Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό. Όλες οι χώρες που συμμετείχαν στην έκδοση του 1965, συμμετείχαν επίσης φέτος.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Αυστρία με το τραγούδι "Merci, Chérie" του Ούντο Γιούργκενς (σε στίχους δικούς του και του Τόμας Χέρμπιγκερ), το οποίο ήταν στα γερμανικά.[1] Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Αυστρίας - και η τρίτη συνεχόμενη συμμετοχή του Ούντο Γιούργκενς - στο διαγωνισμό. Αυτό ήταν επίσης το πρώτο τραγούδι που κέρδισε στα Γερμανικά. Αυτός ο διαγωνισμός σημειώνεται επίσης για τα ιστορικά αποτελέσματα για πολλές χώρες. Η Αυστρία ήρθε πρώτη, η Σουηδία που ήρθε δεύτερη, η Νορβηγία που ήρθε τρίτη και το Βέλγιο που ήρθε τέταρτο, πέτυχαν τα καλύτερα αποτελέσματα μέχρι τότε, μερικά από τα οποία θα ισχύουν για αρκετές δεκαετίες. Αντίθετα, οι παραδοσιακές "υπερδυνάμεις" της Eurovision μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, πέτυχαν μέχρι στιγμής το χειρότερο αποτέλεσμα τους, με το ευρύ κοινό στις προαναφερθείσες χώρες να ανταποκρίνεται σε αυτά τα αποτελέσματα με κάποια ανησυχία.
Ο κανονισμός για το τραγούδι να εκτελείται αποκλειστικά σε μία από τις εθνικές γλώσσες μιας χώρας θεσμοθετήθηκε σε αυτόν το διαγωνισμό, πιθανόν εξαιτίας της συμμετοχής του Βασιλείου της Σουηδίας στο διαγωνισμό του 1965 με αγγλόγλωσσο τραγούδι.[2]
Τόπος
Η Βίλα Λουβινί, όπου διεξήχθη ο διαγωνισμός του 1966.
Κάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτικής επιτροπής, τα οποία έδωσαν τρεις ψήφους ανάμεσα σε ένα, δύο ή τρία αγαπημένα τραγούδια. Οι βαθμοί αθροίστηκαν και τα τραγούδια που κατατάχθηκαν στην πρώτη, δεύτερη και την τρίτη θέση έλαβαν 5, 3 και 1 ψήφους στη σειρά. Αν μόνο ένα τραγούδι συγκέντρωνε κάθε βαθμό από την κριτική επιτροπή, ελάμβανε και τους 9 πόντους. Αν επιλέγονταν μόνο δύο τραγούδια, τα άσματα θα έπαιρναν 6 και 3 βαθμούς στη σειρά.
Στη διάρκεια της διαδικασίας ψηφοφορίας, η παρουσιάστρια Ζοσιάν Σεν χαιρέτισε κατά λάθος το Ηνωμένο Βασίλειο λέγοντας "Good night, London" ("Καληνύχτα, Λονδίνο"). Στη συνέχεια όμως συνειδητοποίησε το λάθος της και είπε "Good evening, London" μετά τη φράση του εκπροσώπου βαθμολογίας Μάικλ Άσπελ, ο οποίος απάντησε λέγοντας "Good morning, Luxembourg".
Πρωτιές
Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που μαύρος καλλιτέχνης ανέβηκε στη σκηνή της Eurovision. Ήταν η Μίλι Σκοτ, η οποία εκπροσώπησε την Ολλανδία. Ήταν επίσης η πρώτη τραγουδίστρια που χρησιμοποίησε ένα φορητό μικρόφωνο. Αυτός ήταν ο τελευταίος διαγωνισμός με συμμετοχή της Δανίας, η οποία επέστρεψε το 1978, περισσότερο από μία δεκαετία αργότερα.[2]
Στον διαγωνισμό εκείνο για πρώτη φορά επίσης σε μία συμμετοχή η ερμηνεία του τραγουδιού δεν συνοδεύτηκε από ορχήστρα. Ήταν η συμμετοχή της Ιταλίας, με το τραγούδι "Dio, come ti amo" που τραγούδησε ο Ντομένικο Μοντούνιο, το οποίο είχε ενορχητρωθεί μετά την εκτέλεσή του στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, καταρρίπτοντας τον κανονισμό της EBU που όριζε ότι η ενορχήστρωση των τραγουδιών έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί αρκετά πριν την εκτέλεση. Παρότι οι ιστοσελίδες και το επίσημο πρόγραμμα αναφέρει στον κατάλογο των μαέστρων τον Άντζελο Τζακομάτσι, στην πραγματικότητα ο τελευταίος έπαιξε μόνο πιάνο για την ιταλική συμμετοχή.[3][4]
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, όλες οι χώρες που έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό του 1965 επέστρεψαν και στον αμέσως επόμενο διαγωνισμό. Δεν σημειώθηκαν επιστροφές, αποχωρήσεις ή νέες είσοδοι συμμετοχών από χώρες.[2]
Διευθυντές ορχηστρών
Παρακάτω αναφέρονται οι μαέστροι που ήταν αρμόδιοι για τη διεύθυνση της ορχήστρας ανά συμμετοχή.[5]
Για 3η φορά σημειώθηκε επιστροφή 2 καλλιτεχνών στον διαγωνισμό. Ήταν ο Ούντο Γιούργκενς για την Αυστρία, ο οποίος έλαβε μέρος και το 1964 και 1965, και ο Ντομένικο Μοντούνιο για την Ιταλία, ο οποίος ήταν συμμετέχων και στους διαγωνισμούς των ετών 1958 και 1959.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1965, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[2]
↑Roxburgh, Gordon (2012). Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s. UK: Telos. σελ. 410. ISBN978-1-84583-065-6.
↑Βιογραφία του Angelo Giacomazzi στο www.andtheconductoris.eu
↑Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 60. ISBN91-89136-29-2.
↑Deguelt, François (5 Μαρτίου 1966). 11ème Concours Eurovision de la Chanson 1966 [11th Eurovision Song Contest 1966] (Television production). Luxembourg: RTL, ORTF (commentary).
↑"Teddy Scholten geeft commentaar op het Eurovisie Songfestival", Limburgsch Dagblad, 25 Φεβρουαρίου 1966
.svg){kind=small}
