Σαράντα δύο χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό - μία λιγότερη από το ρεκόρ των σαράντα τριών το προηγούμενο έτος. Η Σλοβακία επέστρεψε στο διαγωνισμό για πρώτη φορά από το 1998, ενώ ο Άγιος Μαρίνος δεν συμμετείχε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η Λετονία και η Γεωργία ανακοίνωσαν αρχικά την πρόθεσή τους να μην συμμετάσχουν, αλλά αργότερα δήλωσε η EBU ότι πράγματι θα συμμετάσχουν και οι δύο χώρες.[2] Ωστόσο, η Γεωργία αποφάσισε αργότερα να αποσυρθεί αφού η EBU απέρριψε το επιλεγμένο τραγούδι τους ως παραβίαση των κανόνων του διαγωνισμού.
Νικήτρια αναδείχθηκε η Νορβηγία με το τραγούδι "Fairytale", ερμηνευμένο και γραμμένο από τον Αλεξάντερ Ρίμπακ. Αυτή ήταν η τρίτη νίκη της Νορβηγίας στο διαγωνισμό, μετά τις νίκες τους το 1985 και το 1995. Το τραγούδι έλαβε ένα ρεκόρ 387 βαθμών από ένα σύνολο 492 βαθμών, τότε το υψηλότερο συνολικό σκορ στην ιστορία του διαγωνισμού. Η Ισλανδία, το Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο ολοκλήρωσαν την πρώτη πεντάδα, αντίστοιχα, με την τελευταία να επιτυγχάνει την καλύτερη θέση από το 2002. Η δεύτερη θέση της Ισλανδίας ήταν η καλύτερη θέση της χώρας μετά από μία δεκαετία.
Μετά από κριτική για το σύστημα ψηφοφορίας το 2007, έγιναν αλλαγές στη διαδικασία ψηφοφορίας πριν από αυτόν τον διαγωνισμό, με την επανεισαγωγή μιας εθνικής κριτικής επιτροπής παράλληλα με την τηλεψηφοφορία, ενώ η μορφή των ημιτελικών παρέμεινε η ίδια.
Τοποθεσία
Ο διαγωνισμός διενεργήθηκε στη Ρωσία έπειτα από τη νίκη του Ντίμα Μπιλάν στον προηγούμενο διαγωνισμό, με το τραγούδι "Believe". Ο ίδιος ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, δήλωσε ότι ο διαγωνισμός θα διεξαγόταν στη Μόσχα.[3]
Προτάθηκε από το Channel One ότι ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στο Olimpiysky Arena της Μόσχας και αυτή η πρόταση αξιολογήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) και επιβεβαιώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2008.[3][4] Ο Γενικός Διευθυντής του χώρου, Βλαντιμίρ Τσουριλίν, αντέκρουσε τις φήμες για επείγουσα ανακατασκευή του κτιρίου, λέγοντας: "Δεν θα απαιτηθεί για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Τώρα μπορούμε να πάρουμε έως και 25 χιλιάδες θεατές."[5]
Μορφή
Τριάντα επτά χώρες συμμετείχαν σε έναν από τους δύο ημιτελικούς του διαγωνισμού, με τις χώρες των "Μεγάλων Τεσσάρων" (Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ισπανία) και τη διοργανώτρια χώρα να προκρίνονται αυτόματα στον τελικό.[2] Εκτός από αυτές που προκρίθηκαν, ο τελικός περιελάμβανε επίσης τις δέκα επιλεγμένες χώρες από κάθε ημιτελικό, κάνοντας συνολικά είκοσι πέντε συμμετέχοντες.
Μια συζήτηση για τις αλλαγές στη μορφή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision του 2009 πραγματοποιήθηκε σε μια συνάντηση της EBU στην Αθήνα της Ελλάδας τον Ιούνιο του 2008, όπου έγινε μια πρόταση που θα μπορούσε να είχε ως αποτέλεσμα οι "Μεγάλες Τέσσερις" να χάσουν την αυτόματη πρόκρισή τους στον τελικό του διαγωνισμού.[6] Ωστόσο, επιβεβαιώθηκε ότι οι "Μεγάλες Τέσσερις" θα συνεχίσουν να προκρίνονται αυτόματα στον τελικό στο διαγωνισμό του 2009.[7]
Γραφικός σχεδιασμός
Ο τηλεοπτικός σταθμός Channel One παρουσίασε το υπο-λογότυπο και το θέμα για το διαγωνισμό του 2009 στις 30 Ιανουαρίου 2009.[8] Το υπο-λογότυπο βασίζεται σε ένα "Fantasy Bird", το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλά χρώματα. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, το υπο-λογότυπο παρουσιάστηκε παράλληλα με το γενικό λογότυπο.[8] Το 2009 ήταν το πρώτο έτος από το 2001 χωρίς σύνθημα για το διαγωνισμό.
Η σκηνή σχεδιάστηκε από τον σκηνογράφο John Casey που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και βασίστηκε στο θέμα της σύγχρονης ρωσικής πρωτοπορίας. Ο Casey, ο οποίος είχε προηγουμένως σχεδιάσει τη σκηνή για το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 1997 στο Δουβλίνο, συμμετείχε επίσης σε ομάδες σχεδιασμού για τους διαγωνισμούς του 1994 και του 1995. Εξήγησε ότι "ακόμη και πριν [ο ίδιος] συνεργαστεί με τους Ρώσους στα βραβεία TEFI στη Μόσχα το 1998, εμπνεύστηκε και τέθηκε στην τέχνη από τη ρωσική περίοδο της Avant Garde, ειδικά την εποικοδομητική... Προσπάθησε να θέσει ένα θεατρικό σχέδιο για το διαγωνισμό που ενσωματώνει τη ρωσική πρωτοποριακή τέχνη σε ένα σύγχρονο σκηνικό, σχεδόν εξ ολοκλήρου αποτελούμενο από διαφορετικούς τύπους οθονών LED".[9] Ο Casey, εξήγησε ότι μαζί, τα διάφορα σχήματα LED αποτελούν το τελικό προϊόν. Επιπλέον, μεγάλα τμήματα της σκηνής μπορούν να κινηθούν, συμπεριλαμβανομένου του κυκλικού κεντρικού τμήματος των καμπυλωμένων οθονών LED, τα οποία μπορούν να μετακινηθούν για να ενεργήσουν καταλλήλως και να επιτρέψουν σε κάθε τραγούδι να έχει διαφορετική αίσθηση.
Καρτ-ποστάλ
Η μουσική που συνοδεύει τις κάρτες που χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή κάθε συμμετέχουσας χώρας γράφτηκε και δημιουργήθηκε από τον Βρετανό ηλεκτρονικό μουσικό Μάθιου Χέρμπερτ.[10]
Οι καρτ-ποστάλ άνοιξαν με τις λέξεις "Moskva 2009" (Москва 2009), ο μεταφρασμένος ρωσικός τρόπος για να πούμε "Μόσχα 2009". Συνεχίστηκε με την εμφάνιση της Μις Κόσμος 2008, της Ξένια Σουχίνοβα της Ρωσίας, και στη συνέχεια μια ομάδα από διάσημα κτίρια, μνημεία και τοπία από την αντίστοιχη χώρα, παρόμοια με τις τρισδιάστατες σελίδες ενός βιβλίου. Το κινούμενο σχέδιο προσομοιώνει ένα αναδυόμενο βιβλίο, με κάθε "στροφή σελίδας" να δείχνει διαφορετικά ορόσημα. Στη συνέχεια, Η Σουχίνοβα επανεμφανίστηκε φορώντας ένα καπέλο που περιλαμβάνει τα παραπάνω (καθώς και διαφορετικό χτένισμα και μακιγιάζ κάθε φορά) και ένα μπλουζάκι με τα χρώματα της σημαίας της χώρας. Στα δεξιά εμφανίστηκε το λογότυπο της ESC 2009 με το όνομα της χώρας. Το ρωσικό βίντεο είχε την ακριβή εμφάνιση της Σουχίνοβα που εμφανίζεται στο πρώτο μέρος κάθε βίντεο και δεν εμφανίστηκε διαφορετικό χτένισμα για τη ρωσική συμμετοχή.
Στη συνέχεια, στα δεξιά, εμφανίστηκε το λογότυπο του διαγωνισμού του 2009 με το όνομα και τη σημαία της χώρας. Τέλος εμφανίστηκε μια φράση σε μεταφρασμένη ρωσική λέξη και η αγγλική μετάφρασή της. Οι λέξεις που παρουσιάστηκαν ήταν οι ακόλουθες, οι οποίες παρατίθενται με αλφαβητική σειρά:
Φινλανδία – Na zdarovie! (На Здоровье!) - Γειά μας!
Κλήρωση κατανομής στους ημιτελικούς
Την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση για να αποφασιστεί ποιες χώρες θα εμφανιστούν είτε στον πρώτο είτε στο δεύτερο ημιτελικό. Οι συμμετέχουσες χώρες, εξαιρουμένων των αυτόματων φιναλίστ (Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία, Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο) χωρίστηκαν σε έξι δοχεία, με βάση τον τρόπο με τον οποίο ψήφισαν στο παρελθόν αυτές οι χώρες. Από αυτά τα δοχεία, οι μισοί (ή όσο το δυνατόν πλησιέστεροι στο μισό) διαγωνίστηκαν στον πρώτο ημιτελικό στις 10 Μαΐου 2009. Οι άλλοι μισοί σε αυτό το συγκεκριμένο δοχείο αγωνίστηκαν στον δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαΐου 2009.[11][12][13] Η κλήρωση για την τρέχουσα σειρά εμφάνισης των ημιτελικών, των τελικών και της σειράς ψηφοφορίας, πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009.[2]\
Σε απάντηση στις συνεχιζόμενες καταγγελίες ορισμένων ραδιοτηλεοπτικών φορέων σχετικά με την "πολιτική", "γειτονική" και "της διασποράς" ψηφοφορία, η EBU αξιολόγησε τη διαδικασία ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε στον διαγωνισμό, με τη δυνατότητα αλλαγής στο σύστημα ψηφοφορίας για το 2009. Οι διοργανωτές του διαγωνισμού έστειλαν ερωτηματολόγιο σχετικά με το σύστημα ψηφοφορίας στους συμμετέχοντες ραδιοτηλεοπτικούς φορείς, και μια ομάδα αναφοράς ενσωμάτωσε τις απαντήσεις στις προτάσεις τους για τη μορφή του επόμενου έτους.[14] Η Telewizja Polska (TVP), ο Πολωνός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός, πρότεινε να εισαχθεί μια διεθνής κριτική επιτροπή (παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιήθηκε στο Διαγωνισμό Χορού της Eurovision 2008) στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision για να μειωθεί ο αντίκτυπος της "γειτονικής" ψηφοφορίας και να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην καλλιτεχνική αξία του τραγουδιού.[15] Μια κριτική επιτροπή θα οδηγούσε σε λιγότερο "πολιτική" και "της διασποράς" ψήφο, καθώς τα μέλη της κριτικής επιτροπής, με εντολή να είναι εμπειρογνώμονες της μουσικής βιομηχανίας, θα έχουν επίσης λόγο εκτός από τα "τυχαία μέλη του κοινού".[16]
Αποφασίστηκε ότι για τον τελικό του διαγωνισμού, οι ψήφοι κάθε χώρας θα αποφασίζονταν με συνδυασμό 50% αποτελεσμάτων τηλεψηφοφορίας και 50% εθνικής κριτικής επιτροπής.[17] Η μέθοδος επιλογής των ημιτελικών παρέμεινε η ίδια ως επί το πλείστον, με εννέα χώρες, αντί για τις δέκα όπως τα προηγούμενα χρόνια, να προκρίνονται από κάθε ημιτελικό βάσει των αποτελεσμάτων της τηλεψηφοφορίας.[18][19] Για τον δέκατο φιναλίστ από κάθε ημιτελικό, επιλέχθηκε για τον τελικό η χώρα με την υψηλότερη θέση στον εφεδρικό πίνακα των επιτροπών που δεν είχε ήδη προκριθεί.[17] Στον τελικό, κάθε χώρα συνδύασε τους πόντους 1 με 7, 8, 10, 12 από την τηλεψηφοφορία με τους πόντους 1 με 7, 8, 10, 12 από τγν επιτροπή για να δημιουργήσει την "εθνική κάρτα αποτελεσμάτων". Η χώρα με τους περισσότερους πόντους έλαβε 12 βαθμούς, η δεύτερη θέση έλαβε 10 βαθμούς, η τρίτη θέση έλαβε 8 βαθμούς και ούτω καθεξής μέχρι τον 1 βαθμό. Εάν προκύψει ισοπαλία, το τραγούδι με την υψηλότερη θέση στην τηλεψηφοφορία είχε το πλεονέκτημα και την υψηλότερη τιμή πόντων.[17] Οι εθνικές επιτροπές καταργήθηκαν αρχικά από το διαγωνισμό που ξεκίνησε το 1997, με την τηλεψηφοφορία να είναι υποχρεωτική για σχεδόν όλους τους συμμετέχοντες από το 2003.
Ο Edgar Böhm, διευθυντής ψυχαγωγίας του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα της Αυστρίας, Österreichischer Rundfunk (ORF), δήλωσε ότι η μορφή του 2008 με δύο ημιτελικούς "εξακολουθεί να περιλαμβάνει ένα μείγμα χωρών που θα ευνοηθούν πολιτικά στη διαδικασία ψηφοφορίας" και "αυτό, εκτός εάν μια σαφής οδηγία για το πώς διοργανώνονται οι ημιτελικοί από την EBU, η Αυστρία δεν θα λάβει μέρος στη Μόσχα το 2009".[20][21] Παρά την ένταξη της κριτικής επιτροπής στον τελικό, η Αυστρία δεν επέστρεψε στο διαγωνισμό το 2009.[22]
Κριτικές επιτροπές
"Σε καθεμία από τις 42 συμμετέχουσες χώρες, μια κριτική επιτροπή πέντε επαγγελματιών της μουσικής βιομηχανίας (συμπεριλαμβανομένου ενός προέδρου της επιτροπής) θα κρίνει τις συμμετοχές που θα λάβουν μέρος στον Τελικό. Η απόφασή τους θα βασιστεί στην δεύτερη γενική πρόβα. Τα ονόματα των μελών της κριτικής επιτροπής πρέπει να αποκαλυφθούν από τους αντίστοιχους συμμετέχοντες ραδιοτηλεοπτικούς φορείς πριν ή κατά τη διάρκεια του Τελικού.
Κάθε κριτής-μέλος της κάθε εθνικής κριτικής επιτροπής θα κατατάξει τα δέκα αγαπημένα του τραγούδια και θα δώσει πόντους από 1 έως 8, 10 και 12 πόντους. Ο πρόεδρος θα εκχωρήσει 12 πόντους στο τραγούδι έχοντας λάβει τον υψηλότερο αριθμό ψήφων από όλα τα μέλη της κριτικής επιτροπής, 10 πόντους στο τραγούδι που έλαβε τον δεύτερο υψηλότερο αριθμό ψήφων, 8 πόντους στο τραγούδι έχοντας λάβει τον τρίτο υψηλότερο αριθμό ψήφων, 7 πόντους στο επόμενο, και ούτω καθεξής μέχρι τον 1 πόντο για το τραγούδι που έλαβε τον δέκατο υψηλότερο αριθμό ψήφων από όλα τα μέλη της επιτροπής. Σε περίπτωση ισοπαλίας για οποιαδήποτε από τις παραπάνω θέσεις, η σειρά των τραγουδιών της ισοπαλίας θα επιβεβαιωθεί με ψήφο δια ανατάσεως της χειρός από τα μέλη της επιτροπής (δεν επιτρέπονται αποχές).
Η κριτική επιτροπή πρέπει να αποτελείται από μια ποικιλία μελών από άποψη ηλικίας, φύλου και ιστορικού. Όλα τα μέλη της επιτροπής πρέπει να είναι πολίτες της χώρας που εκπροσωπούν.
Κανένα από τα μέλη της κριτικής επιτροπής δεν πρέπει να συνδεθεί με κάποιο από τα τραγούδια/καλλιτέχνες που συμμετέχουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορούν να ψηφίσουν ανεξάρτητα. Οι συμμετέχοντες ραδιοτηλεοπτικοί φορείς πρέπει να στείλουν επιστολή συμμόρφωσης με τις οδηγίες ψηφοφορίας μαζί με υπογεγραμμένες δηλώσεις από κάθε μέλος της κριτικής επιτροπής στην οποία θα δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ανεξάρτητα. Η ψηφοφορία της επιτροπής θα παρακολουθείται από ανεξάρτητο συμβολαιογράφο και ελεγκτή σε κάθε χώρα". - Αποσπάσματα από το Eurovision.tv.[23]
Προβλήματα
Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν
Στον διαγωνισμό αυτό εμφανίστηκαν αρκετά προβλήματα, με σημαντικότερα τα παράπονα της αντιπροσωπείας του Αζερμπαϊτζάν ότι στην εισαγωγική κάρτα που άνοιξε το τραγούδι της συμμετοχής της Αρμενίας στον πρώτο ημιτελικό, προβλήθηκε μια απεικόνιση του μνημείου Είμαστε τα Βουνά μας, το οποίο βρίσκεται στη μη αναγνωρισμένη δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θεωρούμενηde jure τμήμα του Αζερμπαϊτζάν.[24] Ως αποτέλεσμα της καταγγελίας, αφαιρέθηκε από τον τελικό το σχετικό πλάνο του βίντεο (καρτ ποστάλ).[25] Ωστόσο, η Αρμενία ανταπάντησε με την εκφώνηση των βαθμών, όταν παρουσίασε το μνημείο σε οθόνη στο φόντο, κατά την παρουσίαση της βαθμολογίας, ενώ η παρουσιάστρια Σιρούσο διάβασε τα αποτελέσματα από έναν πίνακα που ήταν διακοσμημένος με μία φωτογραφία του αμφιλεγόμενου μνημείου.[25]
Επίσης, υπήρξαν καταγγελίες ότι δεν εμφανίστηκε κανένας τηλεφωνικός αριθμός για το κοινό όταν παίχτηκε ξανά η συμμετοχή της Αρμενίας στη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης από το Αζερμπαϊτζάν.,[24] Οι καταγγελίες απορρίφθηκαν από Αζέρους αντιπροσώπους.[26] Ωστόσο, η συνακόλουθη έρευνα της EBU βρήκε ότι ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Αζερμπαϊτζάν, η Ictimai TV, είχε θαμπώσει τον αριθμό για το τραγούδι της Αρμενίας και είχε αλλάξει το τηλεοπτικό σήμα όταν οι διαγωνιζόμενοι της Αρμενίας ερμήνευαν επί σκηνής. Η EBU επέβαλε πρόστιμο στην Ictimai TV και φέρεται να απείλησε τη χώρα με τρίχρονο αποκλεισμό σε περίπτωση που δεν θα σεβόταν ξανά τους κανονισμούς.[27]
Γεωργία: "We Don't Wanna Put In"
Η Γεωργία αρχικά είχε δηλώσει ότι θα πάρει μέρος και μάλιστα είχε κληρωθεί να διαγωνιστεί στον Α' ημιτελικό, όμως αποκλείστηκε, καθώς το τραγούδι της θεωρήθηκε προσβλητικό για τον πρωθυπουργό της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν.[28]
Προβλήματα παρουσιάστηκαν επίσης με την καθυστέρηση στη μετάδοση του διαγωνισμού από την ισπανική τηλεόραση, με αποτέλεσμα η Ισπανία αν απειληθεί με κυρώσεις από την EBU.[29] Η συμμετοχή της Ισπανίας τερμάτισε στην τελευταία θέση.[30]
Διαμαρτυρίες των LGBT
Ο Ρώσος ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, Νικολάι Αλεξέιφ, χρησιμοποίησε την παρουσία του Διαγωνισμού στη Ρωσία ως πλατφόρμα για την προώθηση της θέσης της χώρας σχετικά με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων, αντιπαραθέτοντας την άποψη του δημάρχου της Μόσχας, Γιούρι Λουζκόφ, ότι η ομοφυλοφιλία είναι σατανική.[31] Ο Νικολάι Αλεξέιφ ανακοίνωσε ότι η έκδοση του Pride της Μόσχας το 2009, η ετήσια παρέλαση της γκέι υπερηφάνειας της πόλης, θα συμπέσει με τους τελικούς στις 16 Μαΐου, μια μέρα πριν από τη Διεθνή Ημέρα κατά της Ομοφοβίας. Η παρέλαση μετονομάστηκε επίσης "Slavic Pride", για την προώθηση των δικαιωμάτων και του πολιτισμού των ομοφυλόφιλων σε ολόκληρη την περιοχή των Σλάβων της Ευρώπης.[32] Η παρέλαση αρνήθηκε την έγκριση από αξιωματούχους της Μόσχας με την αιτιολογία ότι θα "καταστρέψει τα ηθικά στην κοινωνία"[33] και εκδόθηκαν δηλώσεις που δηλώνουν ότι οι διαδηλωτές θα αντιμετωπίζονται "σκληρά",[34] και ότι "σκληρά μέτρα" θα αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε συμμετέχει στην παρέλαση.[35]
Το ράλι διασπάστηκε από την αστυνομία της Μόσχας και συνελήφθησαν 20 διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένου του Νικολάι Αλεξέιφ[33] και του υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Πίτερ Τάτσελ, ο οποίος αναφώνησε ότι "αυτό δείχνει ότι ο ρωσικός λαός δεν είναι ελεύθερος" καθώς απομακρύνθηκε από την αστυνομία.[36] Η εκπρόσωπος της Σουηδίας, Μαλένα Έρνμαν, υποστήριξε την αιτία λέγοντας ότι δεν είναι η ίδια η ομοφυλόφιλη, αλλά θα ήταν υπερήφανη που θα αποκαλούσε γκέι τον εαυτό της για να υποστηρίξει τους θαυμαστές της, δηλώνοντας ότι ήταν λυπημένη που η κυβέρνηση της Μόσχας δεν θα επέτρεπε να συμβεί ένα "αφιέρωμα στην αγάπη".[37] Ο νικητής του διαγωνισμού, Αλεξάντερ Ρίμπακ της Νορβηγίας, αναφέρθηκε επίσης στη διαμάχη σε μια συνέντευξη όταν χαρακτήρισε τον ίδιο τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision".[38]
Η ολλανδική ομάδα De Toppers έκανε ειδήσεις από το μέλος Γκόρντον που απειλεί να μποϊκοτάρει τον τελικό της Eurovision 2009 εάν η παρέλαση των ομοφυλόφιλων χτυπηθεί βίαια. Ωστόσο, η αποτυχία της ομάδας να προκριθεί στον τελικό άφησε αυτήν την απειλή περιττή.
Συμμετέχουσες χώρες
Χώρες που συμμετέχουν στον 1ο ημιτελικό
Χώρες που συμμετέχουν στον 2ο ημιτελικό
Χώρες που ψηφίζουν στον 1ο ημιτελικό
Χώρες που ψηφίζουν στον 2ο ημιτελικό
Μετά την κυκλοφορία της λίστας των τελικών συμμετεχόντων από την EBU, 42 χώρες επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό του 2009, συμπεριλαμβανομένης της Σλοβακίας, η οποία επέστρεψε στον διαγωνισμό μετά από 11 χρόνια.[2][39] Η Γεωργία ανακοίνωσε αρχικά ότι δεν θα συμμετείχε στο διαγωνισμό λόγω του Ρωσο-Γεωργιανού Πολέμου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις εξωτερικές πολιτικές της Ρωσίας,[40][41][42] αλλά αργότερα αποφάσισε να επιστρέψει στο διαγωνισμό, εμπνευσμένη από τη νίκη της στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2008, καθώς και από τους 12 βαθμούς της Ρωσίας στον ίδιο διαγωνισμό.[43][44] Η χώρα αποχώρησε τελικά από το διαγωνισμό λόγω της συμμετοχής της που θεωρείται ότι περιέχει πολιτικές αναφορές, συμπεριλαμβανομένου στον τίτλο-τρικ για τα λόγια του επωνύμου του πρωθυπουργού της Ρωσίας.[45]
Υπήρξαν φήμες γύρω από τη συμμετοχή και την επιστροφή του Αγίου Μαρίνου και του Μονακό. Ο Télé Monte Carlo (TMC), ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός του Μονακό, επιβεβαίωσε ότι έγιναν συνομιλίες με την EBU για την επιστροφή του κρατιδίου στο διαγωνισμό του 2009.[46] Ταυτόχρονα, εξαπλώθηκαν φήμες ότι ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός του Αγίου Μαρίνου, Radiotelevisione della Repubblica di San Marino (SMRTV), δεν θα συμμετείχε στο διαγωνισμό λόγω κακής συμμετοχής στο διαγωνισμό του 2008.[47] Στο τέλος, αφού επιβεβαίωσε αρχικά την πρόθεσή του να συμμετάσχουν στη Μόσχα, το SMRTV αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εκδήλωση λόγω οικονομικών δυσκολιών που εμπόδισαν τη δεύτερη είσοδο.[48][49]
Ο Αλεξάντερ Ρίμπακ, μετά τη νίκη του στον τελικό.
Ο Λετονικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός, Latvijas Televīzija (LTV), φέρεται να αποχώρησε από το διαγωνισμό του 2009 στις 17 Δεκεμβρίου 2008, τρεις ημέρες μετά την τελική προθεσμία συμμετοχής. Αυτό προέκυψε λόγω περικοπών προϋπολογισμού άνω των 2 εκατομμυρίων λατί (2,8 εκατομμύρια ευρώ) από τον προϋπολογισμό του LTV, εμποδίζοντας την ικανότητά τους να πληρώσουν το τέλος συμμετοχής.[50] Η LTV επιβεβαίωσε ότι είχαν ενημερώσει την EBU για την πρόθεσή τους να αποσυρθούν με βάση αποκλειστικά οικονομικές δυσκολίες. Στη συνέχεια, το LTV ξεκίνησε συζητήσεις με την EBU σε μια προσπάθεια να βρει μια λύση που θα διατηρούσε τη χώρα στον Διαγωνισμό.[51][52] Στις 20 Δεκεμβρίου 2008, το LTV ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από το διαγωνισμό και ότι τόσο η EBU όσο και το Channel One συμφώνησαν να μην επιβάλουν χρηματική ποινή για την καθυστερημένη απόσυρση του ραδιοτηλεοπτικού φορέα από το διαγωνισμό του 2009. Το LTV ανακοίνωσε επίσης την πρόθεσή της να συμμετάσχει στο διαγωνισμό του 2010.[53][54] Ωστόσο, στις 12 Ιανουαρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι η Λετονία θα συμμετείχε στο διαγωνισμό του 2009.[2] Κάθε χώρα επέλεξε τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό μέσω της διαδικασίας επιλογής της. Ορισμένες χώρες επέλεξαν τη συμμετοχή τους μέσω μιας εσωτερικής επιλογής, όπου το δίκτυο εκπροσώπησης επέλεξε τόσο το τραγούδι όσο και τον καλλιτέχνη, ενώ άλλες κράτησαν εθνικούς τελικούς όπου το κοινό επέλεξε το τραγούδι, τον καλλιτέχνη ή και τα δύο.
Αξιοσημείωτοι καλλιτέχνες που δεν προκρίθηκαν για το διαγωνισμό
Στο διαγωνισμό του 2009 επανήλθαν καλλιτέχνες, όπως η Κιάρα που εκπροσώπησε τη Μάλτα ξανά το 1998 και το 2005 και ο Σάκης Ρουβάς, ο οποίος εκπροσώπησε ξανά την Ελλάδα το 2004 και παρουσίασε το διαγωνισμό το 2006. Ο Φρίδρικ Ομάρ, μέλος του ντουέτου Euroband το 2008, ήταν μέλος της χορωδίας της συμμετοχής της Ισλανδίας. Τέλος, η Μαρτίνα Μάγιερλε, η οποία εκπροσώπησε τη Σλοβενία με τους Quartissimo, είχε συμεμτάσχει ξανά κάνοντας φωνητικά στις συμμετοχές της Κροατίας το 2003 και της Σλοβενίας το 2007.
Τριάντα επτά χώρες συμμετείχαν σε έναν από τους δύο ημιτελικούς του διαγωνισμού. Η σειρά των τραγουδιών που έλαβαν μέρος στον πρώτο ημιτελικό αποφασίστηκε με κλήρωση που έγινε στις 30 Ιανουαρίου 2009.[55] Ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για τα τραγούδια του δεύτερου ημιτελικού, με την κλήρωση να λαμβάνει χώρα στις 16 Μαρτίου 2009.[2] Εννέα και όχι δέκα χώρες, όπως τα προηγούμενα χρόνια, προκρίθηκαν στον τελικό.
Α' Ημιτελικός
Ο πρώτος ημιτελικός διεξήχθη στις 12 Μαΐου του 2009. Σε αυτόν ψήφισαν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία.[56] Πριν την αποχώρησή της, η Γεωργία είχε κληρωθεί να συμμετέχει σε αυτόν τον ημιτελικό.
Ο δεύτερος ημιτελικός διεξήχθη στις 14 Μαΐου 2009. Σε αυτόν ψήφισαν η Γαλλία και η Ρωσία.[56] Είχε οριστεί να ψηφίσει και η Ισπανία, όμως οι καθυστερήσεις στη μετάδοση του προγράμματος από τον TVE, είχαν ως αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να ψηφίσουν οι Ισπανοί τηλεθεατές και η βαθμολογία της Ισπανίας να γίνει μόνο από κριτική επιτροπή.[59]
oι 10 χώρες που προκρίθηκαν από το δεύτερο ημιτελικό.[2]
Ο τελικός διεξήχθη στις 16 Μαΐου του 2009 στις 23:00 Ώρα Μόσχας (19:00 Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα) και νικήτρια αναδείχθηκε η Νορβηγία. Έλαβαν βαθμούς από κάθε χώρα που ψήφιζε (η χαμηλότερη βαθμολογία ήταν 2 βαθμοί από τη Βουλγαρία) και ηγήθηκε της ψηφοφορίας από την αρχή έως το τέλος. Η Νορβηγία έλαβε επίσης τις 3 κορυφαίες βαθμολογίες (8, 10 ή 12 βαθμοί) από 35 χώρες.
Στο δεύτερο ημιτελικό, οι καθυστερήσεις της Ισπανίας και της Αλβανίας στη μετάδοση της εκπομπής σήμαινε ότι τα αποτελέσματά τους παρασχέθηκαν από τις εφεδρικές επιτροπές.
Voting procedure used:
100% Τηλεψηφοφορία
100% Επιτροπές
Αποτελέσματα τηλεψηφοφορίας
Συνολικά
Κροατία
Ιρλανδία
Λετονία
Σερβία
Πολωνία
Νορβηγία
Κύπρος
Σλοβακία
Δανία
Σλοβενία
Ουγγαρία
Αζερμπαϊτζάν
Ελλάδα
Λιθουανία
Μολδαβία
Αλβανία
Ουκρανία
Εσθονία
Ολλανδία
Γαλλία
Ρωσία
Ισπανία
Διαγωνιζόμενοι
Κροατία
33
12
2
10
1
3
1
1
3
Ιρλανδία
52
1
5
3
3
4
10
2
7
2
7
4
3
1
Λετονία
7
6
1
Σερβία
60
12
2
4
12
2
5
6
12
5
Πολωνία
43
10
3
3
3
1
1
3
1
6
6
2
4
Νορβηγία
201
8
8
10
8
10
8
10
12
8
10
12
8
12
10
8
10
12
12
3
10
12
Κύπρος
32
2
1
2
1
7
12
1
6
Σλοβακία
8
1
4
2
1
Δανία
69
2
7
3
1
12
3
5
3
2
2
5
5
8
7
4
Σλοβενία
14
7
5
2
Ουγγαρία
16
2
8
3
3
Αζερμπαϊτζάν
180
6
6
8
6
12
6
10
12
8
6
12
7
10
12
12
10
8
10
12
7
Ελλάδα
110
3
4
10
2
1
12
5
2
4
6
4
4
6
12
4
5
10
6
4
6
Λιθουανία
66
12
7
4
7
1
5
6
4
5
7
2
5
1
Μολδαβία
106
5
5
2
7
5
10
7
7
3
5
7
6
8
2
4
7
8
8
Αλβανία
73
10
6
5
4
6
7
4
5
10
5
3
1
5
2
Ουκρανία
80
3
6
1
7
6
6
8
10
3
2
8
3
7
10
Εσθονία
115
4
4
12
4
8
8
5
8
4
1
7
3
4
8
7
7
5
8
6
2
Ολλανδία
11
1
10
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια περίληψη όλων των 12 βαθμών του δεύτερου ημιτελικού:
Στον Τελικό, η ψηφοφορία με SMS voting ήταν η μόνη μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την παροχή των ψήφων του Ουγγρικού κοινού, λόγω τεχνικού προβλήματος στην τηλεψηφοφορία.
Η Νορβηγία, χρησιμοποίησε ως τελικά αποτελέσματα τις ψήφους της επιτροπής της, λόγω τεχνικού λάθους από τον τοπικό τηλεφωνικό φορέα, αφού κατέστησε άχρηστες τις τηλεψηφοφορίες και τα SMS.
Τα πλήρη αποτελέσματα επιτροπών/κοινού ανακοινώθηκαν από την EBU τον Ιούλιο του 2009.[64]
Το 2009 απονεμήθηκαν και τα βραβεία στη μνήμη του Μαρσέλ Μπεζανσόν.[65] Τα βραβεία διαιρούνται σε 3 κατηγορίες: Τύπου, Καλλιτεχνικό Βραβείο και Βραβείο Κοινού.[66]
Τα βραβεία του Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision (περισσότερο γνωστού ως OGAE) απονέμονται από διαφορετικά φαν κλαμπ ανά τον κόσμο. Παρακάτω παρατίθενται τα 5 πρώτα συνολικά αποτελέσματα.[67]
Η υστραλία μετέδωσε τον διαγωνισμό μέσω του Special Broadcasting Service (SBS) όπως και τα προηγούμενα χρόνια.[98] Τη χρονιά εκείνη, αντί να μεταδώσει τον σχολιασμό των παρουσιαστών του Ηνωμένου Βασιλείου, έστειλε τους δικούς του σχολιαστές, την Τζούλια Ζεμίρο και τον Σαμ Πανγκ.[99]
Με χρονική καθυστέρηση το κανάλι Österreichischer Rundfunk (ORF) μετέδωσε τους δύο ημιτελικούς και όλο τον τελικό αργά το βράδυ. Σχολιαστής ήταν ο ραδιοφωνικός σχολιαστής Benny Hörtnagl.[100][101]
Επιπρόσθετα, ο επίσημος δικτυακός τόπος του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision μετέδωσε ζωντανά χωρίς σχόλια το διαγωνισμό με τη μέθοδο Octoshape.[108]
↑Kuipers, Michael (19 Νοεμβρίου 2008). «Monaco back in Moscow?». ESCToday. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2008.
↑Konstantopoulos, Fotis (27 Νοεμβρίου 2008). «San Marino & Monaco out?». Oikotimes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2008.
↑«RTE so lonely after loss of Gerry - Marty». 20 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2010. He has been providing commentary for Irish viewers since 2000 and maintains great enthusiasm for the much lampooned contest.
.svg){kind=small}
