La prononciacion es [aw'zat]. Las fòrmas ancianas son Auzato en 1246, villa de Aussaco en 1272, Aussaco en 1375, Ausat en 1385 e 1390, Auzat en 1445, etc [6].
Segon Dauzat e tanben Negre, citat per Patrici Pojada, le nom d'Ausat vendriá del nom latin d'òme Avitius ambe'l sufixe -acum[7].
Segon Delamarre, Ausat èra auitiācon, la proprietat d'Avitios (nom frequent en Gàllia, coma Avitos e considerat celtic)[8].
Segon Astor, citat per P. Pojada, Ausat ven del nom latin d'òme Avitus (basat sus avitus « aujòl »). Segon Felip Carbona es un nom a religar ambe Ausate (La Guingueta d'Àneu, Pallars Sobiran). Pòt venir del bascaus(o) « ventada, bofaniá de vent e de nèu », o ausa « lhavet », ambe at(e) « còl, pòrt », donc « pòrt de las ventadas o dels lhavets ». Ausat poiriá tanben èsser (h)alzate « lòc o passatge dels vèrnhes », romanizat[6].
Segon Patrici Pojada, de toponimistas considèran que lo sufixe -at es una evolucion de -ac(um) e dins aquel cas una minoritat de fòrmas ancianas anirián dins aquel sens. Mes es pas brica segur, los escribas an benlèu relatinizat un nom en -at en ne fasent un -acum. L'existéncia del lòc (desabitat) Ausate en Catalonha, a 30 km tot dret, jòga en favor de las ipotèsis de Carbona : -at pòt aver, coma sovent, le sens de « còl » e la primièra sillaba de « ventada, bofaniá de vent e de nèu », o de « lhavet »; (h)alzate es tanben possible, perqué una [z] permet la vocalizacion de [l] precedent (la dificultat es que z basca se pronóncia [s])[6]. Per comprene lo rasonament, cal saber que l, en foissenc, se vocaliza en w davant [z] e se consèrva davant [s].
Istòria
Ausat incorporèt Olbier (nom francés) entre 1790 e 1794, e Saleix (nom francés) en 1964 (annexion efectiva en 1965).
Comunas d'Arièja (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
![Ausat [5]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Brosen_windrose-fr.svg/120px-Brosen_windrose-fr.svg.png)
.svg){kind=small}
