Η Κροατία συμμετείχε στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 29 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό του 1993. Η συμμετοχή τους έχει επιλεγεί από το 1993, με εξαίρεση το 2012 έως το 2018, στο φεστιβάλ ποπ Dora, μια εκδήλωση που διοργανώνεται από τον εθνικό δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα Κροατική Ραδιοτηλεόραση (HRT). Το καλύτερο αποτέλεσμα της Κροατίας στον διαγωνισμό είναι η δεύτερη θέση το 2024.
Από την εισαγωγή του ημιτελικού γύρου το 2004, η Κροατία δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό έξι φορές, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ετών διαδοχικά (2010–2013), πριν αποφασίσει να αποσυρθεί από το διαγωνισμό το 2014 και το 2015.[1][2] Η Κροατία επέστρεψε και προκρίθηκε για τον τελικό και το 2016 και το 2017, προτού αποτύχει και πάλι να φτάσει στον τελικό για τέσσερις συνεχόμενους διαγωνισμούς (2018–2022). Συνολικά, η Κροατία δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό στους 9 από τους τελευταίους 13 διαγωνισμούς στους οποίους συμμετείχε.
Ιστορικό
Δέκα εκπρόσωποι της Γιουγκοσλαβίας ήρθαν από την Κροατία το 1963, το 1968, το 1969, το 1971, το 1972, το 1986, το 1987, το 1988, το 1989 και το 1990. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν η πιο επιτυχημένη γιουγκοσλαβική δημοκρατία στο διαγωνισμό, έδωσε στη σοσιαλιστική δημοκρατία τη μοναδική νίκη με το τραγούδι "Rock Me", το οποίο τραγούδησαν οι Riva το 1989, που πραγματοποιήθηκε στη Λωζάνη. Ως αποτέλεσμα, ο διαγωνισμός του 1990 πραγματοποιήθηκε στο Ζάγκρεμπ.[3]
Μετά τη Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, ο εθνικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός σταθμός Κροατική Ραδιοτηλεόραση (HRT) είχε οργανώσει ένα φεστιβάλ για να επιλέξει έναν Κροάτη εκπρόσωπο για τον διαγωνισμό του 1992. Αν το HRT ήταν μέλος της EBU εγκαίρως για τον διαγωνισμό, η πρώτη Κροατική συμμετοχή στη Eurovision θα ήταν το συγκρότημα Magazin με το "Aleluja".[4]
Η πρώτη συμμετοχή της Κροατίας ως ανεξάρτητο κράτος ήταν το 1993 με το συγκρότημα Put, ερμηνεύοντας το "Don't Ever Cry", το οποίο, παρά τον αγγλικό τίτλο, ερμηνεύτηκε εν μέρει και στα κροατικά. Το τραγούδι ήρθε τρίτο στην εκδήλωση προεπιλογής Kvalifikacija za Millstreet, η οποία επέτρεψε τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό του 1993. Η καλύτερη θέση της Κροατίας μέχρι σήμερα ήταν με τη συμμετοχή του Baby Lasagna το 2024 με το "Rim Tim Tagi Dim" που κατέκτησε την δεύτερη θέση.
Μαζί με την Κύπρος, τη Μάλτα, τη Νορβηγία, την Πορτογαλία και τη Σουηδία, η Κροατία δεν υποβιβάστηκε ποτέ στη δεκαετία του 1990 και, σε αντίθεση με την Κύπρο, τη Νορβηγία και την Πορτογαλία, δεν υποβιβάστηκε ποτέ στις αρχές του 21ου αιώνα. Ο υποβιβασμός σήμαινε ότι η χώρα θα έπρεπε να μείνει εκτός του επόμενου αγώνα λόγω κακής θέσης.
Ο κροατικός ραδιοτηλεοπτικός σταθμός HRT ανακοίνωσε στις 19 Σεπτεμβρίου 2013 ότι δεν θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό του 2014, επικαλούμενος τις οικονομικές δυσκολίες, καθώς και μια σειρά από κακά αποτελέσματα μεταξύ 2010 και 2013 που επηρέασαν την απόφασή τους να κάνουν διάλειμμα ενός έτους. Η τελευταία φορά που η Κροατία προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό ήταν το 2009.[1] Η Κροατία δεν θα επέστρεφε στον διαγωνισμό του 2015,[2] και στις 5 Μαΐου 2015, το HRT ανακοίνωσε ότι δεν θα μεταδώσει ούτε τον διαγωνισμό του 2015.[5] Ήταν η πρώτη φορά από το 1992 για το HRT που δεν μεταδίδει τον διαγωνισμό.
Στις 26 Νοεμβρίου 2015, ανακοινώθηκε ότι η Κροατία θα επέστρεφε στον διαγωνισμό του 2016.[6] Αναφέρθηκε επίσης ότι η συμμετοχή θα ήταν πιθανώς ο νικητής της πρώτης σεζόν του The Voice – Najljepši glas Hrvatske.[7] Η Νίνα Κράλιτς κέρδισε το The Voice και επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Κροατία με το εσωτερικά επιλεγμένο τραγούδι "Lighthouse". Η συμμετοχή προκρίθηκε στον τελικό, καθιστώντας την την πρώτη φορά που η Κροατία έφτασε στον τελικό από το 2009. Μετά την επιτυχή επιστροφή το 2016, ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός σταθμός της Κροατίας HRT επιβεβαίωσε στις 17 Σεπτεμβρίου 2016 ότι θα συμμετείχαν επίσης το 2017.[8] Ο Ζακ Χούντεκ, ο προπονητής της Νίνα Κράλιτς στο The Voice, επιλέχθηκε εσωτερικά για να εκπροσωπήσει τη χώρα στις 17 Φεβρουαρίου 2017, ακριβώς πέντε μήνες αφότου επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή.[9]
Στις 30 Οκτωβρίου 2018, ανακοινώθηκε από το HRT ότι ο εθνικός τελικός, Dora, θα επέστρεφε το 2019, που παραδοσιακά λάμβανε χώρα στην Οπάτια, ένα διάσημο καλοκαιρινό θέρετρο.[10] Τον Μάρτιο του 2021, επιβεβαιώθηκε ότι το HRT και η Οπάτια είχαν υπογράψει τριετές συμβόλαιο σχετικά με τη διοργάνωση των HRT Music Days και της Dora, που σημαίνει ότι και οι δύο αυτές εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται στην πόλη ετησίως μέχρι το 2024.[11]
↑Η Ισπανία είχε αρχικά δώσει 12 βαθμούς στο Ισραήλ και 10 στη Νορβηγία. Μετά τη μετάδοση αναγγέλθηκε ότι ο ισπανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός κατέγραψε εσφαλμένα τις ψηφοφορίες και ότι η Γερμανία έπρεπε να έχει πάρει τους κορυφαίους βαθμούς - 12 βαθμούς - αντί να μην λάβει βαθμούς, όπως συνέβη. Το λάθος διορθώθηκε και η Γερμανία τέθηκε 7η, πάνω από τη Νορβηγία. Το Ισραήλ και η Νορβηγία έλαβαν δύο πόντους λιγότερα από ό, τι αρχικά και η Κροατία, η Μάλτα, η Πορτογαλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Κάτω Χώρες, το Βέλγιο, η Εσθονία και η Τουρκία έλαβαν ένα βαθμό λιγότερο από ότι δόθηκε κατά τη διάρκεια της εκπομπής.
↑Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς της Eurovision, οι πρώτες δέκα χώρες που δεν ήταν μέλη των Μεγάλων 4 από τον προηγούμενο διαγωνισμό μαζί με τις Μεγάλες Τέσσερις προκρίνονταν αυτόματα για τον τελικό της επόμενης χρονιάς χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχουν στα ημιτελικά. Για παράδειγμα, αν η Γερμανία και η Γαλλία τερμάτιζαν μέσα στις πρώτες δέκα θέσεις, οι χώρες που τερμάτισαν στην 11η και 12η θέση, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό της επόμενης χρονιάς, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες των πρώτων δέκα θέσεων.
↑Προκρίθηκε μέσω της εφεδρικής κριτικής επιτροπής.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
