Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1994 ήταν ο 39ος Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision και πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1994 στο Θέατρο Πόιντ στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Μέχρι το 2019, ήταν η τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός τον Απρίλιο. Οι παρουσιαστές ήταν οι Σίνθια Νι Εμχέρτσου και Τζέρι Ράιαν. Το ζευγάρι παρουσίασε όλη τη βραδιά στα Γαλλικά, στα Αγγλικά και στα Ιρλανδικά. Η Ιρλανδία κέρδισε το διαγωνισμό για τρίτη συνεχόμενη φορά, όταν οι Πωλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν ήταν οι νικητές με ένα τραγούδι γραμμένο από τον Μπρένταν Γκράχαμ, το "Rock 'n' Roll Kids". Αυτή ήταν η έκτη νίκη -ρεκόρ- για την Ιρλανδία, δίνοντάς της τον αριθμό ρεκόρ για νίκες στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, καθώς επίσης ήταν και τη δεύτερη φορά που η Ιρλανδία κέρδισε στην έδρα της. Ήταν επίσης η πρώτη φορά - και μέχρι σήμερα η μόνη φορά - που ο διαγωνισμός είχε κερδηθεί από την ίδια χώρα σε τρία συνεχόμενα χρόνια.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Eurovision, η ψηφοφορία έγινε μέσω δορυφόρου αντί μέσω τηλεφώνου και, ως αποτέλεσμα, οι θεατές μπορούσαν να δουν τους εκπροσώπους βαθμών στην οθόνη.[1]
Η ενδιάμεση διαλλειματική πράξη-παράσταση ήταν η πρώτη παράσταση του εντυπωσιακού ιρλανδικού χορού Riverdance, με τους Γιαν Μπάτλερ, Μάικλ Φλάτλεϊ.
Τοποθεσία
Θέατρο Πόιντ, Δουβλίνο – χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού του 1994.
Η Ιρλανδία φιλοξένησε τον διαγωνισμό για πέμπτη φορά αφού κέρδισε το διαγωνισμό του 1993 στο Μίλστριτ. Το Δουβλίνο επιλέχθηκε να είναι η διοργανώτρια πόλη, καθιστώντας την τέταρτη φορά που διοργανώθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Για πρώτη φορά, ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού ήταν το Θέατρο Πόιντ που βρίσκεται στο North Wall Quay του ποταμού Liffey, ανάμεσα στο Dublin Docklands.
Επισκόπηση διαγωνισμού
Ο διαγωνισμός ξεκίνησε με μια σύντομη ταινία με αστέρια που επιπλέουν στο νερό, πυροτεχνήματα και καρικατούρες να χορεύουν γύρω τριγύρω, πίνοντας καφέ και κάνοντας ποδήλατο. Στη συνέχεια, οι κάμερες ξεκίνησαν τη ζωντανή μετάδοση μέσα από το χώρο διεξαγωγής, όπου χορευτές ντυμένοι με λευκά και φορώντας καρικατούρα κεφάλια γνωστών Ιρλανδών μορφών, έφτασαν στη σκηνή με σημαίες ευρωπαϊκών χωρών. Οι παρουσιαστές μπήκαν στη σκηνή θεαματικά από μια γέφυρα που κατέβαινε από την οροφή του θεάτρου. Οι φετινές βιντεοκάρτες είχαν λογοτεχνικό θέμα, όπου οι διαγωνιζόμενοι διαβάζουν, αλιεύουν και κάνουν άλλες δραστηριότητες σε όλη την Ιρλανδία. Η σκηνή, η οποία κατασκευάστηκε από την Πόλα Φάρελ, ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του Μίλστριτ, και ο σχεδιασμός της που περιλάμβανε μια σκηνή πόλης με ουρανοξύστες και οθόνες για βίντεο, καθώς και ένα σκηνικό ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου νυχτερινού ουρανού, βασίστηκε στην ιδέα του πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα φουτουριστικό Δουβλίνο με ένα υπόλοιπο να είναι ο ποταμός Liffey. Το πάτωμα ήταν βαμμένο με σκούρο μπλε αντανακλαστικό χρώμα για να δώσει ένα υδατώδες αποτέλεσμα.
Για να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο αριθμό χωρών που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, για το 1994 η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση αποφάσισε ότι οι επτά χώρες με τη χαμηλότερη θέση από το διαγωνισμό του προηγούμενου έτους δεν θα συμμετάσχουν. Επειδή η Ιταλία και το Λουξεμβούργο δεν συμμετείχαν, οι τελευταίοι 5 του διαγωνισμού του 1993 υποβιβάστηκαν. Αυτό σήμαινε ότι το Βέλγιο, η Δανία, το Ισραήλ, η Σλοβενία και η Τουρκία δεν συμμετείχαν φέτος, ανοίγοντας χώρους για τις νέες χώρες.[2]
Η Πολωνία έλαβε μέρος για πρώτη φορά και προκάλεσε σκάνδαλο όταν η Εντίτα Γκόρνιακ παραβίασε τους κανόνες τραγουδώντας το τραγούδι της στα αγγλικά κατά τη διάρκεια της πρόβας τζενεράλε (η συγκεκριμένη πρόβα ήταν αυτή που παρακολουθούσαν οι επιτροπές και ψήφιζαν το νικητή μέχρι το 1997). Μόνο έξι χώρες ζήτησαν από την Πολωνία να αποκλειστεί, αν και οι κανόνες απαιτούσαν 13 χώρες να διαμαρτυρηθούν ώστε να αποχωρήσει η Πολωνία από τον διαγωνισμό. Η προτεινόμενη απομάκρυνση δεν πραγματοποιήθηκε και η Πολωνία έφτασε στη 2η θέση στο διαγωνισμό, η υψηλότερη θέση που είχε επιτύχει το ντεμπούτο τραγουδιού κάποιας χώρας μέχρι το 2007 (ο νικητής το 1956 ήταν το δεύτερο τραγούδι της Ελβετίας εκείνη τη βραδιά).[3][4]
Όταν ξεκίνησε η ψηφοφορία, η Ουγγαρία πήρε το προβάδισμα από τις πρώτες έξι επιτροπές και ήταν πολύ μπροστά από όλες τις άλλες χώρες. Ωστόσο, η Ιρλανδία προχώρησε στον πίνακα βαθμολογίας καταλήγοντας στους νικητές με προβάδισμα 60 πόντων έναντι της δεύτερης Πολωνίας.
Για κάθε τραγούδι ένας μαέστρος διηύθυνε την ορχήστρα. Ο βετεράνος της Eurovision, ο Ιρλανδός Νόελ Κέλιαν (που ήταν ο μουσικός διευθυντής), διεύθυνε τα τραγούδια από τρεις χώρες, αλλά όχι από την ίδια του τη χώρα.[A]
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απένειμε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια τους.
Με την πρόοδο στην τεχνολογία, αυτός ήταν ο πρώτος διαγωνισμός στον οποίο ο εκπρόσωπος κάθε εθνικής επιτροπής εμφανίστηκε στην οθόνη, ζωντανά από τις χώρες τους.
Στα πρώτα στάδια της ψηφοφορίας φαινόταν ότι η Ουγγαρία θα πετύχαινε τη νίκη στην πρώτη της εμφάνιση στην Eurovision, κερδίζοντας τους μέγιστους δώδεκα πόντους από τις τρεις πρώτες επιτροπές. Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε εντελώς παραπλανητικό, καθώς από εκεί και πέρα ήταν ουσιαστικά μονόδρομη κίνηση από την Ιρλανδία, η οποία έγινε η πρώτη χώρα που κέρδισε τον διαγωνισμό για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Πίνακας βαθμολογίας
Αποτελέσματα
Συνολικά
Σουηδία
Φινλανδία
Ιρλανδία
Κύπρος
Ισλανδία
Ηνωμένο Βασίλειο
Κροατία
Πορτογαλία
Ελβετία
Εσθονία
Ρουμανία
Μάλτα
Ολλανδία
Γερμανία
Σλοβακία
Λιθουανία
Νορβηγία
Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Ελλάδα
Αυστρία
Ισπανία
Ουγγαρία
Ρωσία
Πολωνία
Γαλλία
Διαγωνιζόμενοι
Σουηδία
48
2
7
2
3
6
5
5
10
5
1
2
Φινλανδία
11
1
10
Ιρλανδία
226
10
7
8
12
10
12
12
12
10
8
5
12
12
6
10
12
10
10
10
10
12
8
8
Κύπρος
51
10
3
5
2
5
12
4
2
5
3
Ισλανδία
49
8
1
6
6
3
3
1
3
3
6
1
4
4
Ηνωμένο Βασίλειο
63
1
5
6
8
8
5
2
4
3
2
4
1
3
3
5
3
Κροατία
27
10
12
5
Πορτογαλία
73
5
5
8
8
8
5
1
3
12
7
4
1
6
Ελβετία
15
8
2
5
Εσθονία
2
2
Ρουμανία
14
6
2
6
Μάλτα
97
4
6
10
2
1
7
4
6
7
10
1
3
10
7
12
7
Ολλανδία
4
4
Γερμανία
128
6
3
5
6
7
7
10
10
3
12
4
7
4
1
7
2
8
12
7
7
Σλοβακία
15
12
3
Λιθουανία
0
Νορβηγία
76
7
3
10
1
4
3
1
8
4
7
2
1
6
1
5
5
8
Βοσνία και Ερζεγοβίνη
39
2
4
7
8
7
1
10
Ελλάδα
44
2
4
12
6
4
1
5
4
4
2
Αυστρία
19
1
7
3
2
1
5
Ισπανία
17
5
2
8
2
Ουγγαρία
122
12
12
12
10
2
5
1
4
4
2
10
7
8
3
8
3
12
7
Ρωσία
70
4
3
4
5
1
2
1
3
5
6
6
3
4
6
6
10
1
Πολωνία
166
8
7
1
6
12
8
7
10
12
7
2
8
10
4
12
6
8
12
8
6
12
Γαλλία
74
3
2
4
5
6
6
8
8
7
2
7
10
6
12 βαθμοί
Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
↑Και ο Ιρλανδός σχολιαστής Πατ Κένι[5] και ο Βρετανός Τέρι Ουόγκαν ανέφεραν τον Κέλιαν ως τον μουσικό διευθυντή της Ιρλανδικής συμμετοχής, μόνο ο Κένι όμως λέει ότι διευθύνει ένα μικρό κομμάτι από ντραμς και μπάσο. Ωστόσο, δεν χειροκροτήθηκε όπως γίνεται συνήθως στους μουσικούς διευθυντές, αλλά δεν ακούστηκαν ούτε ντραμς ούτε μπάσο κατά τη διάρκεια της ερμηνείας.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
