Urodził się w Aleksandrii w rodzinie chrześcijańskiej pochodzenia libańsko-syryjskiego jako syn Claire (z domu Saada) i Josepha Shalhoubów[8]. W wieku dziesięciu lat uczęszczał do Victoria College, gdzie był prymusem[9]. Jego pasją były piłka nożna, krykiet i teatr[7].
Ukończył studia na uniwersytecie w Kairze na wydziale matematyczno-fizycznym[10]. Początkowo pracował w lombardzie prowadzonym przez swojego ojca. Studiował aktorstwo w Royal Academy of Dramatic Art (RADA) w Londynie[11][12].
Kariera
W 1953 zaczął karierę aktorską od udziału w filmie Sira Fi al-Wadi i potem występował w wielu innych egipskich produkcjach. Międzynarodową sławę, dwie nagrody Złotego Globu oraz nominację do Oscara zdobył dzięki roli Sherifa Alego w dramacie przygodowym Lawrence z Arabii (Lawrence of Arabia, 1962) obok Petera O’Toole’a, Aleca Guinnessa i Anthony’ego Quinna.
W 2003 zdobył uznanie krytyków za tytułową rolę muzułmańskiego sklepikarza we francuskim filmie Pan Ibrahim i kwiaty Koranu (Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran). W ekranizacji Księgi Estery – Jedna noc z królem (One Night with the King, 2006) wystąpił jako książę Memuchan, jeden z niewielu prawdziwie lojalnych książąt perskich.
Ożenił się z egipską gwiazdą Fatin Hamamą i konwertował z katolicyzmu na islam, dzięki temu stał się popularny w świecie arabskim. Małżeństwo to rozpadło się w 1974 roku, lecz do tego czasu Sharif sam już był znanym aktorem. Ze związku tego urodził się jego syn o imieniu Tarik (ur. 1957). W maju 2015 „Los Angeles Times” poinformował, że Sharif cierpi na chorobę Alzheimera[14]. 10 lipca 2015 zmarł w szpitalu w Kairze w wieku 83 lat na zawał serca[15].
Omar Sharif, 1961
Brydż
Był jednym z najlepiej rozpoznawalnych brydżystów na świecie. Przez kilka lat współredagował kolumnę poświęconą brydżowi w dzienniku „Chicago Tribune”. Był także autorem wielu książek na temat brydża, udzielił licencji na użycie swojego imienia w brydżowej grze komputerowej wydanej na platformę DOS w 1993[16][17][18]. Gra Omar Sharif Bridge była nadal sprzedawana pod system Windows oraz platformy mobilne. Przez wiele lat jego partnerem na międzynarodowych zawodach był trener amerykańskiego futbolu Tommy Prothro.
W 1967 zorganizował francusko-włoską drużynę zawodowych brydżystów, rozgrywającą mecze podczas tras konkursowych z czołowymi drużynami narodowymi lub reprezentującymi miasta, nazwaną Cyrkiem Sharifa (ang. Sharif Bridge Circus). Poza Sharifem grali w niej Giorgio Belladonna (Włochy), Claude Delmouly(inne języki) (Francja), Benito Garozzo (Włochy), Leon Yallouze (Francja) oraz – od 1970 r. – Pietro Forquet (Włochy)[19].
Drugą podróż w 1970 Cyrk Sharifa rozpoczął meczem rozegranym w Londynie przeciwko drużynie Jeremiego Flinta i Jonathana Cansino. Mecz wygrała drużyna Sharifa.
Następnie Cyrk udał się do Stanów Zjednoczonych (Chicago, Los Angeles, Saint Paul, Dallas, Detroit i Filadelfia) i Kanady (Winnipeg). W każdym mieście Cyrk rozgrywał mecze przeciwko najlepszej drużynie lokalnej oraz 120-rozdaniowy fragment meczu z drużyną Asów z Dallas (zatem cały mecz Cyrk kontra Asy składał się z 840 rozdań).
Cyrk Sharifa wygrał 3 mecze z 7 rozegranych przeciwko drużynom lokalnym (w Chicago, Winnipeg i Saint Paul), a mecz przeciwko Asom z Dallas zakończył się wynikiem 1692:1793 IMP na korzyść Asów[19]. Gracze Cyrku Sharifa podczas wszystkich rozgrywek stosowali system Blue Team Club.
Hazard
Sharif regularnie odwiedzał kasyna we Francji, gdzie raz pobił pracownika kasyna po przegranej tysięcy dolarów w jednym obstawieniu w ruletce[20].
5 sierpnia 2003 został skazany na miesiąc więzienia w zawieszeniu, 1700 dolarów grzywny i 340 dolarów odszkodowania za uderzenie francuskiego policjanta w paryskim kasynie w lipcu tego roku. Policjant interweniował, kiedy doszło do kłótni pomiędzy grającym w ruletkę Omarem a krupierem.
W 2006 zadeklarował, że kończy z brydżem, ponieważ nie chce być sługą żadnej ze swoich pasji z wyjątkiem pracy. Woli także więcej przebywać z rodziną, ponieważ nie poświęcał jej wystarczająco wiele czasu.
