πεντάδα, αν και λόγω ψηφοφοριακού λάθους, η Νορβηγία κατετάγη πέμπτη και η Σουηδία έκτη – αυτό διορθώθηκε τρεις ημέρες μετά τον διαγωνισμό. Πιο κάτω στον πίνακα, η Βόρεια Μακεδονία και ο Άγιος Μαρίνος πέτυχαν τα καλύτερα αποτελέσματα τους μέχρι σήμερα, τερματίζοντας στην 7η και 19η θέση, αντίστοιχα. Το Ισραήλ τερμάτισε 23ο στον τελικό, καθιστώντας την τέταρτη φορά που η διοργανώτρια χώρα κατατάσσεται στην τελευταία πεντάδα από το 2015.
Ήταν ο δεύτερος διαγωνισμός από την επαναφορά των επιτροπών το 2009 στον οποίον η νικήτρια χώρα δεν κέρδισε ούτε την τηλεψηφοφορία, τη οποία κέρδισε η Νορβηγία με το τραγούδι "Spirit in the Sky" των KEiiNO, αλλά ούτε την ψηφοφορία των επιτροπών, που κέρδισε η Βόρεια Μακεδονία με το τραγούδι "Proud" της Ταμάρα Τοντέβσκα.
Η EBU ανέφερε ότι ο διαγωνισμός είχε κοινό 182 εκατομμυρίων θεατών σε 40 ευρωπαϊκές αγορές, μείωση 4 εκατομμυρίων θεατών σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση. Ωστόσο, αναφέρθηκε αύξηση δύο τοις εκατό στο εύρος ηλικιών 15-24 ετών.[4][5]
Το προβάδισμα στον διαγωνισμό αντιμετωπίστηκε με διαμάχη σε πολλαπλά μέτωπα, κυρίως σε ζητήματα που αφορούν την Ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση - αυτό οδήγησε τελικά σε διαδηλώσεις από την ερμηνεύτρια της ενδιάμεσης πράξης Μαντόνα και τους Ισλανδούς συμμετέχοντες Hatari κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του τελικού.
Τοποθεσία
Για περισσότερες πληροφορίες για τη διοργανώτρια πόλη: Τελ Αβίβ
Ο διαγωνισμός του 2019 διεξήχθη στο Ισραήλ για τρίτη φορά, μετά το 1979 και το 1999, έπειτα από τη νίκη της χώρας το 2018 με τη Netta Barzilai και το τραγούδι "Toy".[6]
Χώρος διεξαγωγής
Το Κτίριο 2 του Expo Tel Aviv, στο οποίο διεξήχθη ο διαγωνισμός.
Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Κτίριο 2 (Bitan 2) του Expo Tel Aviv, το οποίο έχει χωρητικότητα 7.300 άτομα και εγκαινιάστηκε τον Ιανουάριο του 2015.[7][8] Το συνεδριακό κέντρο, το οποίο βρίσκεται στη Λεωφόρο Rokach στο βόρειο Τελ Αβίβ, χρησιμοποιείται για διαφόρων ειδών εκδηλώσεις όπως συναυλίες, εκθέσεις και συνέδρια. Το Συνεδριακό Κέντρο διαθέτει συνολικά, δέκα αίθουσες και έναν μεγάλο εξωτερικό χώρο συμπεριλαμβανομένου ενός θεματικού πάρκου. Το Κτίριο 2 φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τζούντο από τις 26 έως τις 28 Απριλίου 2018.[9]
: Διοργανώτρια πόλη : Υποψήφιες πόλεις : Πόλεις που έχουν αποκλειστεί
Μετά τη νίκη της, η Netta ανακοίνωσε, όπως και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, πως ο επόμενος διαγωνισμός θα διεξαχθεί στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο αυτό δεν είχε επιβεβαιωθεί ακόμα από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) και τον Δημόσιο Ραδιοτηλεοπτικό Φορέα του Ισραήλ (KAN).[6][10] Ο υπουργός οικονομικών της χώρας, Moshe Kahlon, δήλωσε και αυτός στην ισραηλινή εφημερίδα Maariv πως ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί "μόνο στην Ιερουσαλήμ", και υπολόγισε πως θα κοστίσει γύρω στα 120 εκατ. Ισραηλινά Σέκελ (29 εκατ. ευρώ).[11] Ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ, Nir Barkar, ανέφερε την Pais Arena και το Teddy Stadium ως πιθανούς χώρους διεξαγωγής.[12] Ο Δήμος της Ιερουσαλήμ επιβεβαίωσε, επίσης, πως ο διαγωνισμός δεν θα γίνει στο International Convention Centre (το οποίο φιλοξένησε τους διαγωνισμούς του 1979 και 1999) λόγω του ότι έχει χωρητικότητα μόνο 3100 θεατών.[13]
Στις 18 Ιουνίου 2018, ο πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, δήλωσε πως το Ισραήλ θα τηρήσει τους κανονισμούς της EBU σχετικά με τους φορείς-μέλη, ώστε να μην επηρεαστεί η διοργάνωση του διαγωνισμού. Κατά την ίδρυση του KAN αποφασίστηκε πως το ειδησεογραφικό πρόγραμμα του καναλιού θα μεταφερθεί αργότερα σε ξεχωριστό ραδιοτηλεοπτικό φορέα, κάτι που παραβιάζει τους κανονισμούς της EBU, στους οποίους αναφέρεται πως κάθε φορέας-μέλος πρέπει να έχει δικό του ειδησεογραφικό πρόγραμμα.[14][15]
Στις 19 Ιουνίου 2018, επιβεβαιώθηκε πως το Ισραήλ θα είναι η χώρα διεξαγωγής[16] και στις 24 Ιουνίου 2018, ο KAN ξεκίνησε τη διαδικασία επιλογής πόλης διεξαγωγής.[17] Στις 28 Ιουλίου 2018, ο Ισραηλινός υπουργός Michael Oren, ο οποίος είναι στενά συνδεδεμένος με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, δήλωσε πως η Ιερουσαλήμ δεν είχε τους πόρους για να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό ενώ δήλωσε άλλη μια φορά πως το Τελ Αβίβ είναι πιθανότερο να επιλεχθεί ως διοργανώτρια πόλη.[18] Λίγο αργότερα, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές πως η κυβέρνηση δεν έχει δώσει στον KAN την προκαταβολή των 12 εκατ. ευρώ που ζήτησε ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας για την κάλυψη των εξόδων της διοργάνωσης, ενώ τελικά η συμφωνία για την πληρωμή πραγματοποιήθηκε μόλις στις 29 Ιουλίου 2018.[19]
Έπειτα από εντάσεις μεταξύ του IBPC και της κυβέρνησης, μια συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών επετεύχθη και ως αποτέλεσμα ο KAN θα μπορέσει να δώσει στην EBU την εγγύηση των 12 εκατ. ευρώ, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών θα πληρώσει τυχόν παραπάνω έξοδα. Ο δήμαρχος του Τελ Αβίβ ανακοίνωσε πως ο δήμος δέχεται να καλύψει τα έξοδα για τη χρήση του Συνεδριακού Κέντρου, σε περίπτωση που επιλεγεί ως χώρος διεξαγωγής.[20]
Την εβδομάδα της 27ης Αυγούστου 2018, μια ομάδα της EBU καθώς και ο εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού, Jon Ola Sand, επισκέφθηκαν τις υποψήφιες πόλεις στο Ισραήλ (Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ και Εϊλάτ) για να επιθεωρήσουν τους υποψήφιους χώρους διεξαγωγής. Στις 30 Αυγούστου 2018, ο Sand δήλωσε σε συνέντευξη πως το Εϊλάτ δεν είναι πλέον υποψήφια πόλη, με το Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήμ να παραμένουν οι μόνες υποψήφιες πόλεις. Δήλωσε, επίσης, πως δεν υπάρχει καμία σοβαρή συζήτηση μεταξύ των ενεργών μελών/ραδιοτηλεοπτικών φορέων για να μποϊκοτάρουν τον διαγωνισμό, ενώ η απόφαση σχετικά με τη διοργανώτρια πόλη αναμένεται να παρθεί την επόμενη εβδομάδα.[21]
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2018, η EBU ανακοίνωσε πως ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στο Τελ Αβίβ και συγκεκριμένα στο Expo Tel Aviv.[2]
Η πρόταση περιλάμβανε την ένωση δύο αποθηκών σε μια μεγάλη αίθουσα, προκειμένου να πληρούνται οι απαιτήσεις χωρητικότητας και χώρου διεξαγωγής της EBU.
Η IPBC περίμενε ότι το Περίπτερο 2 θα έχει χώρο για έως και 9.000 παρευρισκόμενους, ενώ επιπλέον 1.500 θαυμαστές θα μπορούν να συγκεντρωθούν στο greenroom.[24][25]
Το Eurovision Village είναι η επίσημη περιοχή εκδηλώσεων στο Τελ Αβίβ κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού. Στο Eurovision Village μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει εμφανίσεις από τοπικούς καλλιτέχνες καθώς και τα τρία live σόου τα οποία θα μεταδίδονται από το Expo Tel Aviv. Βρίσκεται στο Πάρκο Charles Clore στο Τελ Αβίβ από τις 12 έως τις 18 Μαΐου 2019.[26][27]
Το EuroClub είναι ο χώρος διεξαγωγής των επίσημων after-party, καθώς και ιδιωτικών συναυλιών από τους διαγωνιζόμενους. Σε αντίθεση με το Eurovision Village, η είσοδος στο EuroClub επιτρέπεται μόνο σε εγκεκριμένους φαν, αποστολές και δημοσιογράφους. Βρίσκεται στην Αποθήκη 11 του λιμανιού του Τελ Αβίβ και είναι ανοικτό από τις 11 έως τις 18 Μαΐου 2019.[27]
Το Πορτοκαλί Χαλί και η Τελετή Έναρξης, όπου όλοι οι διαγωνιζόμενοι και οι αποστολές τους παρουσιάζονται μπροστά σε φαν και δημοσιογράφους διεξήχθη στην Πλατεία Χαμπιμά στο Τελ Αβίβ, στις 12 Μαΐου 2019 στις 19:00 (IDT), ενώ μετά ακολούθησε ένα μικρό event στο Charles Bronfman Auditorium.[27][28]
Μορφή
Οπτικός σχεδιασμός
Το σλόγκαν του διαγωνισμού, Dare to Dream, αποκαλύφθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2018.[29] Ο οπτικός σχεδιασμός που συνοδεύει το σλόγκαν, παρουσιάστηκε στις 8 Ιανουαρίου 2019 και αποτελείται από τρία τρίγωνα τα οποία σχηματίζουν ένα αστέρι. Πέρα από το κύριο λογότυπο, έχουν δημιουργηθεί και άλλες δύο εκδόσεις με διαφορετικά χρώματα. Το λογότυπο και το σλόγκαν δημιουργήθηκαν από το Studio Adam Feinberg.[30]
Καρτ ποστάλ
Γυρισμένες μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου 2019 και με σκηνοθεσία της Κερέν Χότσμα (Keren Hochma), οι καρτ-ποστάλ του 2019 περιλάμβαναν το ταξίδι σε μια τοποθεσία στο Ισραήλ που μοιάζει με αυτήν της χώρας τους.[31] Ένα φανταστικό κουμπί αναπαραγωγής έκανε κύκλους πάνω από το κεφάλι του συμμετέχοντα και, όταν το πίεζε ο συμμετέχοντας, ερμήνευε έναν θεματικό χορό και μετά, πετούσε το κουμπί αναπαραγωγής προς την οθόνη, στη συνέχεια "πετούσε" στη σκηνή όπου το ταβάνι φώτιζε με τη σημαία της χώρας του με χρήση επαυξημένης πραγματικότητας. Οι χοροί σε κάθε καρτ ποστάλ ήταν μεγάλης εμβέλειας και περιλάμβαναν παρκούρ, μπαλέτο και χορό δρόμου, μεταξύ άλλων στυλ. Χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες τοποθεσίες:[32]
Στις 25 Ιανουαρίου 2019, το KAN ανακοίνωσε ότι τέσσερις παρουσιαστές θα παρουσιάσουν τα τρία live σόου: οι τηλεοπτικοί παρουσιαστές Ερέζ Ταλ (ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους Ισραηλινούς σχολιαστές για τον τελικό του 2018) και Άσσι Αζάρ (που εργάζεται για το Keshet 12), το supermodel Μπαρ Ρεφαέλι και η παρουσιάστρια του KAN, Λούσι Αγιούμπ (που ανακοίνωσε και τους βαθμούς της ισραηλινής κριτικής επιτροπής το 2018).[33] Ο Ταλ και η Ρεφαέλι ήταν οι κύριοι παρουσιαστές, ενώ ο Αζάρ και η Αγιούμπ ήταν παρουσιαστές στο green room.[34]
Κλήρωση κατανομής στους ημιτελικούς
Η κλήρωση για να προσδιοριστεί σε ποιο ημιτελικό θα συμμετάσχει η κάθε χώρα διεξήχθη στο Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ, στις 18:00 (EET) τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019.[35] Οι 36 χώρες που θα περάσουν από τη φάση των ημιτελικών είχαν κατανεμηθεί σε έξι δοχεία, με βάση το μοτίβο της ψηφοφορίας τους τα προηγούμενα έτη, όπως είχε υπολογιστεί από τον επίσημο συνεργάτη του διαγωνισμού για την ψηφοφορία, Digame. Η κατανομή σε δοχεία μειώνει την πιθανότητα να είναι χώρες που αλληλοψηφίζονται στον ίδιο ημιτελικό ενώ ανεβάζει το σασπένς κατά τη διάρκεια του σόου. Από την κλήρωση, αποφασίστηκε, επίσης, σε ποιον ημιτελικό θα προβληθεί το τραγούδι και θα ψηφίσει η κάθε μία από τις έξι χώρες που περνάνε κατευθείαν στον τελικό (η διοργανώτρια χώρα Ισραήλ και οι Big 5: Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Ιταλία). Η τελετή παρουσιάστηκε από τις παρουσιάστριες του διαγωνισμού Assi Azar και Lucy Ayoub και περιλάμβανε επίσης, την παράδοση των Εμβλημάτων της Διοργανώτριας Πόλης της Eurovision από τον αντιδήμαρχο της Λισαβόνας, Duarte Cordeiro (διοργανώτρια πόλη του προηγούμενου διαγωνισμού) στον δήμαρχο του Τελ Αβίβ, Ron Huldai.[36]
Στις 30 Μαρτίου 2019, η EBU ανακοίνωσε πως η παρουσίαση του αποτελέσματος της τηλεψηφοφορίας κατά τη διάρκεια του τελικού θα αλλάξει για πρώτη φορά μετά την εισαγωγή του τρέχοντος συστήματος παρουσίασης της ψηφοφορίας το 2016.[37] Η παρουσίαση των ψήφων των κριτικών επιτροπών θα παραμείνει ίδια με ένα άτομο για κάθε χώρα να ανακοινώνει ζωντανά το τραγούδι που πήρε 12 βαθμούς από την εκάστοτε κριτική επιτροπή.[38] Ωστόσο, το αποτέλεσμα της τηλεψηφοφορίας θα ανακοινώνεται με βάση την κατάταξη των κριτικών επιτροπών, ξεκινώντας από τη χώρα με τους λιγότερους βαθμούς.[39]
Παραστάσεις στην αρχή και στο μέσο του διαγωνισμού
Στις 8 Απριλίου 2019, επιβεβαιώθηκε ότι η Μαντόνα θα ερμήνευε τρία τραγούδια κατά τη διάρκεια του τελικού.[40] Η EBU αργότερα αποκάλυψε ότι θα ήταν το "Future" με τον Quavo και το "Like a Prayer" και ένα τραγούδι που δεν θα κυκλοφορήσει ακόμη, το "Dark Ballet".[41][42] Στις 15 Απριλίου 2019, η EBU δημοσίευσε περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τις εναρκτήριες και ενδιάμεσες πράξεις.
Η διαλειμματική ερμηνεία της Μαντόνα στον τελικό επικρίθηκε έντονα λόγω της κακής φωνητικής της εμφάνισης, και περαιτέρω επικρίσεις έγιναν όταν το επίσημο κανάλι της στο YouTube ανέβασε ένα βίντεο της παράστασης με τα φωνητικά αυτόματα συντονισμένα.[48] Οι εκπρόσωποι της Μαντόνα στο Live Nation υποβλήθηκαν σε μήνυση από τον οικοδεσπότη ραδιοτηλεοπτικό φορέα Kan μετά την παράσταση.[49]
Συμμετέχουσες χώρες
Χώρες που συμμετέχουν στον 1ο ημιτελικό
Χώρες που ψηφίζουν στον 1ο ημιτελικό
Χώρες που συμμετέχουν στον 2ο ημιτελικό
Χώρες που ψηφίζουν στον 2ο ημιτελικό
Η EBU ανακοίνωσε στις 7 Νοεμβρίου 2018 πως σαράντα δύο χώρες θα συμμετείχαν στον διαγωνισμό, με τη Βουλγαρία να είναι απούσα για πρώτη φορά μετά το 2015, λόγω οικονομικών δυσκολιών.[50][51]
Στις 27 Φεβρουαρίου 2019, η Ουκρανία ανακοίνωσε πως θα αποχωρήσει από τον διαγωνισμό. Αυτό είχε ως συνέπεια, ο αριθμός των συμμετεχόντων να μειωθεί σε σαράντα ένα.[3]
Στις 6 Μαρτίου 2019, η EBU επιβεβαίωσε πως η Βόρεια Μακεδονία θα συμμετέχει για πρώτη φορά με το νέο της όνομα, αντί για το Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το οποίο χρησιμοποιούσε η χώρα από την πρώτη της συμμετοχή, το 1998.[52]
Καλλιτέχνες που επιστρέφουν
Στον διαγωνισμό θα λάβουν μέρος, πέντε καλλιτέχνες, οι οποίοι συμμετείχαν στο παρελθόν ως κύριοι τραγουδιστές για τις ίδιες χώρες. Δύο από αυτούς συμμετείχαν το 2016 – ο Sergey Lazarev εκπροσώπησε τη Ρωσία με το τραγούδι "You Are the Only One", νικώντας τον πρώτο ημιτελικό και καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στον τελικό, ενώ ο Serhat εκπροσώπησε τον Άγιο Μαρίνο με το τραγούδι "I Didn't Know", το οποίο κατέλαβε τη δωδέκατη θέση στον πρώτο ημιτελικό.[53][54] Ο Joci Pápai εκπροσώπησε την Ουγγαρία το 2017, με το τραγούδι "Origo", το οποίο κατέληξε όγδοο στον τελικό.[55] Η Tamara Todevska εκπροσώπησε τη Βόρεια Μακεδονία (τότε ΠΓΔΜ) το 2008, μαζί με τους Vrčak & Adrian και το τραγούδι "Let Me Love You", το οποίο κατέλαβε τη δέκατη θέση στον δεύτερο ημιτελικό. Επίσης, ήταν στα φωνητικά το 2004 και το 2014 για τον Toše Proeski και την Tijana Dapčević, αντίστοιχα.[56] Η Nevena Božović εκπροσώπησε τη Σερβία το 2013 ως μέλος των Moje 3 με το τραγούδι "Ljubav je svuda", το οποίο κατέληξε στην ενδέκατη θέση στον πρώτο ημιτελικό. Είχε, επίσης, εκπροσωπήσει τη χώρα στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2007 με το τραγούδι "Piši mi", το οποίο κατέλαβε την τρίτη θέση.
Επιπλέον, ο διαγωνισμός θα περιλαμβάνει έναν καλλιτέχνη ο οποίο παλαιότερα ήταν στα φωνητικά – ο Jurij Veklenko ήταν στα φωνητικά για τη Λιθουανία το 2013 και το 2015 – καθώς και προηγούμενους εκπροσώπους οι οποίοι θα είναι στα φωνητικά για τη δικιά τους ή κάποια άλλη χώρα. Mikheil Javakhishvili, εκπρόσωπος της Γεωργίας το 2018 ως μέλος των Iriao, θα επιστρέψει στα φωνητικά για τον Oto Nemsadze.[57] Ο Mikel Hennet, ο οποίος εκπροσώπησε την Ισπανία το 2007 ως μέλος των D'Nash θα είναι στα φωνητικά για τον Miki.[58] Ο Stig Rästa, εκπρόσωπος της Εσθονίας το 2015 μαζί με την Elina Born, θα επιστρέψει στα φωνητικά για τον Victor Crone.[59] Ο Mladen Lukić, ο οποίος εκπροσώπησε τη Σερβία το 2018 ως μέλος των Balkanika θα είναι στα φωνητικά για τη Nevena Božović.[60] Η Sahlene, η οποία εκπροσώπησε την Εσθονία το 2002 θα είναι στα φωνητικά για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν, επίσης στα φωνητικά για τη Σουηδία το 1999, τη Μάλτα το 2000 και την Αυστραλία το 2016.[61] Ο Jacques Houdek, ο οποίος εκπροσώπησε την Κροατία το 2017, θα είναι στα φωνητικά για τον Roko.[62] Η Émilie Satt, η οποία εκπροσώπησε τη Γαλλία το 2018 ως μέλος των Madame Monsieur θα είναι στα φωνητικά για τον Bilal Hassani.[63] Η Destiny Chukunyere, η οποία κέρδισε τον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2015, θα είναι στα φωνητικά για τη Michela.[64]
1ος Ημιτελικός
Ο πρώτος ημιτελικός πραγματοποιήθηκε στις 14 Μαΐου 2019 στις 22:00 IDT (21:00 CEST).[65] Δεκαεπτά χώρες συμμετείχαν στον πρώτο ημιτελικό. Η Γαλλία, η Ισπανία και το Ισραήλ ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό.[66] Η Ουκρανία, η οποία είχε κληρωθεί να συμμετάσχει στο δεύτερο μισό του 1ου ημιτελικού, αποχώρησε από τον διαγωνισμό λόγω αμφισβητήσεων σχετικά με τον εθνικό της τελικό.[3] Οι χώρες με επισήμανση προκρίθηκαν στον τελικό.[67]
Ο δεύτερος ημιτελικός πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαΐου 2019 στις 22:00 IDT.[65] Δεκαοκτώ χώρες θα συμμετέχουν στον δεύτερο ημιτελικό. Η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό. Η Ελβετία συμμετείχε στον δεύτερο ημιτελικό μετά από αίτημα του ελβετικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού SRS.[66] Οι χώρες με επισήμανση προκρίθηκαν στον τελικό.[69]
Ο τελικός διεξήχθη στις 18 Μαΐου 2019 στις 22:00 IDT.[65] Είκοσι έξι χώρες συμμετείχαν στον τελικό, ενώ ψήφισαν και οι 41 χώρες που συμμετέχουν στον διαγωνισμό.
Απόρριψη κριτικής επιτροπής της Λευκορωσίας και εσφαλμένη συγκεντρωτική ψηφοφορία
Η κριτική επιτροπή της Λευκορωσίας αποβλήθηκε μετά την αποκάλυψη των ψήφων της στον πρώτο ημιτελικό, κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες του διαγωνισμού. Για να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς ψηφοφορίας του διαγωνισμού, η EBU συνεργάστηκε με τον εταίρο ψηφοφορίας της, Digame, για να δημιουργήσει ένα υποκατάστατο συγκεντρωτικό αποτέλεσμα (υπολογισμένο με βάση τα αποτελέσματα άλλων χωρών με παρόμοια αρχεία ψηφοφορίας), το οποίο εγκρίθηκε από την παρακολούθηση ψηφοφορίας Ernst & Young, για να καθορίσει τις ψήφους της κριτικής επιτροπής της Λευκορωσίας για τον τελικό. Σε αυτά τα αποτελέσματα, το Ισραήλ, που δεν έλαβε βαθμούς από καμία άλλη κριτική επιτροπή στον τελικό, έλαβε 12 βαθμούς από τη Λευκορωσία.
Ωστόσο, ο χρήστης του Twitter @euro_bruno σημείωσε στις 19 Μαΐου ότι υποτίθεται ότι χρησιμοποιήθηκε ένα λανθασμένο αναπληρωματικό αποτέλεσμα στη Λευκορωσία κατά τη μετάδοση του τελικού.[73] Το λάθος επιβεβαιώθηκε αργότερα σε δήλωση που εξέδωσε η EBU στις 22 Μαΐου. Σύμφωνα με τη δήλωση, η EBU "ανακάλυψε ότι λόγω ανθρώπινου λάθους χρησιμοποιήθηκε ένα λανθασμένο συγκεντρωτικό αποτέλεσμα. Αυτό δεν είχε καμία επίδραση στον υπολογισμό των πόντων που προέκυψαν από την τηλεψηφοφορία στις 41 συμμετέχουσες χώρες και τον γενικό νικητή και τα 4 κορυφαία τραγούδια του διαγωνισμού. Για να σεβαστούν τόσο τους καλλιτέχνες όσο και τα μέλη της EBU που συμμετείχαν, [ήθελαν] να διορθώσουν τα μεγάλα τελικά αποτελέσματα σύμφωνα με τους κανόνες."[74]
Το λάθος, μια αντιστροφή των συγκεντρωτικών ψήφων της Λευκορωσίας, οδήγησε στις δέκα τελευταίες χώρες να λάβουν βαθμούς αντί για την πρώτη δεκάδα. Η Μάλτα, η οποία είχε λανθασμένα καταταχθεί στην τελευταία θέση, θα λάβει τους 12 βαθμούς της κριτικής επιτροπής της Λευκορωσίας και το Ισραήλ θα κατέληγε χωρίς βαθμούς κριτικής επιτροπής. Τα διορθωμένα σύνολα πόντων άλλαξαν επίσης ορισμένες βαθμολογίες: Η Σουηδία τερμάτισε πέμπτη στη γενική αντί για τη Νορβηγία, η Λευκορωσία τερμάτισε 24η στη γενική αντί για τη Γερμανία, ο Άγιος Μαρίνος τερμάτισε 19ος παρά την απώλεια τεσσάρων βαθμών και η Βόρεια Μακεδονία κέρδισε την ψήφο της κριτικής επιτροπής αντί της Σουηδίας.[75][76]
Το λάθος που έγινε από την EBU και τον εκλογικό εταίρο τους επισημάνθηκε ευρέως από τον Τύπο. Η ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad είπε ότι η EBU έπρεπε να παρουσιάσει τα νέα σύνολα ψήφων "κοκκινίζοντας από ντροπή", αποκαλώντας την κατάσταση "χάος".[77] Η βρετανική εφημερίδα Metro θεώρησε ότι η EBU είχε "σκαρώσει", ενώ η Daily Mirror ονόμασε την τυχαία ανατροπή του συνόλου των ψήφων ως "σκανδαλώδη γκάφα".[78][79]
Παρόμοια κατάσταση συνέβη στους διαγωνισμούς τις χρονιές 1976, 1977, 1979, 1996 και 1998, καθώς και στον ημιτελικό του διαγωνισμού του 2004, οπότε τα αποτελέσματα έπρεπε επίσης να διορθωθούν μετά τη μετάδοση λόγω λάθους με τις ψήφους.
Τα διορθωμένα αποτελέσματα έχουν χρησιμοποιηθεί σε όλους τους παρακάτω πίνακες αποτελεσμάτων (όπου ισχύει).
Αναλυτικά αποτελέσματα επιτροπών του πρώτου ημιτελικού[80]
Τρόπος ψηφοφορίας:
100% κοινό
100% επιτροπές
Συνολικά
Επιτροπές
Κοινό
Επιτροπές
Κύπρος
Μαυροβούνιο
Φινλανδία
Πολωνία
Σλοβενία
Τσεχία
Ουγγαρία
Λευκορωσία
Σερβία
Βέλγιο
Γεωργία
Αυστραλία
Ισλανδία
Εσθονία
Πορτογαλία
Ελλάδα
Άγιος Μαρίνος
Γαλλία
Ισραήλ
Ισπανία
Διαγωνιζόμενοι
Κύπρος
149
95
54
8
4
7
10
4
8
3
5
1
8
1
12
8
6
4
6
Μαυροβούνιο
46
31
15
4
12
5
10
Φινλανδία
23
9
14
1
2
4
2
Πολωνία
120
60
60
10
3
7
8
6
3
8
7
3
5
Σλοβενία
167
74
93
5
1
5
8
12
3
7
7
4
5
8
1
4
4
Τσεχία
242
157
85
1
3
8
7
12
10
7
10
8
12
12
10
12
12
8
3
8
6
8
Ουγγαρία
97
65
32
6
1
6
2
4
2
6
2
1
6
5
7
10
7
Λευκορωσία
122
78
44
8
8
12
4
4
3
3
10
6
7
1
4
1
7
Σερβία
156
91
65
6
7
3
10
5
6
7
5
6
3
6
6
4
6
5
3
3
Βέλγιο
70
50
20
10
2
3
6
3
2
4
10
2
3
5
Γεωργία
62
29
33
7
2
1
2
10
5
2
Αυστραλία
261
121
140
5
12
12
5
8
5
12
4
12
1
2
10
6
7
8
12
Ισλανδία
221
70
151
8
4
4
5
4
1
1
10
10
2
2
7
12
Εσθονία
198
65
133
6
1
6
12
1
7
8
7
5
1
10
1
Πορτογαλία
51
8
43
3
2
2
1
Ελλάδα
185
131
54
12
12
7
10
5
4
5
2
6
10
7
8
4
12
5
12
10
Άγιος Μαρίνος
150
26
124
2
10
3
1
2
3
3
2
Αναλυτικά αποτελέσματα τηλεψηφοφορίας του πρώτου ημιτελικού[80]
Τρόπος ψηφοφορίας:
100% κοινό
100% επιτροπές
Συνολικά
Επιτροπές
Κοινό
Κοινό
Κύπρος
Μαυροβούνιο
Φινλανδία
Πολωνία
Σλοβενία
Τσεχία
Ουγγαρία
Λευκορωσία
Σερβία
Βέλγιο
Γεωργία
Αυστραλία
Ισλανδία
Εσθονία
Πορτογαλία
Ελλάδα
Άγιος Μαρίνος
Γαλλία
Ισραήλ
Ισπανία
Διαγωνιζόμενοι
Κύπρος
149
95
54
4
1
3
1
10
3
1
12
10
8
1
Μαυροβούνιο
46
31
15
7
8
Φινλανδία
23
9
14
2
12
Πολωνία
120
60
60
6
1
7
6
5
5
5
8
2
5
8
2
Σλοβενία
167
74
93
8
7
8
5
7
8
10
3
5
5
7
7
5
3
2
3
Τσεχία
242
157
85
2
3
5
5
5
4
3
1
6
1
10
12
8
4
1
4
6
5
Ουγγαρία
97
65
32
2
3
6
2
12
1
3
3
Λευκορωσία
122
78
44
6
5
2
2
3
4
7
2
6
1
2
4
Σερβία
156
91
65
5
12
1
4
12
4
2
4
3
3
6
2
6
1
Βέλγιο
70
50
20
3
1
1
4
2
5
4
Γεωργία
62
29
33
10
1
10
1
4
7
Αυστραλία
261
121
140
4
7
8
10
4
10
5
10
7
10
10
5
10
8
6
7
12
7
Ισλανδία
221
70
151
1
6
12
12
10
6
10
12
6
7
6
12
6
8
7
7
10
3
10
Εσθονία
198
65
133
7
2
10
7
8
8
8
6
3
12
8
7
7
12
3
8
1
10
6
Πορτογαλία
51
8
43
3
2
8
2
4
12
12
Ελλάδα
185
131
54
12
1
1
2
4
4
8
5
12
3
2
Άγιος Μαρίνος
150
26
124
8
10
4
6
3
12
12
7
5
2
12
6
4
10
6
4
5
8
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και τη τηλεψηφοφορία στον πρώτο ημιτελικό. Οι χώρες με "έντονη γραφή" έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα.
Αναλυτικά αποτελέσματα επιτροπών του δεύτερου ημιτελικού[81]
Τρόπος ψηφοφορίας:
100% κοινό
100% επιτροπές
Συνολικά
Επιτροπές
Κοινό
Επιτροπές
Αρμενία
Ιρλανδία
Μολδαβία
Ελβετία
Λετονία
Ρουμανία
Δανία
Σουηδία
Αυστρία
Κροατία
Μάλτα
Λιθουανία
Ρωσία
Αλβανία
Νορβηγία
Ολλανδία
Βόρεια Μακεδονία
Αζερμπαϊτζάν
Γερμανία
Ιταλία
Ηνωμένο Βασίλειο
Διαγωνιζόμενοι
Αρμενία
49
26
23
2
4
2
1
1
6
6
2
2
Ιρλανδία
16
13
3
5
8
Μολδαβία
85
58
27
5
5
12
6
2
5
5
3
2
6
3
4
Ελβετία
232
95
137
6
10
3
4
12
7
10
5
2
5
8
8
5
2
8
Λετονία
50
37
13
3
7
6
7
1
3
5
5
Ρουμανία
71
47
24
2
12
1
12
1
8
4
2
5
Δανία
94
53
41
3
1
2
7
2
4
3
5
3
5
12
6
Σουηδία
238
150
88
12
12
10
12
4
12
12
4
10
10
7
12
12
4
7
10
Αυστρία
21
21
0
1
1
2
8
6
1
1
1
Κροατία
64
26
38
1
5
5
2
5
8
Μάλτα
157
107
50
10
4
7
4
4
5
4
2
6
3
8
6
4
10
7
6
6
10
1
Λιθουανία
93
16
77
3
6
3
3
1
Ρωσία
217
93
124
7
8
1
3
6
3
7
3
8
4
8
3
7
10
12
3
Αλβανία
96
38
58
2
2
5
7
12
7
3
Νορβηγία
210
40
170
1
7
3
6
8
5
3
4
1
2
Ολλανδία
280
140
140
4
8
12
8
8
7
10
10
8
12
12
1
4
10
6
4
10
4
2
Βόρεια Μακεδονία
239
155
84
8
6
10
8
5
10
10
8
12
2
2
10
12
7
4
10
12
7
12
Αζερμπαϊτζάν
224
103
121
5
6
10
7
1
1
6
7
7
8
4
10
6
1
8
3
6
7
Αναλυτικά αποτελέσματα τηλεψηφοφορίας του δεύτερου ημιτελικού[81]
Τρόπος ψηφοφορίας:
100% κοινό
100% επιτροπές
Συνολικά
Επιτροπές
Κοινό
Κοινό
Αρμενία
Ιρλανδία
Μολδαβία
Ελβετία
Λετονία
Ρουμανία
Δανία
Σουηδία
Αυστρία
Κροατία
Μάλτα
Λιθουανία
Ρωσία
Αλβανία
Νορβηγία
Ολλανδία
Βόρεια Μακεδονία
Αζερμπαϊτζάν
Γερμανία
Ιταλία
Ηνωμένο Βασίλειο
Διαγωνιζόμενοι
Αρμενία
49
26
23
2
10
5
6
Ιρλανδία
16
13
3
3
Μολδαβία
85
58
27
3
12
2
5
5
Ελβετία
232
95
137
8
6
6
3
7
6
4
12
8
12
4
4
6
7
8
2
10
12
6
6
Λετονία
50
37
13
1
12
Ρουμανία
71
47
24
1
12
10
1
Δανία
94
53
41
1
2
2
5
10
2
1
2
3
1
8
4
Σουηδία
238
150
88
4
5
8
4
1
10
1
4
7
5
2
4
10
10
1
3
5
4
Αυστρία
21
21
0
Κροατία
64
26
38
2
5
1
1
8
1
3
3
10
1
3
Μάλτα
157
107
50
7
4
3
2
2
5
2
1
3
1
4
6
2
8
Λιθουανία
93
16
77
12
5
1
10
4
7
3
1
5
12
2
2
1
12
Ρωσία
217
93
124
12
7
10
3
12
8
3
3
4
3
5
10
2
4
3
7
12
7
7
2
Αλβανία
96
38
58
12
3
2
3
6
2
12
4
2
12
Νορβηγία
210
40
170
5
10
4
10
8
5
12
12
10
10
8
8
8
12
12
3
5
10
8
10
Ολλανδία
280
140
140
10
8
7
6
7
6
8
5
6
7
10
6
7
10
5
8
8
8
3
5
Βόρεια Μακεδονία
239
155
84
6
7
4
1
6
5
12
6
2
6
8
1
6
7
6
1
Αζερμπαϊτζάν
224
103
121
3
8
4
6
10
7
8
7
5
4
7
12
7
6
7
5
4
4
7
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και τη τηλεψηφοφορία στον δεύτερο ημιτελικό. Οι χώρες με "έντονη γραφή" έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα.
Αναλυτικά αποτελέσματα τηλεψηφοφορίας του τελικού[82]
Τρόπος ψηφοφορίας:
100% κοινό
100% επιτροπές
Συνολικά
Επιτροπές
Κοινό
Κοινό
Πορτογαλία
Αζερμπαϊτζάν
Μάλτα
Βόρεια Μακεδονία
Άγιος Μαρίνος
Ολλανδία
Μαυροβούνιο
Εσθονία
Πολωνία
Νορβηγία
Ισπανία
Αυστρία
Ηνωμένο Βασίλειο
Ιταλία
Αλβανία
Ουγγαρία
Μολδαβία
Ιρλανδία
Λευκορωσία
Αρμενία
Ρουμανία
Κύπρος
Αυστραλία
Ρωσία
Γερμανία
Βέλγιο
Σουηδία
Κροατία
Λιθουανία
Σερβία
Ισλανδία
Γεωργία
Ελλάδα
Λετονία
Τσεχία
Δανία
Γαλλία
Φινλανδία
Ελβετία
Σλοβενία
Ισραήλ
Διαγωνιζόμενοι
Μάλτα
107
87
20
4
6
6
4
Αλβανία
90
43
47
12
7
12
1
5
10
Τσεχία
157
150
7
1
2
2
2
Γερμανία
24
24
0
Ρωσία
370
126
244
10
12
4
12
10
12
3
1
2
5
8
12
7
12
5
12
12
7
10
8
1
12
8
8
8
12
12
3
4
12
Δανία
120
69
51
1
5
6
5
6
4
4
7
4
4
1
3
1
Άγιος Μαρίνος
77
12
65
10
8
8
10
6
8
1
2
1
1
10
Βόρεια Μακεδονία
305
247
58
3
5
1
6
6
2
7
12
2
2
12
Σουηδία
334
241
93
6
8
3
12
6
5
2
2
8
1
2
3
8
6
10
7
4
Σλοβενία
105
46
59
2
4
7
4
2
3
5
6
3
10
10
2
1
Κύπρος
109
77
32
7
1
12
12
Ολλανδία
498
237
261
8
7
10
7
6
1
8
10
8
8
7
4
5
7
8
6
8
10
10
12
6
6
5
7
12
6
4
7
3
5
5
6
5
4
7
5
5
6
5
2
Ελλάδα
74
50
24
10
2
12
Ισραήλ
35
0
35
1
7
3
5
4
3
12
Νορβηγία
331
40
291
6
1
7
5
3
12
10
8
7
8
12
10
5
10
3
12
8
5
4
1
12
10
12
7
12
5
8
4
12
8
10
12
8
10
8
6
10
Ηνωμένο Βασίλειο
11
8
3
3
Ισλανδία
232
46
186
3
1
2
7
2
5
12
10
3
6
8
7
12
1
6
7
3
5
10
7
2
3
8
3
6
5
3
2
7
6
4
1
12
7
Εσθονία
76
28
48
2
1
10
4
3
10
1
8
8
1
Λευκορωσία
31
18
13
5
8
Αζερμπαϊτζάν
302
202
100
2
1
4
4
3
1
2
3
1
1
3
1
3
2
10
6
6
1
12
3
5
7
4
7
5
3
Γαλλία
105
67
38
2
4
2
1
4
1
3
3
10
1
3
4
Ιταλία
472
219
253
7
6
12
3
8
10
5
7
7
12
10
8
4
5
4
3
7
8
8
5
1
6
8
4
12
10
7
6
1
10
3
2
3
10
3
12
8
8
Σερβία
89
35
54
10
12
4
3
8
7
10
Ελβετία
364
152
212
5
8
8
4
5
6
4
5
6
10
12
7
3
4
5
4
7
4
8
10
7
7
2
10
5
1
6
2
6
7
7
1
5
6
2
2
4
7
Αυστραλία
284
153
131
4
3
2
2
6
4
5
3
10
6
1
10
2
1
2
2
4
5
4
5
1
10
3
6
8
2
6
6
2
6
Ισπανία
54
1
53
12
2
3
2
4
6
2
4
1
7
5
5
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και την τηλεψηφοφορία στον τελικό. Οι χώρες με έντονη γραφή έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα.
Οι βαθμοί που δίνονται από τις κριτικές επιτροπές ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού από έναν εκπρόσωπο από κάθε συμμετέχουσα χώρα με την εξής σειρά:[83][84]
Για να συμμετέχει μία χώρα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision, πρέπει να διαθέτει έναν εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που να είναι ενεργό μέλος της EBU και που να μπορεί να μεταδώσει τον διαγωνισμό μέσω του Eurovision Network. Η EBU έστειλε προσκλήσεις για τον διαγωνισμό σε όλα τα 56 ενεργά μέλη, καθώς και στην Αυστραλία, της οποίας ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας είναι συνεργαζόμενο μέλος. Ο υπουργός Επικοινωνιών του Ισραήλ, Ayoob Kara, έχει στείλει προσκλήσεις και σε χώρες από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με τις οποίες το Ισραήλ έχει εντάσεις ή καθόλου διπλωματικές σχέσεις. Ο Kara επισήμανε την Τυνησία, τη Σαουδική Αραβία καθώς και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.[116][117][118] Η Τυνησία έχει δικαίωμα να συμμετάσχει στον διαγωνισμό αλλά δεν το έχει κάνει εξαιτίας νόμων που απαγορεύουν την προώθηση ισραηλινού περιεχομένου, ενώ οι αραβικές χώρες του Περσικού κόλπου, δεν διαθέτουν τηλεοπτικό φορέα-ενεργός μέλος της EBU.
Ενεργά Μέλη της EBU
Ανδόρρα – Παρά το γεγονός ότι η χώρα δεν συμμετέχει τα τελευταία 10 χρόνια, τοπικά ΜΜΕ ανέφεραν πως η Ραδιοφωνία Τηλεόραση της Ανδόρρας (RTVA) ακόμα ενδιαφέρεται να επιστρέψει στον διαγωνισμό, αλλά η αδυναμία του Πριγκιπάτου για τη διεξαγωγή εθνικού τελικού σε συνδυασμό με το κόστος αποθάρρυναν την RTVA από το να συμμετέχει. Για να μπορεί η RTVA να επιστρέψει θα πρέπει να λάβει χρηματοδότηση από την κυβέρνηση της Ανδόρρας.[119] Στις 19 Μαΐου 2018, ανακοινώθηκε πως η Ανδόρρα δεν θα επιστρέψει το 2019.[120]
Βουλγαρία – Παρόλο που επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους για το 2019, η Βουλγαρική Εθνική Τηλεόραση (BNT) ανακοίνωσε στις 13 Οκτωβρίου 2018 ότι πολλά μέλη του φορέα που είχαν σχέση με τον διαγωνισμό έχουν μετακινηθεί σε άλλα project,[122] ενώ στις 15 Οκτωβρίου ανακοίνωσαν πως η χώρα θα αποχωρήσει λόγω οικονομικών δυσκολιών.[51]
Λουξεμβούργο – Στις 21 Ιουλίου 2018, ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός του Λουξεμβούργου RTL Télé Lëtzebuerg (RTL) ανακοίνωσε ότι η χώρα δεν θα επιστρέψει στον διαγωνισμό. Η χώρα συμμετείχε τελευταία φορά το 1993.[123]
Μονακό – Στις 17 Αυγούστου 2018, ο τηλεοπτικός φορέας του κρατιδίου, Télé Monte-Carlo (TMC), ανακοίνωσε πως το Μονακό δεν θα επιστρέψει το 2019. Το κρατίδιο συμμετείχε τελευταία φορά το 2006.[124]
Ουκρανία – Στις 27 Φεβρουαρίου 2019, ο UA:PBC ανακοίνωσε την αποχώρηση της χώρας από τον διαγωνισμό.[3] Παρ' όλα αυτά, η χώρα θα μεταδώσει κανονικά τον διαγωνισμό.[125]
Σλοβακία – Στις 31 Μαΐου 2018, ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Σλοβακίας, Rozhlas a televízia Slovenska (RTVS) ανακοίνωσε πως η χώρα δεν θα επιστρέψει το 2019, λόγω οικονομικών δυσκολιών.[126]
Τουρκία – Αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός Binali Yıldırım δήλωσε σε μια συνέντευξη πως η χώρα δεν σκοπεύει να επιστρέψει στον διαγωνισμό,[127] στις 4 Αυγούστου 2018, ο İbrahim Eren, γενικός διευθυντής του τουρκικού φορέα Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu (TRT) ανέφερε πως αυτή τη στιγμή, ο TRT δεν σκοπεύει να επιστρέψει στον διαγωνισμό για διάφορους λόγους, μεταξύ αυτών και η νίκη της Conchita για την Αυστρία το 2014. Η χώρα συμμετείχε τελευταία φορά το 2012.[128][129]
Συνεργαζόμενα Μέλη της EBU
Καζακστάν – Στις 22 Δεκεμβρίου 2017, υποστηρίχθηκε ότι το Κανάλι 31 είχε ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις με την EBU, ώστε το Καζακστάν να μπορέσει να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην Eurovision το 2019.[130] Ωστόσο, στις 23 Δεκεμβρίου 2017, η EBU ανέφερε στο Esctoday ότι: "Το Κανάλι 31 έχει όντως εκφράσει το ενδιαφέρον του για να γίνει μέλος της EBU και να συμμετάσχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Ωστόσο, εφόσον το Κανάλι 31 βρίσκεται έξω από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Περιοχή και δεν είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν είναι δυνατό να γίνει ενεργό μέλος της EBU".[131][132] Στις 25 Ιουλίου 2018, ανακοινώθηκε ότι το Καζακστάν θα συμμετάσχει στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2018, κάτι που κάνει το ντεμπούτο το 2019 πιθανό.[133] Στις 30 Ιουλίου 2018, η EBU δήλωσε πως η απόφαση για τη συμμετοχή του Καζακστάν στη Junior Eurovision πάρθηκε από την Ομάδα Αναφοράς του διαγωνισμού, ενώ δεν σκοπεύουν να καλέσουν στον κύριο διαγωνισμό άλλα συνεργαζόμενα μέλη πέρα από την Αυστραλία.[134] Στις 22 Νοεμβρίου 2018, ο Jon Ola Sand δήλωσε σε μια συνέντευξη τύπου πως "πρέπει να συζητήσουμε το αν μπορούμε να προσκαλέσουμε το Καζακστάν, το οποίο είναι συνεργαζόμενο μέλος, να συμμετάσχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision, αλλά αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης στην EBU και ελπίζω να επιστρέψω σε αυτό το θέμα αργότερα."[135] Ωστόσο, λίγο μετά ξεκαθάρισε πως το Καζακστάν δεν θα συμμετέχει το 2019.[136]
Μη Μέλη της EBU
Κόσοβο – Σύμφωνα με τους κανονισμούς της EBU, η συμμετοχή του Κοσόβου στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2018 θα είχε γίνει δυνατή χάρη στο γεγονός ότι η Πορτογαλία αναγνωρίζει το Κόσοβο ως κράτος.[137] Η Ραδιοτηλεόραση του Κοσόβου (RTK) αποφάσισε να μην συμμετάσχει, ωστόσο μετέδωσε τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2018.[138] Ο γενικός διευθυντής του RTK, Mentor Shala δήλωσε πως επιμένουν για ένταξή τους στην EBU και ελπίζουν να συμμετάσχουν το 2019. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε συζητήσεις με την EBU.[139] Η EBU θα διοργανώσει ψηφοφορία σχετικά με την ένταξη του Κοσόβου στην Ένωση ως ενεργό μέλος τον Ιούνιο 2019 και επιτρέποντας πιθανώς την πρώτη συμμετοχή της χώρας το 2020.[140]
Λίχτενσταϊν – Στις 4 Νοεμβρίου 2017, ο 1 FL TV, εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Λίχτενσταϊν επιβεβαίωσε πως η χώρα σχεδιάζει να συμμετέχει το 2019 και ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διαδικασία αίτησης για να γίνει μέλος της EBU και ότι "αυτή η διαδικασία καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις".[141] Επιπλέον ανέφεραν την πρόθεσή τους να επιλέξουν τη συμμετοχή τους μέσω εθνικού τελικού υπό τη μορφή Liechtenstein Music Contest "ανοιχτού σε κάθε μουσικό είδος".[142] Ωστόσο, στις 20 Ιουλίου 2018, η EBU δήλωσε πως ο 1 FL TV δεν είχε κάνει αίτηση για να γίνει ενεργό μέλος.[143] Στις 26 Ιουλίου 2018, ο 1 FL TV επιβεβαίωσε πως το Λίχτενσταϊν δεν θα συμμετάσχει το 2019 λόγω του ξαφνικού θανάτου του κύριου σκηνοθέτη του σταθμού, Peter Kölbel.[144]
Ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί και σχολιαστές
Οι χώρες μπορούν να προσθέτουν σχολιασμό από σχολιαστές που εργάζονται επιτόπου ή εξ αποστάσεως στον τηλεοπτικό σταθμό. Οι σχολιαστές μπορούν να προσθέσουν πληροφορίες για τις συμμετοχές και την παροχή πληροφοριών ψηφοφορίας.
Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση παρείχε διεθνείς ζωντανές ροές τόσο των ημιτελικών όσο και του τελικού μέσω του επίσημου καναλιού της στο YouTube χωρίς σχολιασμό. Οι ζωντανές ροές αποκλείστηκαν γεωγραφικά στους θεατές στη Βολιβία, τον Καναδά, την Κόστα Ρίκα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, τον Ισημερινό, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα, τη Νικαράγουα, τον Παναμά, την Παραγουάη, την Ουρουγουάη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βενεζουέλα λόγω περιορισμών δικαιωμάτων. Μετά τις ζωντανές μεταδόσεις, και οι τρεις εκπομπές έγιναν διαθέσιμες για κάθε χώρα που αναφέρεται παραπάνω, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.[145][146][147]
Ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί και σχολιαστές στις συμμετέχουσες χώρες
Ο Tomer Levy, ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν και απόφοιτος του προγράμματος ηγεσίας Edmond de Rothschild, κατέληξε σε μια συμφωνία με το Δημόσιο Ραδιοτηλεοπτικό Φορέα του Ισραήλ (KAN) για τη δημιουργία τριών livestream ώστε ο διαγωνισμός να είναι προσβάσιμος σε όσους περισσότερους τηλεθεατές γίνεται.[236] Τα τρία livestream είναι διαθέσιμα στο κανάλι του KAN στο YouTube και στην ιστοσελίδα του φορέα κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης των δύο ημιτελικών και του τελικού. Τα τρία livestream απευθύνονται σε άτομα με προβλήματα ακοής, όρασης καθώς και άτομα με νοητικές αναπηρίες.[237]
Διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα
Το livestream το οποίο περιλαμβάνει παράλληλη διερμηνεία για κωφά και βαρήκοα άτομα, παρέχεται από την ομάδα "Sign Now", της οποία αρχηγός είναι ο Levy.[237][238] Για να κάνουν τον διαγωνισμό προσβάσιμο σε κωφά και βαρήκοα άτομα στο Ισραήλ, το live stream μεταδίδει τον διαγωνισμό με παράλληλη διερμηνεία στην Ισραηλινή Νοηματική γλώσσα.[239] Επιπλέον, ο διαγωνισμός μεταδίδεται στο κανάλι Kan Educational με εβραϊκούςυπότιτλους στους τίτλους των τραγουδιών και των interval act. Τα ίδια τα τραγούδια δεν διαθέτουν υπότιτλους λόγω της πολιτικής της EBU, αλλά μεταφράζονται στη νοηματική από τους διερμηνείς Lee Dan, Shirit Cohen-koka, Maor Ben Zeev, Ella Okhotin και Shiri Ofir, οι οποίοι είναι μέλη της ομάδας.[240][241]
Απλή γλώσσα
Το τρίτο livestream σχεδιάστηκε για τηλεθεατές με νοητικές αναπηρίες από τον KAN σε συνεργασία με τη Shira Yalon-Chamovitz, η οποία είναι επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου για την Προσβασιμότητα Ατόμων με Νοητική αναπηρία, τον Agudat Ami και το Κολέγιο Ono Academic.[93] Το livestream περιλαμβάνει την παράλληλη μετάφραση σε απλή γλώσσα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, η Yalon-Chamovitz εξήγησε τη διαδικασία, "Μεταφράζουμε σε πραγματικό χρόνο, σε απλή γλώσσα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μεταφράζουμε τα αγγλικά σε απλά και κατανοητά εβραϊκά."[237]
Προβλήματα όρασης
Το livestream για άτομα με προβλήματα όρασης δημιουργήθηκε από την Κεντρική Βιβλιοθήκη για Τυφλούς και Άτομα με Προβλήματα Όρασης. Κατά τη διάρκεια του livestream θα υπάρχει αναλυτική περιγραφή για οτιδήποτε συμβαίνει στο σόου.[237]
Περιστατικά
Κάλεσμα για μποϊκοτάρισμα του 64oυ διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision 2019. Συγκεκριμένα γινόταν με αφορμή την πραγματοποίηση του στο Τελ Αβίβ και στηριζόταν από υποστηρικτές της επίλυσης της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης και εν γένει αλληλέγγυους των Αράβων κατοίκων της Δυτικής όχθης και της Γάζας.
Θρησκευτικές απαιτήσεις
Στις 14 Μαΐου 2018 ο Yaakov Litzman, ηγέτης του ορθόδοξου κόμματος Agudat Yisrael και Υπουργός Υγείας του Ισραήλ, έστειλε μια επιστολή στον Υπουργό Τουρισμού, στον Υπουργό Επικοινωνιών και στον Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, με την οποία ανέφερε ότι ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision δεν καταπατούσε τους θρησκευτικούς νόμους: “Στο όνομα εκατοντάδων χιλιάδων Ιουδαίων πολιτών από όλους του πληθυσμούς και τις κοινότητες, για τους οποίους το Σάμπατ είναι μέσα στις καρδιές τους, σας ζητώ, ήδη από τόσο νωρίς, προτού ξεκινήσει η παραγωγή και οι υπόλοιπες λεπτομέρειες της διοργάνωσης, να είστε αυστηροί και να εγγυηθείτε ότι αυτό το γεγονός δεν θα βλάψει την ιερότητα του Σάμπατ αλλά και να εργάζεστε με κάθε τρόπο ώστε να αποτρέψετε τη βεβήλωση του Σάμπατ, όπως καθορίζει ο νόμος και το status quo”.[242] Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό θρησκευτικό νόμο, το Σάμπατ λαμβάνει χώρα πριν το ηλιοβασίλεμα την Παρασκευή το βράδυ μέχρι το βράδυ του Σαββάτου. Η μετάδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού το βράδυ του Σαββάτου, ο οποίος θα ξεκινήσει στις 22:00 τοπική ώρα, δεν τον επηρεάζει χρονικά. Ωστόσο, οι πρόβες την Παρασκευή το βράδυ και το απόγευμα του Σαββάτου θα μπορούσαν να παραβιάσουν το Σάμπατ. Παρόμοιες διαδηλώσεις είχαν πραγματοποιηθεί και στον Διαγωνισμό Τραγουδιού το 1999 που είχε φιλοξενηθεί ξανά στο Ισραήλ. Ο πρόεδρος της επιτροπής της EBU για τη Eurovision, Dr. Frank-Dieter Freiling, σημείωσε ότι ήταν ενημερωμένος για αυτές τις εντάσεις και ότι σχεδιάζει να βρει μια λύση μαζί με τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό του Ισραήλ.[243] Οι Shalva Band, οι οποίοι θα είναι interval act στον 2ο ημιτελικό, αποχώρησαν από τον εθνικό τελικό του Ισραήλ, λόγω ανησυχιών που είχαν ότι θα πρέπει να τραγουδήσουν κατά τη διάρκεια του Σάμπατ σε περίπτωση που νικήσουν τον εθνικό τελικό.[244]
Περιπτώσεις μποϊκοτάζ
Λόγω του ότι ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί στο Ισραήλ, και αρχικά υπήρχαν φήμες ότι θα γίνει στην Ιερουσαλήμ, αρκετοί υποστηρικτές του κινήματος Boycott, Divestment and Sanctions (BDS) κάλεσαν τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς να μποϊκοτάρουν τον διαγωνισμό εξαιτίας της πολιτικής της χώρας όσον αφορά τους Άραβες κατοίκους της Δυτικής Όχθης και της Γάζας.[245] Στους υποστηρικτές συμπεριλαμβάνονταν μέλη του αυστραλιανού Πράσινου κόμματος,[246] του Sinn Féin,[247] του Irish Alternative,[248] του Αριστερού Κόμματος Σουηδίας[249] καθώς και αρκετοί καλλιτέχνες όπως ο νικητής του 1994, Charlie McGettigan.[250] Ο ισλανδικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας RÚV πραγματοποίησε συνάντηση για να συζητήσει ένα πιθανό μποϊκοτάζ ως απάντηση σε μια διαδικτυακή συλλογή 23.000 υπογραφών,[251] αλλά τελικά ούτε ο RÚV ούτε κάποιος άλλος ραδιοτηλεοπτικός φορέας αποχώρησε από τον διαγωνισμό για μποϊκοτάζ.
Αρκετά περιστατικά υπήρξαν και σε εθνικούς τελικούς με μέλη του BDS να προκαλούν προβλήματα στη διεξαγωγή τους. Στον δεύτερο ημιτελικό του γαλλικού εθνικού τελικού, Destination Eurovision, μέλη του κινήματος ανέβηκαν παράνομα στη σκηνή κρατώντας πανό που υποστήριζαν το μποϊκοτάζ,[252] ενώ εθνικοί τελικοί σε Ισπανία,[253]Γερμανία,[254] και Δανία επίσης στοχοποιήθηκαν από διαδηλωτές έξω από τον χώρο διεξαγωγής οι οποίοι καλούσαν για μποϊκοτάζ.[254] Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση αργότερα έστειλε ειδικό μήνυμα στους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς σχετικά με προφυλάξεις που μπορούν να λάβουν για να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά.[255]
Στα τέλη Απριλίου 2019, πάνω από 100 διασημότητες, συμπεριλαμβανομένων των Stephen Fry και Sharon Osbourne υπέγραψαν μια κοινή δήλωση κατά του μποϊκοτάζ της Eurovision στο Ισραήλ.[256]
Αποχώρηση της Ουκρανίας
Κατά τη διάρκεια του εθνικού τελικού, ανακοινώθηκε πως ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας είχε το δικαίωμα να μην ακολουθήσει την απόφαση των κριτικών επιτροπών και του ουκρανικού κοινού. Μετά τη νίκης της Maruv, αναφέρθηκε πως ο φορέας είχε στείλει στους μάνατζέρ της ένα συμβόλαιο, το οποίο απαιτούσε από τη Maruv να ακυρώσει όλες τις προγραμματισμένες της συναυλίες στη Ρωσία ώστε να μπορέσει να εκπροσωπήσει την Ουκρανία. Της δόθηκαν, επίσης, 48 ώρες να υπογράψει το συμβόλαιο, αλλιώς θα επιλεγόταν άλλος καλλιτέχνης στη θέση της.[257] Την επόμενη ημέρα, η Maruv αποκάλυψε πως το συμβόλαιο της απαγόρευε να έχει λόγο για τη σκηνική της παρουσία στον διαγωνισμό και να συνομιλήσει με οποιονδήποτε δημοσιογράφο χωρίς την άδεια του ραδιοτηλεοπτικού φορέα, ενώ την υποχρέωνε να υπακούει σε οποιαδήποτε παράκληση του φορέα. Αργότερα, ο φορέας δημοσίευσε μια δήλωση η οποία εξηγούσε κάθε όρο του συμβολαίου.[258] Σε περίπτωση που υπέγραφε το συμβόλαιο και δεν τηρούσε κάποιον από τους όρους θα της επιβαλλόταν πρόστιμο 2 εκατομμυρίων γρίβνα (65.500€). Η Maruv δήλωσε, επίσης, πως ο φορέας δεν θα της έδινε καμία οικονομική αποζημίωση για τη συμμετοχή της στον διαγωνισμό και ούτε θα πλήρωνε για το ταξίδι στο Τελ Αβίβ.[259]
Στις 25 Φεβρουαρίου 2019, και η Maruv αλλά και ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας επιβεβαίωσαν πως η πρώτη δεν θα εκπροσωπήσει την Ουκρανία στο Ισραήλ λόγω αμφισβητήσεων με το συμβόλαιο και πως θα επιλεγόταν άλλος καλλιτέχνης.[260] Οι Freedom Jazz που κατέλαβαν τη δεύτερη θέση στον εθνικό τελικό ανακοίνωσαν στις 26 Φεβρουαρίου 2019, πως αρνήθηκαν την πρόσκληση του φορέα να εκπροσωπήσουν τη χώρα, ενώ την επόμενη ημέρα έκαναν το ίδιο και οι Kazka, οι οποίοι κατέλαβαν την τρίτη θέση.[261][262] Το περιστατικό έλαβε μεγάλες διαστάσεις καθώς υπήρξε κάλυψη από μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία συμπεριλαμβανομένων των The New York Times, The Washington Post, Billboard, The Daily Telegraph, The Independent, SBS World News, Irish Independent, Le Figaro, Cosmopolitan και ABC.[263] Στις 27 Φεβρουαρίου 2019, ανακοινώθηκε πως η Ουκρανία δεν θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό.[3]
Πώληση εισιτηρίων
Οι τιμές των εισιτηρίων για τον φετινό διαγωνισμό προκάλεσαν έντονη κριτική, τόσο εντός του Ισραήλ όσο και εκτός,[264] με τους The Times of Israel να κάνουν λόγο για "πιθανότατα την πιο ακριβή Eurovision".[265] Ορισμένοι από τους λόγους που οδήγησαν στην υψηλή τιμή των εισιτηρίων είναι το υψηλό κόστος ζωής στο Ισραήλ και το γεγονός ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν χρηματοδοτεί τον διαγωνισμό.[266][267] Επιπλέον, παρόλο που ο χώρος διεξαγωγής μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 10.000 άτομα, μόνο 7300 θέσεις έγιναν διαθέσιμες λόγω του μεγέθους της σκηνής, του τεχνικού εξοπλισμού και του εξοπλισμού ασφαλείας. Από αυτές τις 7300 θέσεις, 3.000 κρατήθηκαν για την EBU, αφήνοντας 4300 για τους θεατές.[268]
Στις 3 Μαρτίου 2019, η πώληση των εισιτηρίων σταμάτησε εξαιτίας ανωμαλιών που εντοπίστηκαν από την Επιτροπή Παρακολούθησης του ισραηλινού ραδιοτηλεοπτικού φορέα KAN. Ισραηλινά ΜΜΕ ανέφεραν πως γινόταν παράνομη επαναπώληση εισιτηρίων για 2,5 φορές την αρχική τους τιμή. Ο υπουργός δημόσιας ασφάλειας του Ισραήλ, Gilad Erdan, διέταξε να διεξαχθεί έρευνα.[269]
Στις 14 Μαρτίου 2019, ξανάρχισε η πώληση των εισιτηρίων. Σύμφωνα με τον KAN, έγινε ακύρωση 220 εισιτηρίων για το live show του τελικού τα οποία πουλήθηκαν παράνομα και τα οποία έγιναν διαθέσιμα ξανά για πώληση στο δεύτερο γύρο πώλησης εισιτηρίων.[270]
Τεχνικά προβλήματα
Κυβερνοεπίθεση κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού
Η Kan υπέστη κυβερνοεπίθεση από μια ομάδα χάκερ που επηρέασε την προσβασιμότητα των ζωντανών ροών του ραδιοτηλεοπτικού φορέα στον πρώτο ημιτελικό.[271] Οι χάκερ μπόρεσαν να δείξουν εν συντομία αντι-ισραηλινές δηλώσεις στις ροές όπως "Το Ισραήλ δεν είναι ασφαλές, θα δείτε" και "Κίνδυνος πυραυλικής επίθεσης, παρακαλώ καταφύγετε".[272] Το περιστατικό διερευνήθηκε τόσο από τον τηλεοπτικό σταθμό όσο και από την EBU. Η Kan εξέδωσε μια δήλωση σχετικά με το περιστατικό λέγοντας: "Το πρόβλημα επιλύθηκε γρήγορα και φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων ημιτελικών ένας ιστότοπος παραβιάστηκε εδώ για λίγα λεπτά και πιστεύουμε ότι τα μηνύματα δεν τα είδαν πολλά άτομα".[273]
Τεχνικά θέματα πρώτου ημιτελικού
Πολλοί ραδιοτηλεοπτικοί φορείς σε όλη την Ευρώπη ανέφεραν διάφορα ζητήματα κατά τη ζωντανή μετάδοση του πρώτου ημιτελικού.[274] Οι θεατές ανέφεραν απώλεια σχολίων από το Τελ Αβίβ στην Ολλανδία και τη Βόρεια Μακεδονία.[274] Ο πολωνικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, TVP, έπρεπε να αντικαταστήσει τον τακτικό σχολιαστή Άρτουρ Ορζέχ που βρισκόταν στο Τελ Αβίβ με ένα άλλο άτομο που είχε την έδρα του στη Βαρσοβία επειδή οι θεατές δεν μπορούσαν να ακούσουν τον Ορζέχ.[274] Η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχασαν ένα μέρος της παράστασης. Στο BBC Four, που μετέδωσε τους ημιτελικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, το πρόγραμμα κόπηκε καθώς άρχισε να παίζεται η ανακεφαλαίωση των προκριθέντων του πρώτου ημιτελικού και αντικαταστάθηκε από το μήνυμα "Λυπούμαστε για το διάλειμμα σε αυτό το πρόγραμμα, προσπαθούμε να διορθώσουμε το σφάλμα"[275] ενώ η γαλλική τηλεόραση France Télévisions αντιμετώπισε προβλήματα ήχου κατά τη διάρκεια των πορτογαλικών και βελγικών παραστάσεων.[274] Παρόμοια τεχνικά προβλήματα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 2011.
Ερμηνεία των Keiino στον τελικό των επιτροπών
Κατά τη διάρκεια της ερμηνείας της Νορβηγίας στον τελικό των επιτροπών, δύο τεχνικά ζητήματα προέκυψαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η οθόνη έγινε μαύρη ενώ οι Keiino ερμήνευαν το τραγούδι τους "Spirit in the Sky". Όταν η εικόνα επέστρεψε, ο χειριστής της κάμερας φαινόταν στην εικόνα. Η NRK διαμαρτυρήθηκε στην EBU και ζήτησε νέα διαδικασία, αλλά η EBU απέρριψε τις καταγγελίες.[276][277][278]
Θέματα ψηφοφορίας της κριτικής επιτροπής
Μετά την αποκάλυψη της αναλυτικής ψηφοφορίας της κριτικής επιτροπής, προέκυψε ότι τρεις κριτές φάνηκαν να ψήφισαν αντίστροφα στους ημιτελικούς τους. Στον πρώτο ημιτελικό, η Τσέχα κριτής Jitka Zelenková κατέταξε την Πορτογαλία ως την αγαπημένη της συμμετοχή, τη Σλοβενία ως το λιγότερο αγαπημένο της και κατέταξε την Εσθονία ως δέκατη τέταρτη στη λίστα της. Αυτό ήταν ακριβώς αντίθετο με τους άλλους Τσέχους ένορκους, οι οποίοι κατέταξαν τη Σλοβενία πρώτη και δύο που κατέταξαν την Πορτογαλία στην τελευταία. Στον τελικό, η κατάταξη της Zelenková άλλαξε σημαντικά, όπου ανέφερε την Εσθονία ως το τέταρτο αγαπημένο της και τη Σλοβενία ως το έκτο αγαπημένο της. Ούτε η Zelenková, ο τσεχικός τηλεοπτικός σταθμός Česká televize (ČT) ούτε η EBU είχαν επιβεβαιώσει ότι οι ψήφοι της στον ημιτελικό είχαν αντιστραφεί, αλλά αν αυτό διορθωνόταν, η Πολωνία θα είχε προκριθεί στον τελικό αντί για τη Λευκορωσία.[279]
Η Σουηδή κριτής Λίνα Χέντλουντ φάνηκε επίσης να ψήφισε αντίστροφα στον δεύτερο ημιτελικό. Κατέταξε την Ολλανδία και την Ελβετία ως τις αγαπημένες της συμμετοχές στον τελικό, αλλά τις κατέταξε ως τις δύο λιγότερο αγαπημένες συμμετοχές της στον ημιτελικό. Επιπλέον, η Χέντλουντ κατέταξε την Αυστρία την αγαπημένη της συμμετοχή στον ημιτελικό, γεγονός που οδήγησε την Αυστρία να λάβει οκτώ βαθμούς από τη Σουηδία. Ούτε η Χέντλουντ, ο σουηδικός τηλεοπτικός σταθμός Sveriges Television (SVT) ούτε η EBU είχαν σχολιάσει το περιστατικό.[280][281][282]
Ο δεύτερος ημιτελικός φάνηκε επίσης να είχε τον Ρώσο ένορκο Igor Gulyaev να ψηφίζει με αντίστροφη σειρά. Στον ημιτελικό, ο Gulyaev κατέταξε τη Δανία πρώτη και το Αζερμπαϊτζάν τελευταίο, αν και ανέτρεψε αυτές τις θέσεις στον τελικό. Κατέταξε επίσης την Αλβανία ως δεύτερη από το τέλος στον ημιτελικό, αλλά αντίστροφα ως το δεύτερο φαβορί του στον τελικό. Εάν οι ψήφοι του μαζί με της Χέντλουντ διορθώνονταν, δεν θα είχε καμία επίδραση στο αποτέλεσμα εκτός από μικρές διαφορές στον αριθμό των πόντων που έλαβε κάθε χώρα.[283][284]
Αυτή ήταν η δεύτερη χρονιά κατά την οποία ένας ένορκος υπέβαλε κατά λάθος τις ψήφους του αντίστροφα. Στο διαγωνισμό του 2016, η Δανή κριτική επιτροπή Hilda Heick κατέταξε αντίστροφα τις συμμετοχές, με αποτέλεσμα η Ουκρανία να λάβει 12 βαθμούς από τη Δανία αντί για την Αυστραλία.[280]
Πολιτικές διαδηλώσεις στον τελικό
Η διοργάνωση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision στο Ισραήλ αντιμετώπισε διαμαρτυρίες λόγω της συνεχιζόμενης ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, και όχι αποκλειστικά εκτός του χώρου.
Κατά τη διάρκεια της διαλειμματικής παράστασης της Μαντόνα στον τελικό όπου τραγούδησε τα "Like a Prayer" και "Future", η τραγουδίστρια σκηνοθέτησε έναν μονόλογο (μέρος του τραγουδιού της "Dark Ballet") σε εφεδρικούς χορευτές που φορούσαν μάσκες αερίου μεταξύ των δύο τραγουδιών, παραπέμποντας στο "[καταιγίδα] μέσα μας", λέγοντας "νομίζουν ότι δεν γνωρίζουμε τα εγκλήματά τους. Ξέρουμε, αλλά απλά δεν είμαστε έτοιμοι να δράσουμε". Αυτό ερμηνεύτηκε ως αναφορά στη σύγκρουση. Κατά τη διάρκεια του "Future", δύο χορευτές -ο ένας φορούσε μια Ισραηλινή σημαία, ο άλλος μια παλαιστινιακή σημαία στο πίσω μέρος των κοστουμιών τους- εθεάθησαν να κρατούν ο ένας τον άλλον ενώ ο καλεσμένος τραγουδιστής Quavo τραγούδησε τους στίχους: "Δεν έρχονται όλοι στο μέλλον, δεν είναι όλοι μαθαίνοντας από το παρελθόν". Η Μαντόνα δήλωσε αργότερα ότι η χρήση της ισραηλινής και της παλαιστινιακής σημαίας δεν ήταν μια διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης, αλλά μια έκκληση για ενότητα και ειρήνη.[285]
Ενώ λάμβαναν τους πόντους τους από τις τηλεψηφοφορίες, μέλη της ισλανδικής εισόδου Hatari εθεάθησαν να δείχνουν πανό που περιείχαν την παλαιστινιακή σημαία.[286][287][288] Υπήρχαν προηγουμένως ανησυχίες ότι η αυτοαποκαλούμενη αντικαπιταλιστική ομάδα θα χρησιμοποιούσε την απόδοσή της για να διαμαρτυρηθεί για την ισραηλινή κατοχή του παλαιστινιακού εδάφους, και το συγκρότημα είχε προηγουμένως λάβει προειδοποιήσεις από την EBU σχετικά με δηλώσεις που είχαν κάνει πριν από τον διαγωνισμό.[289][290] Μετά το περιστατικό με τη σημαία, η EBU δήλωσε ότι "οι συνέπειες αυτής της ενέργειας θα συζητηθούν από την Ομάδα Αναφοράς μετά τον Διαγωνισμό".[291] Οι Hatari ανακοίνωσαν στη συνέχεια μια συνεργασία με τον Παλαιστίνιο καλλιτέχνη Bashar Murad για το επόμενο σινγκλ τους.[292] Στο ισλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο RÚV επιβλήθηκε τελικά πρόστιμο 5.000 ευρώ για το περιστατικό.[293] Το περιστατικό διατηρήθηκε στην επίσημη επανάληψη του τελικού στο YouTube, αλλά τροποποιήθηκε στην επίσημη κυκλοφορία του DVD.[294][295]
Άλλα βραβεία
Εκτός από το τρόπαιο του κύριου νικητή, τα Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν και το Βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ διαγωνίστηκαν κατά τη διάρκεια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision 2019. Πριν από τον διαγωνισμό πραγματοποιήθηκε και η ψηφοφορία του OGAE, "Γενική Οργάνωση των Οπαδών της Eurovision".
Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν
Τα Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν, που διοργανώνονται από το 2002 από τον τότε επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Σουηδίας και εκπρόσωπο του 1992 Κρίστερ Μπιέρκμαν και τον νικητή του 1984 Ρίτσαρντ Χέρρεϊ, τιμάνε τραγούδια στον τελικό του διαγωνισμού.[296] Τα βραβεία χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Καλλιτεχνικό Βραβείο, Βραβείο Συνθετών και Βραβείο Τύπου.[297] Οι νικητές αποκαλύφθηκαν λίγο πριν τον τελικό της Eurovision στις 18 Μαΐου.
Ο OGAE (Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision) είναι ένας διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε το 1984 στη Savonlinna της Φινλανδίας από τον Jari-Pekka Koikkalainen.[298] Ο οργανισμός αποτελείται από ένα δίκτυο με πάνω από 40 fan club της Eurovision στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο και είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση, μη πολιτική και μη κερδοσκοπική οργάνωση.[299] Σε αυτό που έχει γίνει μια ετήσια παράδοση για τα fan club του OGAE, μια δημοσκόπηση είναι ενεργή πριν τη διεξαγωγή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision και επιτρέπει στα μέλη να ψηφίζουν τα αγαπημένα τους τραγούδια.
Το Βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ είναι ένα χιουμοριστικό βραβείο θαυμαστών που απονέμεται κάθε χρόνο στον καλλιτέχνη που φορούσε την πιο αξιοσημείωτη στολή. Απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1997, το βραβείο αρχικά ανέδειξε τους πιο κακοντυμένους καλλιτέχνες του διαγωνισμού, έως ότου αυτό το κριτήριο άλλαξε το 2019. Το βραβείο πήρε το όνομά του από την εκπρόσωπο του Βελγίου που ήρθε τελευταία στο διαγωνισμό του 1993, φορώντας το αυτοσχεδιασμένο φόρεμά της. Το βραβείο παρέδωσε η οπαδική ιστοσελίδα House of Eurovision από το 1997 έως το 2016 και παραδίδεται από την οπαδική ιστοσελίδα Songfestival.be από το 2017.
To Eurovision Song Contest: Tel Aviv 2019 είναι το επίσημο μουσικό album του διαγωνισμού από την EBU και δημοσιευμένο από τη Universal Music Group ψηφιακά στις 12 Απριλίου 2019 και σε φυσική μορφή στις 26 Απριλίου 2019.[301][302] Στο album περιλαμβάνονται όλα τα 41 τραγούδια που συμμετέχουν στον διαγωνισμό.
↑Το Netflix, μια υπερσύγχρονη υπηρεσία βίντεο κατά παραγγελία, υπέγραψε συμφωνία με την EBU τον Ιούλιο του 2019 που θα τους επέτρεπε να διανείμουν τον διαγωνισμό του 2019 στην υπηρεσία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[222] All three shows were made available on the platform from 22 July 2019 to May 2020 with no commentary.[223][224][225][226]
↑Η Omni Television μετέδωσε και τις τρεις εκπομπές με έξι ώρες καθυστέρηση χωρίς σχολιασμό.[228][229][230][231][232]
↑«Bojkotta Israel». Vänsterpartiet Malmö (στα Αγγλικά). 13 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2019.
.jpg)
.jpg)
