Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1978 ήταν η 23η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στις 22 Απριλίου 1978 στο Παρίσι της Γαλλίας. Το διαγωνισμό κέρδισε ο Izhar Cohen μαζί με το συγκρότημα Alphabeta που αντιπροσώπευαν το Ισραήλ με το τραγούδι "A-Ba-Ni-Bi". Παρόλο που "A-Ba-Ni-Bi" είναι ο σωστός τίτλος, η γαλλική τηλεόραση έγραψε κατά λάθος τον τίτλο του τραγουδιού ως "Ah-Bah-Nee-Bee". Οι παρουσιαστές ήταν οι Ντενίζ Φαμπρ και Λεόν Ζιτρόν, και αυτή ήταν η πρώτη φορά που περισσότεροι από ένας παρουσιαστές παρουσίασαν μια έκδοση του Διαγωνισμού και η πρώτη που είχε έναν άνδρα παρουσιαστή από το 1956. Επιπλέον, οι δύο παρουσιαστές χρησίμευσαν ως σχολιαστές για τη Γαλλική τηλεόραση. Συμμετείχαν είκοσι χώρες, ένα ρεκόρ τότε.
Η νικήτρια συμμετοχή ήταν ένα τραγούδι αγάπης που τραγουδούσε στο εβραϊκό ισοδύναμο του Ubbi dubbi (ο τίτλος είναι μια επέκταση της εβραϊκής λέξης ani אני, που σημαίνει "εγώ"). Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Ισραήλ στην Eurovision, καθώς ήταν και το πρώτο τραγούδι που κέρδισε σε μια από τις σημιτικές γλώσσες. Η νίκη προκάλεσε προβλήματα σε πολλά έθνη της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που παρακολουθούσαν τον διαγωνισμό, παρόλο που δεν συμμετείχαν. Σύμφωνα με τον συγγραφέα και τον πολιτικό σχολιαστή John Kennedy O'Connor στο βιβλίο του The Eurovision Song Contest: The Official History, όταν ήταν σαφές ότι το Ισραήλ κέρδισε κατά την ψηφοφορία, οι περισσότεροι από τους αραβικούς σταθμούς τερμάτισαν τη μετάδοση του διαγωνισμού. Η τηλεόραση της Ιορδανίας ολοκλήρωσε την εκπομπή με μια φωτογραφία από ένα σωρό νάρκισσους στην οθόνη,[2] αργότερα ανακοινώνοντας ότι η βελγική συμμετοχή (η οποία τερμάτισε δεύτερη) ήταν ο νικητής. Η τηλεόραση της ΕΣΣΔ για πρώτη φορά έδειξε διαγωνισμό, και μέχρι το 1988 μόνο παραστάσεις πολλών συμμετεχόντων, κάθε φορά με εξαίρεση εκπροσώπους του Ισραήλ.[3] Η Νορβηγία τερμάτισε τελευταία για πέμπτη φορά, και ήταν η πρώτη χώρα μετά το νέο σύστημα ψηφοφορίας του 1975 που κατάφερε να τερματίσει με μηδέν βαθμούς.
Ο διαγωνισμός έγινε στην πρωτεύουσα και στη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, το Παρίσι. Ο χώρος ήταν το Παλαί ντε Κονγκρέ που αποτελεί αίθουσα συναυλιών, αίθουσα διασκέψεων και συνεδρίων και εμπορικό κέντρο στο 17ο διαμέρισμα των Παρισίων. Κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Γκιγιόμ Γκιγιέ και εγκαινιάστηκε το 1974.
Μορφή
Οι καρτ-ποστάλ γυρίστηκαν ζωντανά, με τους καλλιτέχνες να φτάνουν στη σκηνή. Πήραν ένα διάδρομο, μετά ένα ασανσέρ. Φεύγοντας από τον ανελκυστήρα, τους υποδέχτηκαν οι προηγούμενοι συμμετέχοντες και στη συνέχεια έκαναν τις εισόδους τους στη σκηνή. Η κάμερα έκανε επίσης πολλές λήψεις του κοινού, ιδίως της Τζέιν Μπίρκιν και του Σερζ Γκέινσμπουργκ.
Ο Μπιόρν Σκιφς (Björn Skifs) ήταν δυσαρεστημένος με τον κανονισμό που υποχρέωνε κάθε χώρα να ερμηνεύει το τραγούδι στη δική της γλώσσα. Σκόπευε να τραγουδήσει στα αγγλικά, όμως άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να ξεχάσει όλους τους στίχους. Για τον λόγο αυτό τραγούδησε λίγους από τους πρώτους στίχους στα αλαμπουρνέζικα προτού βρει ξανά τα λόγια. Εκτός από τις 20 συμμετέχουσες χώρες, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε ζωντανά στη Γιουγκοσλαβία, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Ιορδανία, Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ντουμπάι, Χονγκ Κονγκ, Σοβιετική Ένωση και στην Ιαπωνία.
Συμμετέχουσες χώρες
Για πρώτη φορά αμφότερες η Ελλάδα και η Τουρκία έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό. Η Δανία επέστρεψε για πρώτη φορά από το 1966.
Το τραγούδι της ελληνικής συμμετοχής είχε το όνομα του πρόσφατα (1977) αποβιώσαντος Τσάρλι Τσάπλιν. Τον ίδιο τίτλο είχε και το τραγούδι των Peter, Sue and Marc που προκρίθηκαν στον γερμανικό εθνικό τελικό, όμως ήρθαν στην 3η θέση. Το τραγούδι του Μονακό έκανε επίσης αναφορά στον μεγάλο κωμικό, όχι όμως στο κύριο μέρος του.
Μαέστροι
Για κάθε ερμηνεία βρισκόταν στο πόντιουμ ένας διευθυντής ορχήστρας.
Πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες που επέστρεψαν στον διαγωνισμό του 1978. Η Ιρίν Σιρ είχε εκπροσωπήσει το Λουξεμβούργο το 1974 και τερμάτισε στην ίδια (4η) θέση. Ο Ζαν Βαλί επίσης επανήλθε, 8 χρόνια μετά τη συμμετοχή του με το Βέλγιο, το 1970, ενώ ο Νόρμπερτ Νιντερμέγιερ (Norbert Niedermeyer), ο οποίος ήταν εκπρόσωπος της Αυστρίας το 1972 ως μέλος του συγκροτήματος The Milestones, επανήλθε με το αυστριακό συγκρότημα Springtime.
Στον παρακάτω πίνακα παρατίθεται η σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες ανά χώρα στον διαγωνισμό του 1978 όπως και ο εκπρόσωπος βαθμών που ήταν αρμόδιος για την ανακοίνωση των ψήφων που έδινε η αντίστοιχη χώρα. Η κάθε χώρα είχε μία κριτική επιτροπή, η οποία μπορούσε να δώσει στα 10 καλύτερα τραγούδια 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 και 1 βαθμό.
Ο κάθε ραδιοτηλεοπτικός φορέας (με την εξαίρεση του Ισραήλ) έστειλε επίσης έναν σχολιαστή για τον διαγωνισμό, προκειμένου να τον καλύψει στην αντίστοιχη εθνική γλώσσα.
↑Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is.
↑«Eurovision 1978 Results: Voting & Points». eurovisionworld.com. Eurovision World. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016. In 1978 Jordan showed some flowers instead of the Israeli entry on their screening of the show. When Israel went on to win they pretended it was Belgium
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
