Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1983 ήταν η 28η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο της τότε Δυτικής Γερμανίας, στις 23 Απριλίου 1983. Παρουσιάστρια ήταν η Μαρλέν Σαρέλ. Η Κορίν Ερμές ήταν η νικήτρια αυτής της Eurovision με το τραγούδι "Si la vie est cadeau". Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη του Λουξεμβούργου στο διαγωνισμό που ισοδυναμούσε με το ρεκόρ που έθεσε η Γαλλία το 1977. Ήταν επίσης η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όπου η νικητήρια συμμετοχή ερμηνεύτηκε τελευταία τη νύχτα και η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην οποία το Ισραήλ κέρδισε τη 2η θέση. Για τρίτη συνεχή χρονιά, τουλάχιστον μία χώρα κατέληξε με μηδέν βαθμούς, και σε αυτήν την περίπτωση, τυχαία ήταν δύο χώρες, η Ισπανία και η Τουρκία, όπου καμία δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει έστω έναν βαθμό.
Το σετ εκείνη τη χρονιά ήταν μια αρκετά μικρή σκηνή σε σχήμα τόξου που περιβάλλει το τμήμα της ορχήστρας και ένα μεγάλο φόντο που μοιάζει με γιγάντιους ηλεκτρικούς θερμαντήρες, οι οποίοι ανάβουν σε διαφορετικές ακολουθίες και συνδυασμούς ανάλογα με τη φύση και τον ρυθμό των τραγουδιών. Ο διαγωνισμός του 1983 ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε στην Αυστραλία μέσω του καναλιού 0/28 (τώρα SBS Television) στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη. Ο διαγωνισμός στη συνέχεια έγινε ένα πολύ δημοφιλές σόου στην Αυστραλία, οδηγώντας στο ντεμπούτο της χώρας στον διαγωνισμό της 60ης επετείου το 2015. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό επειδή το RTÉ ήταν σε απεργία εκείνη την εποχή.[1]
Τοποθεσία
Rudi-Sedlmayer-Halle, Μόναχο – χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού του 1983.
Το Μόναχο είναι μια γερμανική πόλη και πρωτεύουσα του Βαυαρικού κράτους. Ως πρωτεύουσα, το Μόναχο στεγάζει το κοινοβούλιο και την κρατική κυβέρνηση. Το Rudi-Sedlmayer-Halle επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το διαγωνισμό. Αρχικά πήρε το όνομά του από τον πρόεδρο του κρατικού αθλητικού συλλόγου της Βαυαρίας. Η αίθουσα των 6.700 θέσεων άνοιξε το 1972 για να φιλοξενήσει εκδηλώσεις μπάσκετ για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972.
Ψηφοφορία
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απέδωσε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους στα δέκα τραγούδια τους.
Γλωσσικά προβλήματα
Λόγω της επιλογής της Σαρέλ να ανακοινώσει τους πόντους σε τρεις γλώσσες αντί για δύο, η ψηφοφορία διήρκησε για περίπου μία ώρα, εκτείνοντας τον διαγωνισμό της Eurovision για πάνω από τρείς ώρες για δεύτερη φορά μετά το 1979.[2] Επιπρόσθετα, η Σαρέλ έκανε 13 γλωσσικά λάθη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας,[2] κάποια αβλαβή, όπως τη λάθος προφορά της λέξης "βαθμοί" ανάμεσα στις τρεις γλώσσες, κάποια μεγαλύτερα, όπως, το παραλίγο δόσιμο βαθμών στη Σουηδία ("Schweden") αντί στην Ελβετία ("Schweiz").
Τα γλωσσικά προβλήματα συνέβησαν και κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων των διαγωνιζομένων, αφού η Σαρέλ παρουσίασε την Φινλανδή τραγουδίστρια Άμι Άσπελουντ ως "Άμι Άσπεσουντ", και όπως παρουσίασε τον Νορβηγό μουσικό διευθυντή Σίγουρτ Γιάνσεν ως "...Γιοχάνες...Σκόργκαν...",[3] όταν αναγκάστηκε να βρει τυχαία ένα όνομα εκείνη τη στιγμή αφού ξέχασε τον όνομα του μαέστρου.
Επιτυχία τραγουδιού
Η Όφρα Χάζα από το Ισραήλ, η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση, είχε μια διαρκή επιτυχία με το τραγούδι της "Hi" (חי) που έγινε επιτυχία στην Ευρώπη, ξεκινώντας την καριέρα της. Αυτή η χρονιά σηματοδότησε επίσης την πρώτη παράσταση της Σουηδέζας Καρόλα Χέγγκβιστ, η οποία κατέλαβε την τρίτη θέση, κέρδισε το διαγωνισμό το 1991 και εκπροσώπησε τη χώρα της ξανά το 2006 (ήρθε πέμπτη). Το τραγούδι της, "Främling", έγινε πολύ δημοφιλές στη Σουηδία και σε διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ολλανδία, το τραγούδι έφτασε στις πρώτες πέντε θέσεις στα τσαρτ, σε συνδυασμό με μια ολλανδική έκδοση ("Je ogen hebben geen geheimen") που ερμήνευσε η ίδια η Καρόλα. Η 4η θέση "Džuli", έγινε επίσης επιτυχία στην Ευρώπη. Ο τραγουδιστής Ντάνιελ κυκλοφόρησε μια αγγλική έκδοση ως "Julie".
Μηδέν βαθμοί
Τους μηδέν βαθμούς εκείνης της χρονιάς μοιράστηκαν η Ισπανία και η Τουρκία. Η Ρεμέδιος Αμάγια της Ισπανίας, παρουσίασε ένα τραγούδι που ήταν μια απόλυτη απόκλιση από τις ποπ γεύσεις και τη συμβατική αντίληψη της μελωδίας και της αρμονίας, καθώς ήταν ένα φλαμένκο, ένα στυλ που παραδοσιακά συνδέεται με τη διεθνή εικόνα της Ισπανίας. Επιπλέον, τραγούδησε το τραγούδι της χωρίς παπούτσια. Κάποια "ολέ" ακούστηκαν από το παρόν κοινό όταν τελείωσε την παράδοσή της. Η συμμετοχή της Τουρκίας, "Opera", ερμηνεύτηκε από τους Τσετίν Αλπ & the Short Waves, θα μπορούσε από την άλλη πλευρά να θεωρηθεί ότι ταιριάζει καλά με το πνεύμα της Eurovision εκείνης της εποχής. Παρ' όλα αυτά, η υπερβολική ερμηνεία του θέματος του τραγουδιού, καθώς και το γεγονός ότι οι στίχοι του τραγουδιού αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος της συχνά επαναλαμβανόμενης λέξης "όπερα" και ονόματα γνωστών οπερών και συνθετών, και τον Τσετίν να τραγουδάει "lay lay la", προκάλεσε εκτεταμένο χλευασμό του τραγουδιού, συμπεριλαμβανομένων των συνηθισμένων σαρδονικών λέξεων από τον σχολιαστή του BBC, Τέρι Γιόγκαν ("μια ωραία υποτιμημένη παράσταση").
Ενδιάμεση διαλειμματική πράξη
Το ενδιάμεσο διαλειμματικό σόου ήταν ένα νούμερο χορού πάνω σε ένα ποτ-πουρί γερμανικών τραγουδιών που είχαν γίνει διεθνώς διάσημα, συμπεριλαμβανομένων των "Strangers in the Night". Η παρουσιάστρια, Μαρλέν Σαρέλ, ήταν η κύρια χορεύτρια.
Μαέστροι
Οι εξής διευθυντές ορχήστρας συνόδευσαν τις ερμηνείες ανά χώρα:
Με έντονους χαρακτήρες ο μαέστρος της διοργανώτριας χώρας
Η κάθε χώρα ανακοίνωσε τη βαθμολογία τους με τη σειρά των τραγουδιών που ερμηνεύτηκαν. Ακολουθεί ένας κατάλογος με τους εκπροσώπους που ανακοίνωσαν τη βαθμολογία για κάθε χώρα αντίστοιχα.[21]
↑Roxburgh, Gordon (2017). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Three: The 1980's. UK: Telos Publishing. σελ. 166. ISBN978-1-84583-118-9.
↑«Cast in credits order». Eurovision Song Contest 1983. IMDb. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012.
.svg){kind=small}
