Segon Dauzat, que dona pas cap fòrma anciana, lo nom vendriá d'un nom latin d'òme, Allius, ambe lo sufixe -acum[5], latinizacion del sufixe gallés -*aco(n). Mès lo siti histariège cita de fòrmas ancianas que van dins un autre sens : villa deliath, en 1182, cauna de Heliato, en 1213, la villa de Eliaco, en 1272, Aliat, en 1390 [6]. Se i a un nom de persona, n'es probablament un autre e la finala -aco- es puslèu improbabla. Entre los sègles XIII e XIV, la preposicion a s'aglutinèt definitivament e l'iniciala cambièt atal. Cossí que siá, Aliat deviá èsser una anciana granda propietat antica.
Graficament, lo nom es a comparar ambe Alhac, que per Dauzat a la meteissa origina. Ambe una prononciacion [a'ʎat] [7], se vei pas perqué Patrici Pojada a causida la grafia Aliat puslèu Alhat : las doás -l- de l'etime se simplifican a data anciana a una sola, se donan pas dirèctament -lh-, e -li- se muda regularament a -lh-, que s'escriu, segon las règlas qu'Alibèrt ensenhèt.
Lo siti histariège evòca tanben un vilatge disparegut prèp d'Alhat (o que benlèu cambièt de nom) : Onac o Honac, citat en 1390 [8]. Pr'amor de la pichonetat del territòri comunal, podiá èsser dins una autra comuna. Onac èra benlèu format del mot gallés onno-, « fraisse » [9] e del sufixe -*acon-.
Comunas d'Arièja (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
